چه حسی داری اگه ارشد قبول بشی ؟

*nurse

New member
سلام دیروز داشتم به این فکر میکردم که واسه چی باید به قبول نشدن فکر کنم اصلا قبول نشدن و اون حس بد که ارزش فکر کردن نداره پس بهتره به قبول شدن و اون حس خوب فکر کرد و در کنارش به تمام انگیزه و امیدی که در طول یکسال داشتم فکر کنم...و به اینکه نتیجه همه زحمتهام مثبته
 

*nurse

New member
لحظه قبولی فقط جسمم روی زمینه روحم توی آسمون هفتمه البته برمیگردم به زمین چون میخوام نماز شکر بجا بیارم
 

*nurse

New member
اگه دکترا هم قبول بشم همین کارها رو میکنم این دیگه اوج خوشحالیه که برای هر مقطعی میتونه تکرار بشه
 

پرستاری86

New member
قبول بشم قطعا بال در میارم
ولی میدونم تازه اول بدبختیم هست
ارشد>>>طرح>>>دکترا>>>حالا بزنی توی سر خودت تا بعد 7 سال بکننت هیعت علمی بدترین دانشگاه
نا امید نیستم ولی میدونم اول راه هستم.
دوستتون دارم موفق باشین.
 

faridehmk

New member
سلام به همه دوستان درس خون و زحمت كش:riz304:
.
من اگه تهران قبول شم فكر كنم به محض ديدن نتيجه از خوشحالي گريم بگيره چون واقعا زحمت كشيدم براش،بعد هم سجده شكر به جا ميارم :rolleyessmileyanim:
 

eli

New member
هیچ احساسی ندارم. چون دیگه میدونم دانشگاه ها چطورین
 

aohm

New member
هیچ احساسی ندارم. چون دیگه میدونم دانشگاه ها چطورین

پس اگه قبول شدي جاتو با من عوض ميكني؟؟ تو رو خدا..چون من با اينكه ميدونم چه خبره ولي بازم از احساس خوشحالي ديوونه ميشم:dadad4:
 

parnian24

New member
من احساس آرامش بهم دست می ده،البته از اون آرامش های قبل از طوفانه:tsimuzpzwoap1t9y3o7
 
حس مهم نیست.مهم اینه که درسا یادم نرفته باشه و تا اون موقع بتونم 1 چیزایی دوباره بخونم که عین بیسوادا نرم مقطع بالاتر.فقط قبولی که مهم نیست.مهم اینه که لیاقت جایگاهی که بهش رسیدمو داشته باشم.
 

8521413

New member
من هم مثل الی هیچ حسی ندارم... اصلا تصمیم نداشتم ارشد بدم... چون واقعا از دانشگاه بدم میاد ... لیسانس رو هم به اصرار زیاد خانواده گرفتم ... بعد از چند ترم میخواستم انصراف بدم اونقدر مامانم اصرار و التماس کرد که گفتم فقط به خاطر روی گل مامان و بابام که خیلی واسم زحمت کشیدن ادامه بدم و یه لیسانسی بگیرم... بعدش هم یکی از دوستام اونقدر مخم رو زد که راضی شدم ارشد شرکت کنم... اصلا واسم اهمیتی نداره... با وجود اینکه احتمال رتبه ی یک آوردنم خیلی بالاست... اما اصلا واسم مهم نیست... چه یک بشم چه قبول نشم... البته خیلی زیاد واسه ارشد درس خوندم و فقط واسه رتبه یک می خوندم... اما این به خاطر غلاقه ام به درس و رشته ام بود ... نه به خاطر این دانشگاه های مزخرف
 

jeghele68

New member
جدا احساسی ندارید!!!!!!!!!!!!!!!!
من که اگه قبول بشم مثل برق گرفته ها میشم.مطمئنم اول جلوی همه داد میزنم.بعد چون دیگران پرتم نکنن بیرونو صد تا حرف نشنوم میرم پاتوقم توی کوهو حسابی داد میزنموبعد همه دوستامو دعوت میکنم بیرون:p
 
مگه میشه حس نداشته باشیم ولی این حسه زیاد مهم نیست چون اینجا همه چی تموم نمیشه.تازه باید بخونیم و تحقیق کنیم و 1 خدمتی به خلق برسونیم.ارشد بدون سواد به چه دردی میخوره آخه که گیر دادین به حس. تازه دکتر هم که بشیم ایشالا باز باید مدام این درسا رو دوره کنیم وگرنه یادمون میره و با 1 آدم بیسواد هیچ فرقی نمیکنیم. فقط مدرک میمونه و کلی آسیب به جامعه بواسطه اون مدرک.من اون موقعی واقعا خوشحال میشم که کار بلد بشم و نتیجه کارمو ببینم.مدرک خالی به درد نمیخوره.
 

dilak

New member
من هم مثل الی هیچ حسی ندارم... اصلا تصمیم نداشتم ارشد بدم... چون واقعا از دانشگاه بدم میاد ... لیسانس رو هم به اصرار زیاد خانواده گرفتم ... بعد از چند ترم میخواستم انصراف بدم اونقدر مامانم اصرار و التماس کرد که گفتم فقط به خاطر روی گل مامان و بابام که خیلی واسم زحمت کشیدن ادامه بدم و یه لیسانسی بگیرم... بعدش هم یکی از دوستام اونقدر مخم رو زد که راضی شدم ارشد شرکت کنم... اصلا واسم اهمیتی نداره... با وجود اینکه احتمال رتبه ی یک آوردنم خیلی بالاست... اما اصلا واسم مهم نیست... چه یک بشم چه قبول نشم... البته خیلی زیاد واسه ارشد درس خوندم و فقط واسه رتبه یک می خوندم... اما این به خاطر غلاقه ام به درس و رشته ام بود ... نه به خاطر این دانشگاه های مزخرف
خوبه حالا بی علاقه خوندی با علاقه می خوندی چی می شدی
من دارم با عشق می خونم هنوز تردید دارم که قبول می شم یا نه
 
بالا