مشاعره

[mohana]

بی همگان ب سر شود بی‌ تو ب سر نمی‌شود
داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

 

[bioelectric]

دلم دردی که دارد با که گوید
گنه خود کرد تاوان از که جوید

 

[mohana]

درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما

 

[bioelectric]

از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود

 

[mohana]

درون سینه ام دردیست خونبار
که همچون گریه میگیرد گلويم
غمی آشفته دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم

 

[bioelectric]

من حال و هوایت به سرم بود،تو هم سر به هواتر
امد به سرم هر چه بلا بود و تو هر دفعه بلاتر

 

[mohana]

رفتی و فراموش شدی از دل دنیا
چون ناله ی مرغی ک ز یاد قفسی رفت
رفتی و غم آمد ب سر جای تو ای داد
بیدادگری آمد و فریادرسی رفت

 

[bioelectric]

تو خواهی آمد وخواهی گرفت از من به آسانی
دلم را،گر حصار خود کنم دیوار چین را

 

[mohana]

از من جدا مشو ک توام نور دیده ای
آرام جان و مونس قلب رمیده ای
از دامن تو دست ندارند عاشقان
پیراهن صبوری ایشان دریده ای.......

 

[Maryam.A]

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

 

[Maryam.A]

یاد بگذشته به دل ماند و دریع

نیست یاری که مرا یاد کند

 

[biosta]

دوست، پار ندیدم رخ همچون ماهت
هرچند به صد روز نشتم سر راهت

 

[ba ba barghi]

دوست، پار ندیدم رخ همچون ماهت
هرچند به صد روز نشتم سر راهت

تو روز و روزكار من
بي تو روزهاي شادي نيست
تو دنياي مني اما
به دنيا اعتباري نيست ,

 

[Maryam.A]

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

 

[sepidh gh]

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟
وعده وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

وای آن دل که ز عشق تو در آتش نرود ...... ....................همچو زر خرج شود هیچ به کانی نرسد

 

[Maryam.A]

در خرابات مغان نور خدا می بینم
وین عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم

 

[sepidh gh]

در خرابات مغان نور خدا می بینم
وین عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم

مسیح روح را مریم حجابست *** بهشت وصل را آدم حجابست

 

[ba ba barghi]

مسیح روح را مریم حجابست *** بهشت وصل را آدم حجابست

مي دونم هر جا كه باشم
واسه تو فرقي نداره
جي به روز من تو اوردي
كه اشكام داره مي باره ,

 

[SAMIN66]

اندر دل من بدین عیانی که تویی

وز دیده من بدین نهانی که تویی

وصاف ترا وصف نداند کردن

تو خود به صفات خود چنانی که تویی

 

[SAMIN66]

اي غم ، تو که هستي از کجا مي آيي؟

هر دم به هواي دل ما مي آيي

باز آي و قدم به روي چشمم بگذار

چون اشک به چشمم آشنا مي آيي!