یه جمله.....!!

[amiir]

خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان
اضطرابهای بزرگ،غمهای ارجمند و حیرتهای عظیم را به روحم عطا کن.
خدایا!اندیشه و احساس مرا در سطحی پایین میار که زرنگیهای حقیر و پستیهای نکبت بار و پلید شبه آدم های اندک را متوجه شوم.
چه دوست تر میدارم بزرگواری گول خور باشم تا کوچکواری گول زن!
خدایا.........!!
خدایا مرا یاری ده تا جامعه ام را بر سه پایه کتاب،ترازو،آهن استوار کن و دلم را از سه سرچشمه حقیقت،زیبایی و خیر سیراب کن.
خدایا!!!
*قسمتی از نیایشهای دکتر شریعتی*

 

[بانو]

برای تو...

برای چشمهایت...

برای من...

برای دردهایم...

برای ما.
...
برای این همه تنهایی...

ای کاش خــــــــــــدا کاری بکند !!

 

[amiir]

گر بدین سان زیست باید پست،من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم بر بلند کاج خشک کوچه بن بست!
گر بدین سان زیست باید پاک،من چه ناپاکم اگر ننشانم ایمان خود چون کوه یادگاری جاودانه بر تراز بی بقای خاک!
*احمد شاملو*

 

[setayesh71]

کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،

سفری بی همراه،

گم شدن تا ته تنهایی محض،

یار تنهایی من با من گفت:

هر کجا لرزیدی،

از سفرترسیدی،

تو بگو، از ته دل

من خدا را دارم...

 

[golnaz]

بیا در کوچه باغ شعر احساس شکست لاله را جدی بگیریم اگر نیلوفری دیدیم خستس برای قلب پردردش بمیریم

 

[antenyus]

تمامی مزرعه کافر صدایش میزدند گل آفتاب‌گردان کوچکی را که عاشق باران شده بود....

 

[antenyus]

دوستت دارم هایت را باور می کنم مثل امضای آخر نامه ات ؛که می گویی خون است ؛ ولی طعم آب انار می دهد…!

 

[antenyus]

دلتنگی‌هایم را زیر دوش حمام میبرم،بغضم را میان شرشر آب داغ میترکانم،تا همه فکر کنند قرمزی چشمانم از دم کردن حمام است.

 

[antenyus]

اگر روزی عقل را بخرند و بفروشند همه به خیال اینکه زیادی داریم فروشنده خواهیم شد.

 

[antenyus]

اینایی که تو خیابون راه میرن و یهو با خودشون میخندن آدمایی هستن که با خاطره هاشون زندن..دیوونه نیستن..فقط یه کم خسته ان…یه کم.

 

[antenyus]

سخت است وقتی از شدت بـغض گلو درد بگیری و همه بگویند لباس گرم بپوش…!

 

[antenyus]

کلاس پنجم که بودم پسر درشت هیکلی در ته کلاس ما می نشست که برای من مظهر تمام چیزهای چندش آور بود،آن هم به سه دلیل؛اول آنکه کچل بود، دوم اینکه سیگار می کشید و سوم که از همه تهوع آورتر بود اینکه در آن سن و سال، زن داشت…چند سالی گذشت یک روز که با همسرم از خیابان می گذشتیم ،آن پسر قوی هیکل ته کلاس را دیدم در حالیکه خودم زن داشتم ،سیگار می کشیدم و کچل شده بودم…!(دکتر شریعتی)

 

[antenyus]

شاید میان این همه نامردی، باید شیطان را بستایم!که دروغ نگفت جهنم را به جان خرید؛اما تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد..

 

[antenyus]

در حیرتم که وجود ناچیز خودم را در مقابل عظمت آفریدگان و این دنیای بزرگی که در آن زندگی می کنم، به چه تشبیه کنم.(آیزاک نیوتن)

 

[antenyus]

نوشته هایم را می خوانی..و می گویی:چه زیبا! راستی دردهای آدم ها زیبایی دارد.

 

[antenyus]

در مقابل تقدیر خداوندمثل کودک یک ساله باش

که وقتی او را به هوا می اندازی

میخندد

چون ایمان دارد

که تو او را خواهی گرفت...

 

[mw.ashel]

همیشه نگاهی را باور کن که وقتی دور شدی در انتظارت بمونه.

 

[MOHAMMAD.R]

کاش این شعر رو کامل مینوشتین خیلی خیلی زیبا و دلنشینه فقط یه بار شنیدم اونم از...

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 

[setayesh71]

کاش این شعر رو کامل مینوشتین خیلی خیلی زیبا و دلنشینه فقط یه بار شنیدم اونم از...

من شعرو براتون می نویسم

 

[setayesh71]

بي تو، مهتاب‌شبي، باز از آن كوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خيره به دنبال تو گشتم،

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق ديوانه كه بودم.



در نهانخانة جانم، گل ياد تو، درخشيد

باغ صد خاطره خنديد،

عطر صد خاطره پيچيد:



يادم آمد كه شبي باهم از آن كوچه گذشتيم

پر گشوديم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم.



تو، همه راز جهان ريخته در چشم سياهت.

من همه، محو تماشاي نگاهت.



آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشة ماه فروريخته در آب

شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ



يادم آيد، تو به من گفتي:

- ” از اين عشق حذر كن!

لحظه‌اي چند بر اين آب نظر كن،

آب، آيينة عشق گذران است،

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است،

باش فردا، كه دلت با دگران است!

تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن!



با تو گفتم:‌” حذر از عشق!؟ - ندانم

سفر از پيش تو؟ هرگز نتوانم،

نتوانم!



روز اول، كه دل من به تمناي تو پر زد،

چون كبوتر، لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدي، من نه رميدم، نه گسستم ...“



باز گفتم كه : ” تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم، نتوانم! “



اشكي از شاخه فرو ريخت

مرغ شب، نالة تلخي زد و بگريخت ...



اشك در چشم تو لرزيد،

ماه بر عشق تو خنديد!



يادم آيد كه : دگر از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم.

نگسستم، نرميدم.



رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌هاي دگر هم،

نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم،

نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم ...



بي تو، اما، به چه حالي من از آن كوچه گذشتم!