نقل قول خونه!
- نویسنده موضوع mj1919
- تاریخ شروع
ZOT
New member
خودم : عده ای هم آنچه را که آرزو دارند در حقیقت اتفاق بیفتد در قالب داستان در میارن و گویا خیلی دوستش دارن !!!
من : من منظورم همین دسته ی آخر بود که تمام آرزوهاشون رو تو داستان می نویسن ! اما میدونی ای کاش این آرزو ها واقعی میشدن !
اصلا چرا آدما سعی نمیکنن به جای این که آرزو هاشون رو تو نمایش زندگی بازی کنند مدام اونها رو به شکل سناریو فقط روی کاغذ میارن ! یعنی واقعا این امکان نداره که آرزوها واقعی بشن ؟! آیا امکان نداره یه دختر کوچولو رو راحت به همه ی آرزو هاش رسوند !؟ آیا نمیشه با محبت به انسانها عشق ورزید !؟ آیا امکان نداره پسر بی پولی که تو داستانها با دختر پادشاه ازدواج میکنه تو واقعیت هم بشه !؟ یا یه دختر فقیر عروس یه پادشاه بشه !؟ آیا نمیشه بدون دغل بازی و مکر و فریب راحت زندگی کرد !؟
آیا نمیشه اون آرمان شهری که در نظر همه هست به واقعیت تبدیل بشه !!!!!!؟؟؟؟؟؟
ای کاش داستانها واقعی میشدن !!!
من . . . و . . . خودم
من : من منظورم همین دسته ی آخر بود که تمام آرزوهاشون رو تو داستان می نویسن ! اما میدونی ای کاش این آرزو ها واقعی میشدن !
اصلا چرا آدما سعی نمیکنن به جای این که آرزو هاشون رو تو نمایش زندگی بازی کنند مدام اونها رو به شکل سناریو فقط روی کاغذ میارن ! یعنی واقعا این امکان نداره که آرزوها واقعی بشن ؟! آیا امکان نداره یه دختر کوچولو رو راحت به همه ی آرزو هاش رسوند !؟ آیا نمیشه با محبت به انسانها عشق ورزید !؟ آیا امکان نداره پسر بی پولی که تو داستانها با دختر پادشاه ازدواج میکنه تو واقعیت هم بشه !؟ یا یه دختر فقیر عروس یه پادشاه بشه !؟ آیا نمیشه بدون دغل بازی و مکر و فریب راحت زندگی کرد !؟
آیا نمیشه اون آرمان شهری که در نظر همه هست به واقعیت تبدیل بشه !!!!!!؟؟؟؟؟؟
ای کاش داستانها واقعی میشدن !!!
من . . . و . . . خودم
ZOT
New member
آدم بزرگ ها عدد و رقم را دوست دارند.
وقتی که با آنها از دوستی که تازه پیدا کرده ای حرف می زنی هیچ وقت درباره ی مطالب اساسی از شما چیزی نمی پرسند. هیچ وقت به شما نمی گویند چه بازی هایی دوست دارد؟ آیا سنجاقک و پروانه جمع می کند؟ بلکه می گویند: وزنش چقدر است؟ چند سالش است؟ پدرش چقدر درآمد دارد؟ چند برادر و خواهر دارد؟
و آن وقت است که خیال می کنند او را شناخته اند.
از کتاب شازده کوچولو
(این آدم ها زیادن!)
وقتی که با آنها از دوستی که تازه پیدا کرده ای حرف می زنی هیچ وقت درباره ی مطالب اساسی از شما چیزی نمی پرسند. هیچ وقت به شما نمی گویند چه بازی هایی دوست دارد؟ آیا سنجاقک و پروانه جمع می کند؟ بلکه می گویند: وزنش چقدر است؟ چند سالش است؟ پدرش چقدر درآمد دارد؟ چند برادر و خواهر دارد؟
و آن وقت است که خیال می کنند او را شناخته اند.
از کتاب شازده کوچولو
(این آدم ها زیادن!)
آخرین ویرایش:
mohana
Well-known member
از وبلاگ مشترک مورد نظر
پیرمرد، صدای زنگ را که شنید به سمت آیفون رفت و گوشی را برداشت؛ « بله؟» صدای ناراحت مرد جوانی را شنید که: «آقا جلوی بچه تون رو بگیرید! یه تفنگ آب پاش دستش گرفته، از توی بالکن داره به مردم آب میپاشه!» نگاهی به بالکن انداخت و جواب داد: «شرمنده ام آقا! ببخشید! چشم! همین الان...» و در حالی که گوشی در دستش بود، با صدای بلند گفت: «بچه! تو داری اونجا چه غلطی میکنی؟! بیا تو ببینم!» گوشی را گذاشت. همانجا نشست، خنده اش را که حبس کرده بود، رها کرد و یک دل سیر خندید. بعد چهار دست و پا به سمت صندلی راحتی اش رفت، تفنگ آبپاش را برداشت و دوباره رفت توی بالکن...
پیرمرد، صدای زنگ را که شنید به سمت آیفون رفت و گوشی را برداشت؛ « بله؟» صدای ناراحت مرد جوانی را شنید که: «آقا جلوی بچه تون رو بگیرید! یه تفنگ آب پاش دستش گرفته، از توی بالکن داره به مردم آب میپاشه!» نگاهی به بالکن انداخت و جواب داد: «شرمنده ام آقا! ببخشید! چشم! همین الان...» و در حالی که گوشی در دستش بود، با صدای بلند گفت: «بچه! تو داری اونجا چه غلطی میکنی؟! بیا تو ببینم!» گوشی را گذاشت. همانجا نشست، خنده اش را که حبس کرده بود، رها کرد و یک دل سیر خندید. بعد چهار دست و پا به سمت صندلی راحتی اش رفت، تفنگ آبپاش را برداشت و دوباره رفت توی بالکن...
کسراا!!!:New (6):
mohana
Well-known member
mohana
Well-known member
یکی از استادهای دانشگاه تعریف می‌کرد…
چندین سال پیش برای تحصیل در دانشگاه سانتا کلارا کالیفرنیا، وارد ایالات متحده شده بودم.
سه چهار ماه از آغاز سال تحصیلی گذشته بود که یک کار گروهی برای دانشجویان تعیین شد که در گروه‌های پنج شش نفری با برنامه زمانی مشخصی باید انجام می‌شد.
دقیقا یادمه از دختر آمریکایی که درست روی نیمکت کناری می‌نشست و نامش کاترینا بود پرسیدم که برای این کار گروهی تصمیمش چیه؟
گفت اول باید برنامه زمانی رو به ببینه، ظاهراً برنامه دست یکی از دانشجوها به نام فیلیپ بود.
پرسیدم فیلیپ رو می‌شناسی؟
کاترینا گفت آره، همون پسری که موهای بلوند قشنگی داره و ردیف جلو می‌شینه!
گفتم نمی‌دونم کیو میگی!
گفت همون پسر خوش‌تیپ که معمولا پیراهن و شلوار روشن شیکی تنش میکنه!
گفتم نمی‌دونم منظورت کیه؟
گفت همون پسری که کیف و کفشش همیشه ست هست باهم!
بازم نفهمیدم منظورش کی بود!
اونجا بود که کاترینا تون صداشو یکم پایین آورد و گفت فیلیپ دیگه، همون پسر مهربونی که روی ویلچیر می‌شینه…
این بار دقیقا فهمیدم کیو میگه ولی به طرز غیر قابل باوری رفتم تو فکر.
آدم چقدر باید نگاهش به اطراف مثبت باشه که بتونه از ویژگی‌های منفی و نقص‌ها چشم‌پوشی کنه…
چقدر خوبه مثبت دیدن…
یک لحظه خودمو جای کاترینا گذاشتم، اگر از من در مورد فیلیپ می‌پرسیدن و فیلیپو می‌شناختم، چی می‌گفتم؟
حتما سریع می‌گفتم همون معلوله دیگه!!
وقتی نگاه کاترینا رو با دید خودم مقایسه کردم خیلی خجالت کشیدم…
چقدر عالی میشه اگه ویژگی‌های مثبت افراد رو بیشتر ببینیم و بتونیم از نقص‌هاشون چشم‌پوشی کنیم.
منبع: لبخند زندگی
چندین سال پیش برای تحصیل در دانشگاه سانتا کلارا کالیفرنیا، وارد ایالات متحده شده بودم.
سه چهار ماه از آغاز سال تحصیلی گذشته بود که یک کار گروهی برای دانشجویان تعیین شد که در گروه‌های پنج شش نفری با برنامه زمانی مشخصی باید انجام می‌شد.
دقیقا یادمه از دختر آمریکایی که درست روی نیمکت کناری می‌نشست و نامش کاترینا بود پرسیدم که برای این کار گروهی تصمیمش چیه؟
گفت اول باید برنامه زمانی رو به ببینه، ظاهراً برنامه دست یکی از دانشجوها به نام فیلیپ بود.
پرسیدم فیلیپ رو می‌شناسی؟
کاترینا گفت آره، همون پسری که موهای بلوند قشنگی داره و ردیف جلو می‌شینه!
گفتم نمی‌دونم کیو میگی!
گفت همون پسر خوش‌تیپ که معمولا پیراهن و شلوار روشن شیکی تنش میکنه!
گفتم نمی‌دونم منظورت کیه؟
گفت همون پسری که کیف و کفشش همیشه ست هست باهم!
بازم نفهمیدم منظورش کی بود!
اونجا بود که کاترینا تون صداشو یکم پایین آورد و گفت فیلیپ دیگه، همون پسر مهربونی که روی ویلچیر می‌شینه…
این بار دقیقا فهمیدم کیو میگه ولی به طرز غیر قابل باوری رفتم تو فکر.
آدم چقدر باید نگاهش به اطراف مثبت باشه که بتونه از ویژگی‌های منفی و نقص‌ها چشم‌پوشی کنه…
چقدر خوبه مثبت دیدن…
یک لحظه خودمو جای کاترینا گذاشتم، اگر از من در مورد فیلیپ می‌پرسیدن و فیلیپو می‌شناختم، چی می‌گفتم؟
حتما سریع می‌گفتم همون معلوله دیگه!!
وقتی نگاه کاترینا رو با دید خودم مقایسه کردم خیلی خجالت کشیدم…
چقدر عالی میشه اگه ویژگی‌های مثبت افراد رو بیشتر ببینیم و بتونیم از نقص‌هاشون چشم‌پوشی کنیم.
منبع: لبخند زندگی
salleh_313
New member
: خب حالا می خوای یه راهی بهت یاد بدم دلت وا بشه؟ توام چشماتو ببند... دِ ببند دیگه... خب، چی می بینی؟
- هیچکس!
: هیچکس... خب هیچکس قشنگه دیگه... هیچکس همه کسه، همه کس هیچکسه. حالت خوب شد؟
(یک تکه نان/ کمال تبریزی)
- هیچکس!
: هیچکس... خب هیچکس قشنگه دیگه... هیچکس همه کسه، همه کس هیچکسه. حالت خوب شد؟
(یک تکه نان/ کمال تبریزی)
