یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش
شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست .... جای غم باد هر آن دل که نخواهد شادت
تا كی گويی ز چار و هفت ای ساقی
تا چند ز چار و هفت تفت ای ساقی
هين قول بگو كه وقت شد ای مطرب
هين باده بده كه عمر رفت ای ساقی