مشاعره

[patris]

تلخ و شیرین جهان چیزی بجز یک خواب نیست
مرگ پایان می دهد یک روز این کابوس را

 

[cheshmak]

امشب از حسرت رویت دگر ارامم نیست

دلم ارام نگیرد که دلارامم نیست

 

[نازی]

ترسم تو را دمی که به محشر بر آورند


از آتش تو دود به محشر درآورند

 

[patris]

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم/با من چه کرد دیده معشوقه باز من

 

[mahsa.]

نشود فاش کسی آنچه میان منوتوست
تااشارات نظرنامه رسان منوتوست.

 

[nafiss]

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف ******************* مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

 

[patris]

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو!
اکنون تو ز من دلزده ای!من ز تو دلتنگ

 

[nafiss]

گوهر معرفت اندوز که با خود ببری *************** که نصیب دگرانست نصاب زر و سیم

 

[patris]

من رستم و سهراب تو!این جنگ چه جنگی است
گر زخم زنم حسرت و گر زخم خورم ننگ

 

[OMID2010]

گويند شاه عشق ندارد وفا دروغ
گويند صبح نبود شام تو را دروغ

گويند بهر عشق تو خود را چه می کشی
بعد از فنای جسم نباشد بقا دروغ

 

[mahsa.]

غرق تمنا شد دلم
دیدی چه رسوا شد دلم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

[patris]

من از روزی که دل بستم به چشمان تو می دیدم
که چشمان تو می افتد دنبال دلی دیگر
به هر کس دل ببندم بعد از این خود نیز می دانم
بجز اندوه دل کندن ندارد حاصلی دیگر

 

[mahsa.]

روزی که به نادیدن رویت گذرانم
شرح غم آنروز به سالی نتوان کرد.

 

[OMID2010]

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

 

[نازی]

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد



عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

 

[OMID2010]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[نازی]

درشتی زکس نشنود نرم گوی


بجز نیکوی،در زمانه،مجوی

 

[princess]

یک لحظه سکوت کرد و حرفش را خورد / بغضی نفس و گلوی او را آزرد
می خواست که عشق را نمایان نکند / اشک آمد و باز آبرویش را برد

 

[mahsa.]

[دربزم گرفتی می و نوشیدی و رفتی
مستانه به حال همه خندیدی ورفتی
بعد از تو لبی بازنشد ازپی خنده
غیر از لب ان جام که بوسیدی ورفتی
ننشستی و یاران دگر هم ننشستند
آن بزم که چیدیم تو برچیدی و رفتی
ان بزم برای وجود توبه پا بود
وین را همه گفتندو تو نشنیدی ورفتی
آن بزم به چشم تو پسندیده نیفتاد؟
یا حالت مارا نپسندیدی ورفتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

 

[نازی]

یوسف نام نهادند و به گرگت دادند

مرگ گرگ تو شد ای یوسف کنعانی من