مشاعره

[nafiss]

من که از آتش دل چون خم می در جوشم ******** مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم

 

[patris]

من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف/تا بحدی است که آهسته دعا نتوان کرد

 

[nafiss]

در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز *********** هر کسی بر حسب فکر گمانی دارد

 

[OMID2010]

دوش چه خورده ای دلا راست بگو نهان مکن
چون خمشان بی گنه روی بر آسمان مکن

باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای
بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن..

 

[nazi86]

ناگهان دیدم سرم آتش گرفت
سوختم خاکسترم آتش گرفت
چشم وا کردم، سکوتم آب شد
چشم بستم، بسترم آتش گرفت
در زدم ،کس این قفس را وا نکرد
پر زدم، بال و پرم آتش گرفت

 

[nafiss]

تو کز چشم و دل مردم گریزانی چه میدانی
** حدیث اشک و آه من برو از باد و باران پرس

 

[abolar]

سر خم چو برگشایی، دوهزار مست تشنه/ قدح و کدو بیارند، که مرا ده و مرا ده

 

[patris]

همان بس است که با سجده دانه برچیند
کسی چشم تو را دیده است و کافر توست
به وصف هیچ کس جز تو دم نخواهم زد
خوشا کسی که اگر شاعر است شاعر توست

 

[roj]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن وجان بین که چون همی سپرم

 

[mahsa.]

مارازپونه من ازمار بدم می آید
یعنی از علت آزار بدم می آید

 

[ZOT]

دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد
مرحبا ای به جنین لطف خدا ارزانی
حافظ

 

[mahsa.]

یا وفاخوددراین زمانه نبود
یاکسی اندراین زمانه نکرد.

 

[patris]

در چشم آفتاب چو شبنم زیادی ام
چون زهر هر چه باشم اگر کم زیادی ام
بیهوده نیست روی زمینم نهاده اند
بارم که روی شانه ی عالم زیادی ام

 

[mahsa.]

مرااینگونه باورکن کمی تنها کمی بیکس
کمی ازیادها رفته خداهم ترک ماکرده
خدادیگرکجارفته
نمیدانم مراآیاگناهی است
که شایدهم به جرم ان
غریبی وجدایی هست..............

 

[patris]

تا مرگ یک پیالهفقط راه مانده است
کی می رسد پیاله ی لبریز دیگری
آتش بزن مرا که بجز شاخه های خشک
باقی نمانده از تن من چیز دیگری

 

[fateme67]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت
باز آید و برهاندم از بند ملامت

 

[OMID2010]

تو را میبینم و هر دم زیادت میشود میلم
مرا میبینی و هردم زیادت میکنی دردم

 

[fateme67]

مرخ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

 

[patris]

من محال است به دیدار تو قانع باشم
کی پلنگی شده راضی به تماشا از ماه
به تمنای تو دریا شده ام گرچه یکی است
سهم یک کاسه ی آب و دل دریا از ماه

 

[waria]

همچون انار خون دل از خویش میخوریم
غم پروریم،حوصله ی شرح قصه نیست