مشاعره

[حسان]

شب هجران تو آخر نشود رخ ننمایی
در همه دهر تو در نازی و ما گرد نیازیم

 

[حسان]

ما زاده ی عشقیم و پسر خوانده ی جامیم
در مستی و جان بازی دلدار تمامیم

 

[حسان]

ملحد و عارف و درویش و خراباتی و مست
همه در امر تو هستند و تو فرمانفرما

 

[bioshimi93]

آخر چه شد که این همه نامهربان شدی

چیزی که خوش نداشتم ای دوست ،آن شدی

 

[حسان]

از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازم
به خود گیرد زمامم را فرو ریزد مقامم را

 

[حسان]

یاران دل دردمند مارا نگیرند
طوفان کشنده بلا را نگرید!

 

[حسان]

دیوانه شدم ز غقل بیزار شدم
خواهان تورا به عقل کاری نبود

 

[bioshimi93]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[حسان]

دیدم نبود در دو جهان جز تو کسی
بیخود شدم و غرق کمالت گشتم

 

[حسان]

دل می رود ز دستم صاحیدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

ای عشق ببار بر سرم رحمت خویش
ای عقل مرا رها کن از زحمت خویش

 

[leylii]

ای گدای خاتمه برجه که در دیر مغان
میدهند آبی و دلها را توانگر میکنند

 

[leylii]

ای عشق ببار بر سرم رحمت خویش
ای عقل مرا رها کن از زحمت خویش

شراب بیغش و ساقی خوش دودام رهند
که زیر کان جهان از کمند شان نرهند

 

[bioshimi93]

دیدم نبود در دو جهان جز تو کسی
بیخود شدم و غرق کمالت گشتم

میروی و گریه می آید مرا
ساعتی بنشین که باران بگذرد

 

[حسان]

ای گدای خاتمه برجه که در دیر مغان
میدهند آبی و دلها را توانگر میکنند

در غم هجر رخ ماه تو در سوز وگدازیم
تا به کی زین غم جانکاه بسوزیم وبسازیم

 

[نارون]

میروی و گریه می آید مرا
ساعتی بنشین که باران بگذرد

دانی چرا نخفتم تو پادشاه حسنی
خفتن حرام باشد بر چشم پاسبانت

 

[حسان]

دانی چرا نخفتم تو پادشاه حسنی
خفتن حرام باشد بر چشم پاسبانت

ترک میخانه وبت خانه و مسجد کردم
در ره عشق رخت رهگذری میجویم

 

[bioshimi93]

در غم هجر رخ ماه تو در سوز وگدازیم
تا به کی زین غم جانکاه بسوزیم وبسازیم

محبوب دلم ز من جدایی تا کی؟
من در طلب و تو بی وفایی تا کی؟

 

[نارون]

در غم هجر رخ ماه تو در سوز وگدازیم
تا به کی زین غم جانکاه بسوزیم وبسازیم

من نه آنم که دوصد گفته رنگین گویم
من چو فرها دیکی گویم و شیرین گویم

 

[حسان]

من نه آنم که دوصد گفته رنگین گویم
من چو فرها دیکی گویم و شیرین گویم

منصور را گذار که فریاد او به دوست
در جمع گلرخان به سر دار میکشم

 

[bioshimi93]

منصور را گذار که فریاد او به دوست
در جمع گلرخان به سر دار میکشم

میرسد روزی که شرط عاشقی دلدادگی ست
آن زمان هر دل فقط یک بار عاشق میشود