خواهش میکنم راوی جونم
میگم فقط گاهی این فکر ذهنمو به خودش میشغول میکنه که...اون بیمار بیچاره ای که داره جلوی 15 تا آدم این شکلی ویزیت میشه یا اون بیماری که بستری شده و تو بخش در حضور افرادی که ذکر شد بررسی میشه واقعا چه حسی داره (اونم داخل اتاقی که بیشتر شبیه به یک راهروئه تنگ و باریکه تا یه اتاق مربعی شکل!).... خداییش اگه خودم باشم کُپ میکنم و دیگه حرف زدن یادم میره...به نظرتون این کار علمی هست اصلا؟؟ اتاق آینه بود بهتر نبود واقعا؟؟ به خدا من خودم معذب میشم!!! مخصوصا که اغلب بیمارها همراه هم دارند مخصوصا جلو والدینشون خب یه خورده باعث خجالت اونها ممکنه باشه...
اونکه گفتم وقت ندارم واسه این بود که برنامه درسی این ترمم رو بذارم گفتم :black_eyed:
نوشته هات رو الان خوندم
ای جوووووووووووونم فانوووووووسی دکتللللللللللللل چدههههههههه لباااااااااااااس سپید پوچیده :28::4d564ad6:
یا امامزاده بیژن اینهمهههههههههه دررررررررررس؟؟؟؟ خدا قوت بده بهت عزیزم
تازه به اساتیدتون می گفتی تشخیص های درستت یه قسمتی از توانایی هاته, هنوز توت درمانی رو رونکردی, بگو اونو گذاشتم واسه پایان نامه شگفت زده تون کنم
با استادهاتون در این موردی که گفتی صحبت کن ببین چی می گن, هرچند برای پزشک ها هم آموزش دانشجوهاشون همینطوری صورت می گیره, یه دفه تیمی میریزن سر مریض!
خیییییلییییییییی ذوق می کنم موفقیت هاتون رو می خونم عزیزم, برام افتخاره که دوستای باسواد دارم که جدای مدرک توانمند هستند, اقلا چهار روز دیگه یکی گفت یه روانشناس خوب تو فلان زمینه می خوام آبروم نره, بگم دوستام هستن معرفی کنم