Marc0p0lo
New member
من خودم شخصا ترجیح میدم کسی به گذشته ام اهمیت نده واسه همین شاید به گذشته ی کسی اهمیت ندم یعنی کلا نخوام بدونم50):
یعنی اگر کسی تو گذشتش دو بار ازدواج ناموفق داشته باشه و الان بخواد با شما ازدواج کنه براتون مهم نیست؟
چقدر به گذشته آدم ها اهمیت می دین؟
- نویسنده موضوع Marc0p0lo
- تاریخ شروع
یعنی اگر کسی تو گذشتش دو بار ازدواج ناموفق داشته باشه و الان بخواد با شما ازدواج کنه براتون مهم نیست؟
Marc0p0lo
New member
دقیقا نکته خوبی رو اشاره کردین شما پس بسته به نقشی که قراره طرف مقابل توی زندگیمون داشته باشه رفتار و عملکرد متفاوتی ممکنه داشته باشی
نقش همسر
نقش همکار شغلی
و......
Marc0p0lo
New member
یه سوال چرا گذشته آدم ها اینقدر مهمه؟؟؟
یعنی همه ما همون آدمی هستیم که 5 سال پیش بودیم؟
واقعا ما درباره خودمون هم همین جوری تصمیم گیری می کنیم؟
اگه اشتباهی تو گذشته ما رخ داده باشه تمام عمر ما باید به خاطر اون گذشته تباه بشه؟
یه مثال خیلی رایجش اینه که خیلی ها به خاطر اسم و رسم یا اجبار خانواده می رن رشته ای رو انتخاب می کنن که اصلا دوستش ندارن یا واسش ساخته نشدن آیا باید تا ته راه رو برن و تمام عمرشون رو در رشته یا شغلی با زجر بخونن که تو گذشته به یه اشتباه انتخابش کردن؟
یا نه مثلا 4 سال لیسانس رو فدای آینده شون کنن و عوضش باقی عمرشون رو با لذت زندگی کنن نه با عذاب؟؟؟
یعنی همه ما همون آدمی هستیم که 5 سال پیش بودیم؟
واقعا ما درباره خودمون هم همین جوری تصمیم گیری می کنیم؟
اگه اشتباهی تو گذشته ما رخ داده باشه تمام عمر ما باید به خاطر اون گذشته تباه بشه؟
یه مثال خیلی رایجش اینه که خیلی ها به خاطر اسم و رسم یا اجبار خانواده می رن رشته ای رو انتخاب می کنن که اصلا دوستش ندارن یا واسش ساخته نشدن آیا باید تا ته راه رو برن و تمام عمرشون رو در رشته یا شغلی با زجر بخونن که تو گذشته به یه اشتباه انتخابش کردن؟
یا نه مثلا 4 سال لیسانس رو فدای آینده شون کنن و عوضش باقی عمرشون رو با لذت زندگی کنن نه با عذاب؟؟؟
jupiter_sps
New member
ادم اگه بخواد صرفا میل و خواسته های خودش و اینده ی روشن خودش رو در نطر بگیره که خیییییلی از تصمیم گیری هایی که ما امروزه انجام میدیم(چه انتخاب رشته/ چه اینده کاری/چه انتخاب اسم بچه/ چه و چه...)اشتباهن چون در اکثر موارد داریم جرف و دیدگاه و سلیقه مردم رو هم در نظر می گیریم! در مورد گذشته افراد---> مطمثنم هر کسی مجبور به زندگی باچنین فردی بشه تا یه مدت گذشتهی طرف تو ذهنش هست و به زور با هاش کنار میاد--> بعد در صورت عدم تکرار کم کم خوشبین میشه و فقط هر از چند گاهی یادش می افته-->و بعد ها فقریبا به طور کامل یادش میره!
Marc0p0lo
New member
آنچه وجود دارد در خور اهمیت است. پس گذشته نیز اهمیت دارد.
(منظور از وجود: وجود ظاهری نیست، ممکنه اثراتی از گذشته ی یک فرد بر حال و آینده اش سایه بیندازد. در ضمن آرزو های یک شخص نیز می تواند بر حال و آینده اش تاثیر گذارد. آنچه که هستیم، از تفکری است که داریم پس این طرز تفکر هر شخصی است که مهمه و برخورد هر کس با هر دوره ای از زندگیش تابعی است از طرز تفکرش).
(منظور از وجود: وجود ظاهری نیست، ممکنه اثراتی از گذشته ی یک فرد بر حال و آینده اش سایه بیندازد. در ضمن آرزو های یک شخص نیز می تواند بر حال و آینده اش تاثیر گذارد. آنچه که هستیم، از تفکری است که داریم پس این طرز تفکر هر شخصی است که مهمه و برخورد هر کس با هر دوره ای از زندگیش تابعی است از طرز تفکرش).
Marc0p0lo
New member
بستگی شخصیت و نوع نگرش هر کسی داره در مورد همه فکر نکنم صدق بکنه
estel
New member
بحث خیلی خصوصی شد.........:65d6a5d6s:
armin16
New member
به نظر من هم گذشته اهمیت داره و هم حال.چون کسی که الان هستیم نتیجه ی اتفاقاتیه که در گذشته افتاده و ما چه گذشته رو دوست داشته باشیم و جه نداشته باشیم اون توی زندگی ما اثر میگذاره .اما من به خاطر گذشته ی آدما در موردشون قضاوت نمی کنم بلکه بر اساس رفتار هایی که الان دارن و عقایدشون قضاوت میکنم.
سوال اینه:آیا باید آدم هارو صرف نظر از کارهایی که تو گذشته انجام دادن در نظر گرفت؟ جواب بنده خیر هست!حالا دلیلم:رفتار انسان از کجا نشأت میگیره؟ روانشناسی میگه از ساختار شخصیت. شخصیت عبارت است از الگوی نسبتاً پایدار صفات،گرایشها،یا ویژگیهایی که تا اندازه ای به رفتار افراد دوام می بخشد وبه ما اجازه میدهد تا حدس بزنیم یک شخص خاص در آینده و موقعیتهای خاص چگونه رفتار خواهد کرد (فیست 2007). از این تعریف میتونیم بفهمیم که به احتمال زیاد آدمها رفتارهای گذشته خودشون رو دوباره تکرار میکنن!!!! کافیه یه نگاهی به خودمون بندازیم و عهدهای بیشماری که برای ترک رفتارهای ناخوشایندمون گرفتیم، از پسِ چندتاش تا حالا بر اومدیم؟! اما سوال مهم اینه:این آدمهایی که میخایم به گذشتشون اهمیت بدیم یا ندیم کی هستن و نوع رابطۀ ما با اونها چیه؟ مثلاً دختر خانمی از نامزد خودش میپرسه فلانی تو دوره دانشجویت دوست دخترم داشتی؟ پسر جواب میده بله 25تا:5:من به عنوان یک دانشجوی روانشناسی به این خانم میگم اگر به دنبال یک رابطه رضایت بخش و طولانی مدت هستی(مثل ازدواج) دور این آقا رو یک خط قرمز بکش! نه به خاطره عدد25! آخه کسی که میتونه تو یه مدت زمان کوتاه با این همه آدم رابطه برقرار کنه به هیچ کدومم دلبسته نشه به احتمال خیلی زیاد از یک خلأ روانی عمیق در رنجه این خلأ هر چی که هست در آینده هم روی رفتار ایشون تاثیر میگذاره!!میخام بگم گذشته به خودیه خود مهم نیست اما اون لکۀ سیاهی که زیر بنای این رفتارهای ناشایسته و قسمتی از شخصیت ماست کماکان وجود داره و در آینده هم روی رفتار ما تأثیر میگذاره مگر اینکه مشخص بشه این شخص از نظر شخصیتی متحول شده که اونم ساده نیست!
آخرین ویرایش:
Marc0p0lo
New member
سپاس آقا مرتضی از توضیحات کاملتون
ولی یه سوال برام پیش میاد که شما به تحول یکباره اعتقادی نداری؟به تغییر رفتاری؟
شاید یک نفر در جوانی ذهنش پخته نشده باشه خوبی و بدی رو همه از کودکی بلدیم منظورم اداره قدم برداشتن در راه خوبیه شاید این جوانی رو که میگین با 25 نفر دوست بوده این ناشی از یک بیماری یا همون خلا احساسی هست که شما بهش اشاره کردید ولی این آدم اگر بعد از 25 نفر دوستی کردن بفهمه که باید احساساتشو به یک نفر نشون بده و حالا دیگه وقتشه که یه زندگی خوب رو تجربه کنه نظرتون چیه شما در این باره؟
میدونی چیه مارکو وضعیت خیلی پیچیده از اونیه که فکر میکنیم! ای کاش به این راحتی بود! حالا این یه مثال فرضی بود اما من آدم میشناسم که به طور میانگین هر سه چار ماه یکبار یه رابطه ای رو که تا اونجاها پیش برده کات میکنه 24 ساعت بعد با یکی دیگس!فکرشو بکن...! حالا بیا تحلیل کنیم این آدمو.. ما تو روانشناسی یه نظریه دلبستگی داریم که میگه فرزندان انسان از 6 ماهگی به بعد دلبستۀ افراد آشنا و بخصوص مادر خودشون(یا فرد دیگری که نقش مادر رو داره)میشن و این رابطۀ دلبستگی الگویی میشه برای تمام رابطه های عاطفیه بعدی که این شخص در آینده برقرار میکنه(لورا برک2007-باتلخیص)!(هر چند که این صرفاً یک نظریست اما تا بخای پشتوانۀ تحقیقاتی داره) بحث عقیده و تفکر نیست که این آدم یه روز بشینه بگه خوب دیگه بسه میخام آدم شم دارم از چیزی صحبت میکنم که باید وجود داشته باشه اما نداره! ولی با تمام اینها استثنا هم وجود داره و به قول کارل پوپر خوشبینی یک وظیفس! روانشناسی هم که به تغییر اعتقاد نداشته باشه نمیتونه تاثیر گذار باشه!
آخرین ویرایش:
باشه آقا تا اونجا که بتونم شرکت میکنم تو بحثا...
راستش به نظر من به نقش طرف تو زندگیم بستگی داره اگه یه دوست باشه یا همکار یا همسایه همین قدر که بهم ثابت بشه از کارش پشیمونه برام کافیه چون هم برای اونا و هم برای خودم تو ارتباط با هشون حد و مرزی قائلم که در 90 درصد مواقع گذشتشون جزو منطقه ی خصوصیشونه و همون اندازه که من و با حالشون شریک کردن و پایبند به اصولن برام کافیه ولی اگه قرار باشه اون فرد شریک زندگیم باشه بخوام صادق باشم باید بگم خیلی خیلی برام مهمه یعنی حتی اگه سعی کنم گذشتش و فراموش کنم همیشه یه تردید تو ذهنم باقی میمونه اخه گذشته ادما یه جوری نشونه انتخاب اوناس
فقط یه نکته اونی که میپذیره گذشته ی غلطش نتیجه انتخاب غلط خودش بوده بیشتر برام قابل احترامه تا اونی که گذشتش و میندازه پای روزگار و خونواده و محیط
فقط یه نکته اونی که میپذیره گذشته ی غلطش نتیجه انتخاب غلط خودش بوده بیشتر برام قابل احترامه تا اونی که گذشتش و میندازه پای روزگار و خونواده و محیط
چه نگاه پخته و سنجیده ای ...!تحسین برانگیزه!
آخرین ویرایش:
نگاه
New member
به نظر من برای قضاوت در مورد شحصیت افراد باید سه عامل مد نظر باشه:
1. گذشته فرد که شامل محیطی که توش بزرگ شده، طرز فکر خانواده (که میتونه ناشی از ژنتیک هم باشه) و فرد از بچگی تا بزرگسالی چقدر بر طبق ارزش های محیطش عمل میکرده، اگر خطایی انجام داد چی بوده در چه موقعیتی بوده وچقدر به خواست اون بوده. انسان همیشه تحت تاثیر گذشته اش قرار داره و ممکنه در موقعیتی خاص اون رفتار رو تکرار کنه. (البته هیچ چیز صددرصدی نیست وممکنه این تاثیر خیلی کم باشه. به هر حال انسان غیر قابل پیش بینیه!).
2. چیزی که الان هست: عواطف، احساسات، عقاید و ارزش هاش، در نظر او قبیح بودن عملی که قبلا انجام داده چقدره، چقدر آدم محکمیه و اراده اش برای تصمیمی که میگیره چقدره(آیا مرد عمل هست؟ چون ممکنه به خودشناسی رسیده باشه و بخواد به آدم دیگه تبدیل بشه).
3. آینده فرد: اهداف و آرزوهاش، مثلا دوست داره تبدیل به شخصی با چه ویژگی هایی بشه، و یا قدر مصممه که اون رفتار رو تکرار نکنه.
برای اینکه قضاوت درستی داشته باشیم باید ببینیم که کدام یک از این عوامل در فرد قویتره...
1. گذشته فرد که شامل محیطی که توش بزرگ شده، طرز فکر خانواده (که میتونه ناشی از ژنتیک هم باشه) و فرد از بچگی تا بزرگسالی چقدر بر طبق ارزش های محیطش عمل میکرده، اگر خطایی انجام داد چی بوده در چه موقعیتی بوده وچقدر به خواست اون بوده. انسان همیشه تحت تاثیر گذشته اش قرار داره و ممکنه در موقعیتی خاص اون رفتار رو تکرار کنه. (البته هیچ چیز صددرصدی نیست وممکنه این تاثیر خیلی کم باشه. به هر حال انسان غیر قابل پیش بینیه!).
2. چیزی که الان هست: عواطف، احساسات، عقاید و ارزش هاش، در نظر او قبیح بودن عملی که قبلا انجام داده چقدره، چقدر آدم محکمیه و اراده اش برای تصمیمی که میگیره چقدره(آیا مرد عمل هست؟ چون ممکنه به خودشناسی رسیده باشه و بخواد به آدم دیگه تبدیل بشه).
3. آینده فرد: اهداف و آرزوهاش، مثلا دوست داره تبدیل به شخصی با چه ویژگی هایی بشه، و یا قدر مصممه که اون رفتار رو تکرار نکنه.
برای اینکه قضاوت درستی داشته باشیم باید ببینیم که کدام یک از این عوامل در فرد قویتره...