هلنا
New member
ما که نشنیدیم!!!!
وقتي دلتون ميگيره كسيو داريد براش دردو دل كنيد؟
- نویسنده موضوع shahram25
- تاریخ شروع
هلنا
New member
میتونی تنها نباشی....
shahram25
New member
پسر بود؟يا دختر؟
parnian24
New member
دختر بود.دوستش میدارم.:28:
وقتی دلم میگیره هیچی به اندازه تنهایی و سکوت و فکر و تحلیل مسایل آرومم نمیکنه ... آخرش اگه به نتیجه رسیدم از خدا میخوام کمکم کنه افکارمو اگه درستن به مرحله عمل برسونم ولی اگه به نتیجه نرسم ازش میخوام یه راهی نشونم بده
گاهی که دیگه نتونم موضوعی رو تحلیل کنم و تو وجودم خیلی سنگینی کنه تو باشگاه جلو یه حریف تمرینی یا یه کیسه بوکس انقد تکنیک میزنم و کیاب میکشم (فریادی که رزمی کارا همراه با اجرای تکنیک میزنن ) یا انقد طناب میزنم که یه مقدار از بار ذهنیمو تخلیه کنم
یادش بخیر 4 سالی که دانشجو بودم وقتی خیلی دلم پر میشد شب میرفتم سالن ورزشی درو قفل میکردم که کسی نیاد ... خلاصه کیسه بوکس اون سالن خاطره ها داره از من ... گاهیم میرفتم دریای نزدیک خوابگاه انقد به تلاطمش نگاه میکردم که آشفتگی وجود خودم یادم میرفت
الانم که حدود یه ساله از باشگاه دورم و به دریا هم دسترسی ندارم میام چت باکس اینجا ، با بچه ها صحبت میکنیم ، سر به سر هم میذاریم، شکلک بارون میکنیم و ... یه مقدار حالم بهتر میشه ... که از دیروز چت باکسم برداشته شده
و البته، یه نفر هست ...
یکی که انقد توی مبانی ذهنیمون به هم نزدیکیم وقتی با هم صحبت میکنیم خیلی آروم میشم
آها یه دفترم هست توش یه چیزایی رو مینویسم. ولی از اونجایی که به هیچ چیز اعتباری نیستو معلوم نیس آدم تا کی زنده است، معمولا توش رمزی مینویسم ... چیزایی که فقط خودم میفهمم چین .. بعد برگه های این دفترو هر چند سال یه بار نزدیکای سال تحویل تو باغچه آتیش میزنم و خاکسترشو دفن میکنم
گاهی که دیگه نتونم موضوعی رو تحلیل کنم و تو وجودم خیلی سنگینی کنه تو باشگاه جلو یه حریف تمرینی یا یه کیسه بوکس انقد تکنیک میزنم و کیاب میکشم (فریادی که رزمی کارا همراه با اجرای تکنیک میزنن ) یا انقد طناب میزنم که یه مقدار از بار ذهنیمو تخلیه کنم
یادش بخیر 4 سالی که دانشجو بودم وقتی خیلی دلم پر میشد شب میرفتم سالن ورزشی درو قفل میکردم که کسی نیاد ... خلاصه کیسه بوکس اون سالن خاطره ها داره از من ... گاهیم میرفتم دریای نزدیک خوابگاه انقد به تلاطمش نگاه میکردم که آشفتگی وجود خودم یادم میرفت
الانم که حدود یه ساله از باشگاه دورم و به دریا هم دسترسی ندارم میام چت باکس اینجا ، با بچه ها صحبت میکنیم ، سر به سر هم میذاریم، شکلک بارون میکنیم و ... یه مقدار حالم بهتر میشه ... که از دیروز چت باکسم برداشته شده
و البته، یه نفر هست ...
یکی که انقد توی مبانی ذهنیمون به هم نزدیکیم وقتی با هم صحبت میکنیم خیلی آروم میشم
آها یه دفترم هست توش یه چیزایی رو مینویسم. ولی از اونجایی که به هیچ چیز اعتباری نیستو معلوم نیس آدم تا کی زنده است، معمولا توش رمزی مینویسم ... چیزایی که فقط خودم میفهمم چین .. بعد برگه های این دفترو هر چند سال یه بار نزدیکای سال تحویل تو باغچه آتیش میزنم و خاکسترشو دفن میکنم
آخرین ویرایش:
دریا...
New member
خاطرات خوبی از درد دل کردن با کسی غیر خدا ندارم.هر وقت با کسی درد دل کردم در نهایتش طوری شد که بیشتر دلم گرفت...
الانم جز برای خدا برای کسی درد دل نمیکنم...
این روزها هم دلم خیلی گرفته.برام دعا کنید خیلی...
:sad::sad::sad:
آرزو دارم که هیچ وقت هیچ کسی دلش نگیره...
الانم جز برای خدا برای کسی درد دل نمیکنم...
این روزها هم دلم خیلی گرفته.برام دعا کنید خیلی...
:sad::sad::sad:
آرزو دارم که هیچ وقت هیچ کسی دلش نگیره...
آخرین ویرایش:
دریا...
New member
دلم که می گیرد
در حیاط خانه آنقدر قدم می زنم
که گاه صدای ناله ی گام هایم را حس می کنم
گام هایی که تازگی ها خیلی بی رمق شده اند
نمی دانم چرا !
شاید این روزها من دلم خیلی می گیرد
و گام هایم هم خسته ؛
دلم که می گیر بهانه گیر می شوم
آنقدر که آسمان ها هم از دستم آرامش ندارد
گاه با او می گویم
خوش بر احوالت با آن همه ستاره
این ستاره ها درونت را متحول می کنند
روشنت می سازنند ، نجاتت می دهند
نه مثل من که ...
من که از باطن تاریک خودم رنج می برم
و گاه غرق در تاریکی آن می شوم
و چشمانم در برابر همه چیز نا بینا می شود
نمی دانم چرا ستاره ای در وسعت نه چندان پهناور من سو سو نمی کند
خدا می داند
به راستی خوش به حال خدا که اینقدر می داند ؛
دلم که می گیرد
عیادت کسی می روم که چشمانم سال هاست از دیدنش محروم است
کسی که فقط از او سنگ مزاری باقی مانده است
و آن همه شور شوق را به خروار ها خاک هدیه
داده است
نجوایی می کنم با او
اما من هیچ وقت از او صدایی نمی شنوم
و این تکلم وحده است که آزارم می دهد
گاه هم آرزو می کنم
در دنیایی دیگر دستان ظریفش را لمس کنم ؛
دلم که می گیرد
گاه می نویسم
نوشته هایی نا موفق و بی سر وته
نوشته هایی که ناتوانی نویسنده را در انتقال افکار ابراز می کنند
تفکراتی درونی
که مدت هاست مخاطب از درک آن عاجز است
چقدر ضغیفیم ما
چقدر حقیریم ما ؛
دلم که می گیرد
بر لب پنجره ی اتاقم می نشینم
و نظاره گر مخلوقاتی می شوم که در آشفته بازار شهر می آیند و می روند
به این همه چراغ که در شهر روشنایی بخش خانه ها هستند
به راستی هر چقدر اطرافمان شلوغ تر می شود
بیشتر احساس تنهایی می کنیم
و تازه آن موقع می فهمیم که هر کس نبرد زندگی سربازی است
و در مبدان جنگ هم هر کس به فکر نجات خویش است ؛×
دلم که می گیرد
مسافر خیال را روانه ی کوچه باغ های دوران کودکی می کنم
دورانی آکنده از شادی و عاری از فکر و خیال
همیشه وقتی بچه هستیم دوست داریم زود تر بزرگ شویم
زود تر برای خودمان تصمیم بگیریم
زود تر عاشق شویم
زود تر فرزندانمان را در آغوش بگیریم
زود تر پولدار شویم
و زود تر ...
اما وقتی با دوران کودکی حدیث وداع را زمزمه می کنیم
دعا می کنیم که زود تر بچه شویم !
درست مثل حرف مادرانمان :
انسان هر چی بزرگ تر می شود کوله بار مشکلاتش هم سنگین تر می شود ؛
دلم که می گیرد
دست معبودم را غرق بوسه می کنم
و تازه هنگامی که وجودش را در کنارم حس می کنم
همه ی آن دلتنگی ها به آرامشی نشاط آور میدل می شوند
آرمشی که هیچ معشوقی نمی تواند نثار آدمی کند
خدایا چقدر دوستت دارم
این چه دوستی است که من اینقدر دارمش
در حیاط خانه آنقدر قدم می زنم
که گاه صدای ناله ی گام هایم را حس می کنم
گام هایی که تازگی ها خیلی بی رمق شده اند
نمی دانم چرا !
شاید این روزها من دلم خیلی می گیرد
و گام هایم هم خسته ؛
دلم که می گیر بهانه گیر می شوم
آنقدر که آسمان ها هم از دستم آرامش ندارد
گاه با او می گویم
خوش بر احوالت با آن همه ستاره
این ستاره ها درونت را متحول می کنند
روشنت می سازنند ، نجاتت می دهند
نه مثل من که ...
من که از باطن تاریک خودم رنج می برم
و گاه غرق در تاریکی آن می شوم
و چشمانم در برابر همه چیز نا بینا می شود
نمی دانم چرا ستاره ای در وسعت نه چندان پهناور من سو سو نمی کند
خدا می داند
به راستی خوش به حال خدا که اینقدر می داند ؛
دلم که می گیرد
عیادت کسی می روم که چشمانم سال هاست از دیدنش محروم است
کسی که فقط از او سنگ مزاری باقی مانده است
و آن همه شور شوق را به خروار ها خاک هدیه
داده است
نجوایی می کنم با او
اما من هیچ وقت از او صدایی نمی شنوم
و این تکلم وحده است که آزارم می دهد
گاه هم آرزو می کنم
در دنیایی دیگر دستان ظریفش را لمس کنم ؛
دلم که می گیرد
گاه می نویسم
نوشته هایی نا موفق و بی سر وته
نوشته هایی که ناتوانی نویسنده را در انتقال افکار ابراز می کنند
تفکراتی درونی
که مدت هاست مخاطب از درک آن عاجز است
چقدر ضغیفیم ما
چقدر حقیریم ما ؛
دلم که می گیرد
بر لب پنجره ی اتاقم می نشینم
و نظاره گر مخلوقاتی می شوم که در آشفته بازار شهر می آیند و می روند
به این همه چراغ که در شهر روشنایی بخش خانه ها هستند
به راستی هر چقدر اطرافمان شلوغ تر می شود
بیشتر احساس تنهایی می کنیم
و تازه آن موقع می فهمیم که هر کس نبرد زندگی سربازی است
و در مبدان جنگ هم هر کس به فکر نجات خویش است ؛×
دلم که می گیرد
مسافر خیال را روانه ی کوچه باغ های دوران کودکی می کنم
دورانی آکنده از شادی و عاری از فکر و خیال
همیشه وقتی بچه هستیم دوست داریم زود تر بزرگ شویم
زود تر برای خودمان تصمیم بگیریم
زود تر عاشق شویم
زود تر فرزندانمان را در آغوش بگیریم
زود تر پولدار شویم
و زود تر ...
اما وقتی با دوران کودکی حدیث وداع را زمزمه می کنیم
دعا می کنیم که زود تر بچه شویم !
درست مثل حرف مادرانمان :
انسان هر چی بزرگ تر می شود کوله بار مشکلاتش هم سنگین تر می شود ؛
دلم که می گیرد
دست معبودم را غرق بوسه می کنم
و تازه هنگامی که وجودش را در کنارم حس می کنم
همه ی آن دلتنگی ها به آرامشی نشاط آور میدل می شوند
آرمشی که هیچ معشوقی نمی تواند نثار آدمی کند
خدایا چقدر دوستت دارم
این چه دوستی است که من اینقدر دارمش
آخرین ویرایش:
avenger.1992
New member
می نویسم همه ی هق هق تنهایی را
تا تو از هیچ، به آرامش دریا برسی
تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی
به حریم خلوت عشق تو تنها برسی
می نویسم می نویسم از تو
تا تن کاغذ من جا دارد…
تا تو از هیچ، به آرامش دریا برسی
تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی
به حریم خلوت عشق تو تنها برسی
می نویسم می نویسم از تو
تا تن کاغذ من جا دارد…
zErOOn3
Well-known member
سلام ...
بــ قول هالکــ :
مــا همیشه اعسبــانی 8یــم ... (اصتلاح بود فقط)
همون گوزینه 2 فکنیــم بهترینــه واسمــون ...
نت : نــــــــــــــوپ ... تا حالا ازیــن کالا نکردیــم .. همون درد و دل ... همون خودمون تو غم خودمون وشوشیــم کافیــه تا یکی دیگلــو هم نارحت کنیــم ... فقط خنده (بخندین تا بخندیــم) :smilies:
آفلابــن : خیــر با هیشکی بــ جــز شاید اونم وقتی 1202 بود رفیقمــون با 7575 کـــ خیلو با حاله ... هر چیلــی بگیــم همون دوتــا پیام همیشکی ویومــد ... 24 ساعت آینده و ... (چت با 7575 گوشی 1202)
:thumbsupsmileyanim:
شیتونــه وگه بریم اعتراف بنماییــم ... (یادمون رفتــ زود )
اعتراف
خدا رو هم ... مــا فقط بلدیــم تلبکــار بشیــم دیگه ... تو اون لحژــه ... نه توکل...
آخرین ویرایش:
دریا جان چرا دلت گرفته عزیزم؟
فقط خداست که همیشه کنارمه هروقت و هرجا که بخوام باهاش حرف میزنم هروقت دلم بگیره واسش گریه می کنم هروقت مشکلی داشته باشم دستمو میگیره تنهایی های منو فقط خدا درک میکنه چون از همه بیشتر دوسم داره و خودشم مثل من تنهاست.غیر از خدا با هیچ کس نمی تونم درددل کنم چون به هیچ کس اعتماد ندارم .
آخرین ویرایش:
