مشاعره

[Artmis.a]

یک عمر زیر پا لگد کردند او را
اکنون که می گیرند روی شانه، مرده است

 

[پرستار مهربون]

تواضع زگردن فرازان نکوست

گدا گرتواضع کن خوی اوست

 

[پرستار مهربون]

تا نیست نگردی ره هستت ندهند

وین مرتبه با همت پستت ندهند

 

[Artmis.a]

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه
خواهد به سر آيد غم هجران تويانه
اي تير غمت را دل عشاق نشانه
جمعي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه

 

[پرستار مهربون]

هر شبی گویم که فردا ترک این سودا کنم

باز چون فردا شود امروز را فردا کنم

 

[Artmis.a]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
زبامی که برخاست مشکل نشیند

 

[پرستار مهربون]

دریغ و درد که تا این زمان ندانستم

که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

 

[Artmis.a]

قتل اين خسته به شمشير تو تقدير نبود
ور نه هيچ از دل بي رحم تو تقصير نبود

 

[پرستار مهربون]

در میخانه که باز است چرا حافظ گفت
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند ؟

 

[Artmis.a]

دل به پیغام وفا هر کس که می آرد ز یار
می دهم تسکین و می دانم که حرف یار نیست

 

[nazanin91]

تو مگر بر لب آبی به هوس ننشینی
ورنه هر فتنه که بینی همه از خود بینی

 

[Artmis.a]

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا
تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا

 

[dilak]

آجی دیللرده شیرین ترکی اولوردی حنظل

من شیرین دیللره قاتدیم اونی حلوا ائله دیم

هر نه قالمیشدی کئچنلردن اونا بال پتگی

اریدیب موملو بالین شهد مصفا ائله دیم

ترکی، واللاه، آنالار اوخشاغی، لایلای دیلی دیر

دردیمی من بو دوا ایله مداوا ائله دیم

شهریار، حیف ساووخدیر بو دگیرمان هله ده

دارتماغا یوخدی دنی، من ده مدارا ائله دیم

 

[nazanin91]

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا
گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

 

[nazanin91]

آجی دیللرده شیرین ترکی اولوردی حنظل

من شیرین دیللره قاتدیم اونی حلوا ائله دیم

هر نه قالمیشدی کئچنلردن اونا بال پتگی

اریدیب موملو بالین شهد مصفا ائله دیم

ترکی، واللاه، آنالار اوخشاغی، لایلای دیلی دیر

دردیمی من بو دوا ایله مداوا ائله دیم

شهریار، حیف ساووخدیر بو دگیرمان هله ده

دارتماغا یوخدی دنی، من ده مدارا ائله دیم

جالب بود:a2d3:

 

[Artmis.a]

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

 

[nazanin91]

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
وندر آن آینه صدگونه تماشا می کرد

 

[Mohammad gh]

داشتم دلقی و صد عیب مرا می پوشید
خرقه رهن می مطرب شد و زنار بماند

 

[katii]

دل دادمش به مژده و خجلت همي برم

زين نقد قلب خويش كه كردم نثار دوست

 

[hirkania]

تا رفت از نظر آن چشم جهان بین کس واقف ما نیست که از دیده چها رفت