مشاعره

[love virology]

دلی دیرم چو مرغ پاشکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون می‌دهد تار شکسته

بابا طاهر

 

[diseases]

هیچ کس ما را نمی آرد به خاطر ، ای عجب
یاد عالم می کنیم اما فراموشیم ما

 

[abtin13]

ای آن كه نتيجه چهار و هفتی
وز هفت و چهار دايم اندر تفتی
می خور كه هزار بار بيشت گفتم
باز آمدنت نيست چو رفتی رفتی

 

[شفق بانو]

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زان كه چو گردی ز میان برخیزم

 

[abtin13]

مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت

 

[شفق بانو]

ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم

انقدر زنده بمانم که زجان سیر شوم

 

[abtin13]

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم
اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

 

[شفق بانو]

در اين شب سياهم گم گشت راه مقصود

از گوشه اي برون آي اي كوكب هدايت

 

[abtin13]

تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی
ور نه هر فتنه که بینی همه از خود بینی

 

[yara]

یار من خسرو خوبان و لبش شیرین است
خبرش نیست که فرهاد وی این مسکین است

 

[eeeeeeehsan]

تن محنت کشی ديرم خدايا ... دل با غم خوشی ديرم خدايا
زشوق مسکن و داد غريبی ... به سينه آتشی ديرم خدايا



یکی از بزرگترین حسرت های زندگیم گم کردن این کتاب بود!!
دانلود کتاب دو بیتی های بابا طاهر

 

[شفق بانو]

افتادگی اموز گر طالب فیضی

هرگز اب نخورد زمینی که بلند است

 

[eeeeeeehsan]

ته سر ورزان مو سودای ته ورزان ... گريبان بلرزان وا ته لرزان
کفن در کردنم صحرای محشر ... هران وينان احوال ته پرسان

 

[love virology]

نمی بینم ز مردم آشنایی
نمی آید ز کس بوی وفایی
مده فایز به وصل گلرخان دل
که آخر می کشندت از جدایی

فاییز دشتستانی

 

[eeeeeeehsan]

نمی بینم ز مردم آشنایی
نمی آید ز کس بوی وفایی
مده فایز به وصل گلرخان دل
که آخر می کشندت از جدایی

فاییز دشتستانی

به به!!

حالا اینو:

يکی درد و يکی درمان پسندد ... يک وصل و يکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران ... پسندم آنچه را جانان پسندد

 

[love virology]

دلا تا چند در آزارم از تو
گهی نالان ، گهی بیمارم از تو
تو فایز در جهان بدنام کردی
برو ای دل که من بیزارم از تو

 

[شفق بانو]

وفای بی وفایان کرده پیرم ،برم یار وفاداری بگیرم

اگه یار وفاداری ندیدم ، سرقبر وفاداری بمیرم

 

[love virology]

مرا شب سیل آه از دل برآید
که یادم از دو زلف دلبر آید
نشیند چشم در ره ، فایز هر شب
که شاید یارم از سویی در آید

 

[eeeeeeehsan]

به به.. به به.. (الکی جو بدیم!)

ديم يک عندليب خوشنوائی ... که می ناليد وقت صبحگاهی
بشاخ گلبنی با گل همی گفت ... که يارا بی وفايی بی وفائی

 

[شفق بانو]

يوسف گمگشته باز آيد به كنعان غم مخور

كليه احزان شود روزي گلستان غم مخور