منم تقریبا یه همچین آدمیم.خیلی وقتا جواب کارای بعضیا رو با سکوتم میدم خونوادمم سخت مخالفن ومیگن اینجوری حقت ضایع میشه.ولی بعدش نتیجه شیرینش رو حس میکنم..در کل سکوت اون لحظه که همه انتظار شنیدن یه حرف رو ازت دارن خیلی عذاب آوره ولی بعدش لذت بخشه..
گاه سکوت کسی معجزه میکند پس بدان که بودن درفریاد نیست...
هرچند خودمم براي نگه داشتن حرمتها بارها سكوت كردم. ولي هميشه سكوت معجزه نميكنه. خيلي چيزهارو خراب ميكنه وشايد سالها بعد متوجه سكوت تو بشن.
برای من سکوت همیشه به نفعم بوده...موقعی که عصبانی میشم فقط سکوت میکنم...حرف زده شده رو نمیشه از ذهن دیگران پاک کرد...وقتی که آروم بشم بهتر و معقولانه تر میتونم حرف بزنم...بدون اینکه باعث رنجش بشم...اما برا بعضی مسائل باید تا ابد سکوت کرد
ساکت که می مانی!
میگذارند به حساب جواب نداشتنت
عمرا بفهمند داری جان میکنی
تا حرمتها را نگه داری...