OMID2010
New member
پسرک هنوز گیج و منگ بود ... درد دستانش اجازه نمیداد به چیز دیگری فکر کند ... صدای باز شدن در حواس پسرک را بسمت در خیره کرد ... پرستار با خوشرویی سعی میکرد حس ترحمش را قورت دهد ... ولی لحن معصومانه ی سوال پسرک در مورد مادرش قطره ی اشکی را از بند اختیار چشمانش فراری داد ... پرستار به بهانه ی روشن کردن تلویزیون اتاق بیمارستان برگشت ، اشکش را پاک کرد و با عجله وضعیت پسرک را چک کرد و رفت ...چشمان پسرک به صفحه ی تلویزیون که بیشرمانه داشت برنامه ی طنز پخش میکرد دوخته شده بود و به مادرش فکر میکرد که قرار بود برای شب ماکارنی درست کند ولی بعد از آن تکانها جسم بی جانش را میان آوار دیده بود ...
پسرک هنوز گیج و منگ بود ... و درد دستانش اجازه نمیداد که اشکهایش را پاک کند ...
پسرک هنوز گیج و منگ بود ... و درد دستانش اجازه نمیداد که اشکهایش را پاک کند ...
((((( ، ماها موقعی میتونیم کنار هم باشیم که هم رو قبول داشته باشیم !!! خدائی نکرده ماها تحصیل کرده ایم ، باید بدونیم که خیلی ها از بودن ماها کنار هم رنج میبرن و از این چیزها خوش حال میشن ما بیشتر از این خوشحالشون نکنیم ، ماها همه عزاداریم !!! هیشکی به اندازه ی هموطن واقعیت به دردت نمیخوره !! دست در دست دهیم میهن خویش را کنیم آباد !!!!
