غلامعلی نوری نیرو
New member
درود
من دو نمونه ای که خود از آزار ها ( عوارض) بخشبندی ( سهمیه بندی) رزمندگان دیده ام را بگویم
سال 66 با سهمیه رزمندگان رشته پزشکی پذیرش شده بود خدایی هیچ درک و کششی تو مغزش برای این رشته نبود همه اش شده بود خاطره های دوران جبهه و خطاطی و پند دادن به دیگران ووووو...
دوره ی 7 ساله ی پزشکی را در 11 سال بپایان برد اون هم با کلی مشروطیت و ارفاق و کاغذ بیار و ببر
یادم میاد آزمون انگل شناسی دو موسوم ( ترم) افتاد یکبار نمرش دو و بار دیگر یک و نیم شد
اما از حق نگذریم اخلاق خوبی داشت نماز و روزه اش ترک نمی شد وووو
دوم
ورودی 68 بود رزمنده ای کشتی گیر بود تو خوابگاه غوغا می کردگاهی دادو فریاد و چنگ را می انداخت اما مغزش کشش نداشت درس بخونه چند بار مشروط شد پس از 4 سال در جا زندن و بستری شدن در بخش روانپزشکی و... و دگر ازفرجامش خبر ندارم
براستی اگر کسی شایستگی داشته باشد در سهمیه ی آزاد هم شایستگی خود را نمایان کرده و پذیرش ( قبول) می شود
نه ایکه جای کس شایسته ی دیگری را گرفته و پیشگیر ورود تن دیگری شود و در فرجام با این همه هزینه و زمان بری وزمان کشی به دستاورد نخستین نرسد
نمونه ها بسیار است واما گوش شنوا کم
اینها کسان ارجمند ووالا گوهری بودند و برای پدافند از کشور جان خود را سپر کرده اند اما پاداش مینوی( معنوی) اینان با خداست نه به حکومت
حکومت باید از نگر پولی و مادی و درمانی به اینها برسد نه اینکه آنها را به کار هایی وارد کرده و بگمارد که کشش مغزی آنها را ندارند و سر انجام سر جای دگری در می آورند
اگر مغزشان و هوششان کشش و گنجایش گستره پزشکی داشت با سهمیه ی آزاد هم شایستگی ها خود را نشان می دادند نه اینکه اندوهمندانه با تلف امکان های مادی و مینوی جای کسان شایسته ی دیگر را گرفته و خود نیز به دستاورد دلخواه نرسند
آخرین ویرایش: