دفتر شعر

[waria]

آسمان زير بال اوج تو بود

چون شده اي دل كه خاكسار شدي ؟

سر به خورشيد داشتي و دريغ

زير پاي ستم غبار شدي

ترسم اي دلنشين ديرينه

سرگذشت تو هم ز ياد رَود

آرزومند را غم جان نيست

آه اگر آرزو به باد رود...
هوشنگ ابتهاج

 

[parnia]

اما
با این همه
تقصیر من نبود
که با این همه...
با این همه امید قبولی
در امتحان سادهْ تو رد شدم

اصلاً نه تو ، نه من!
تقصیر هیچ کس نیست

از خوبی تو بود
که من
بد شدم!





از : قیصر امین پور

 

[mohana]

این شعر فریدون مشیری و خیلی دوس دارم
قبلا هم گذاشته بودم البته قسمت اخرشو

ای ستاره ای که پیش دیده ی منی

باورت نمی شود که در زمین

هر کجا به هر که می رسی

خنجری میان مشت خود نهفته است

پشت هر شکوفه ی تبسمی

خار جانگزای حیله ای شکفته است

انکه با تو میزند صلای مهر

جز به فکر غارت دل تو نیست

گر چراغ روشنی به راه توست

چشم گرگ جاودان گرسنه ایست

ای ستاره ما سلاممان بهانه است

عشقمان دروغ جاودانه است

ای ستاره ای ستاره ی غریب

ما اگر ز خاطر خدا نرفته ایم

پس چرا به داد ما نمی رسد

ما صدای گریه مان به آسمان رسید

از خدا چرا صدا نمی رسد...:dadad4:​

 

[mohana]

کاشکی می شد که یک شب
مهمون خواب من شی

حتی واسه یه لحظه
رویای ناب من شی

دیدار ما عزیزم
باشه واسه قیامت

اما بدون به دوریت
هرگز نکردم عادت...:dadad4:​

بخشی از شعر مرجان محمدی​

 

[reza.n]

بی تو، مهتاب‌شبی، باز از آن کوچه گذشتم،

همه تن چشم شدم، خیره به دنبال تو گشتم،

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق دیوانه که بودم.



در نهانخانه جانم، گل یاد تو، درخشید

باغ صد خاطره خندید،

عطر صد خاطره پیچید:



یادم آم که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دل‌خواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم.



تو، همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت.

من همه، محو تماشای نگاهت.



آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فروریخته در آب

شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ



یادم آید، تو به من گفتی:

از این عشق حذر کن!

لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،

آب، آیینه عشق گذران است،

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،

باش فردا، که دلت با دگران است!

تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!



با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ - ندانم

سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،

نتوانم!



روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،

چون کبوتر، لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم ...



باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم

تا به دام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم، نتوانم!



اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب، ناله تلخی زد و بگریخت ...



اشک در چشم تو لرزید،

ماه بر عشق تو خندید!



یادم آید که : دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم.

نگسستم، نرمیدم.



رفت در ظلمت غم، آن شب و شب‌های دگر هم،

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم،

نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم ...



بی تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!



از : فریدون مشیری

 

[reza.n]

گلی را که دیروز

به دیدار من هدیه آوردی ای دوست

دور از رخ نازنین تو

امروز پژمرد

همه لطف و زیبایی اش را

که حسرت به روی تو می خورد و

هوش از سر ما به تاراج می برد

گرمای شب برد .

صفای تو اما گلی پایدار است

بهشتی همیشه بهار است

گل مهر تو در دل و جان

گل بی خزان

گل تا که من زنده ام ماندگار است



از : فریدون مشیری

 

[reza.n]

بر تن خورشید می پیچد به ناز

چادر نیلوفری رنگ غروب

تک درختی خشک در پهنای دشت

تشنه می ماند در این تنگ غروب

از کبود آسمان ها روشنی

می گریزد جانب آفاق دور

در افق بر لاله سرخ شفق

می چکد از ابرها باران نور

می گشاید دود شب آغوش خویش

زندگی را تنگ می گیرد به بر

باد وحشی می دود در کوچه ها

تیرگی سر می کشد از بام و در

شهر می خوابد به لالای سکوت

اختران نجوا کنان بر بام شب

نرم نرمک باده ی مهتاب را

ماه می ریزد درون جام شب

نیمه شب ابری به پهنای سپهر

می رسد از راه و می تازد به ماه

جغد می خندد به روی کاج پیر

شاعری می ماند و شامی سیاه

در دل تاریک این شب های سرد

ای امید نا امیدی های من

برق چشمان تو همچون آفتاب

می درخشد بر رخ فردای من



از : فریدون مشیری

 

[aram ft]

دلتنگم،
مثل مادر بي سوادي
که دلش هواي بچه اش را کرده
ولي بلد نيست شماره اش را بگيره.

 

[ba ba barghi]

حالا که فریدون رو ورق می زنید ،منم یه شعر می ذارم ازش!فکر کنم قبلا توسط من یا دیگری هم گذاشته شده بوده !!(البته اینی که الان گذاشتم کامل نیست )
اشکی در گذرگاه تاریخ

از همان روزي كه دست حضرت قابيل
گشت آلوده به خون حضرت هابيل
از همان روزي كه فرزندان آدم
- صدر پيغام آوران حضرت باري تعالي -
زهر تلخ دشمني در خونشان جوشيد
آدميت مرد
گرچه آدم زنده بود

از همان روزي كه يوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزي كه با شلاق و خون ديوار چين را ساختند
آدميت مرده بود

بعد دنيا هي پر از آدم شد و اين آسياب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
اي دريغ
آدميت برنگشت

قرن ما روزگار مرگ انسانيت است
سينه دنيا ز خوبيها تهي است
صحبت از آزادگي، پاكي، مروت، ابلهي است

من كه از پژمردن يك شاخه گل
از نگاه ساكت يك كودك بيمار
از فغان يك قناري در قفس
از غم يك مرد در زنجير
حتي قاتلي بر دار،
اشك در چشمان و بغضم در گلوست
وندرين ايام زهرم در پياله، زهر مارم در سبوست
مرگ او را از كجا باور كنم؟

صحبت از پژمردن يك برگ نيست
واي، جنگل را بيابان ميكنند
دست خون آلود را در پيش چشم خلق پنهان ميكنند
هيچ حيواني به حيواني نميدارد روا
آنچه اين نامردمان با جان انسان ميكنند

صحبت از پژمردن يك برگ نيست
فرض كن مرگ قناري در قفس هم مرگ نيست
فرض كن يك شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض كن جنگل بيابان بود از روز نخست
در كويري سوت و كور
در ميان مردمي با اين مصيبتها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانيت است

 

[hoorsa]

مـــــن نــــــه عاشــــــق هستــــــــــم
ونه محتاج نگاهــی که بلغزد بر مــــن
من خودم هستم و یک حس غریـــب
که به صد عشق و هوس مـــــی ارزد
من خـودم هستــم و یک دنیا ذکـــــــر
کــــــــــــــــه درونــــــــــم لبـــــریـــــــــز
شـــده از شــــعر حقیقــت جویـــــــی
مـــــــــــن دلـــــــــــم می خــواهـــــــد
ســـاعتـــی غـــرق درونـــم باشـــــــم
عـــــــــــاری از عـــــــــاطفـــــــــــــه ها
تهــی از مـــوج سراب دورتر از رفقـــــا
خالــــــــــی از هــــــــــرچــــه فِــــــراق
مـــــن نــه عـــــاشــــــق هستـــــــــم
نـــــــه حــــزین ِغـــــم ِتنــهاــــــیی ها
مـــــــن نــــه عـــــاشــــق هســـــــتم
ونـــه محــــتاج نــــــوازش یا مهــــــــــر
من دلم تنگ خودم گشـــــته و بـــس
مـــــــنشینیـــــد کنـــــــــــــــــــــــــارم
پــیِ دلجـــویی و خـــوش گفتـــــــاری
که دلم از سخنان غم و شـادی پر شد
من نه عاشق هستم ونه محتاج ِعشق
من خــــودم هستــــــــم و مِـــــــــــی
با دلم هستـــم و هم سازیِ نِــــــــی
مستـــــــــی ام را نپــــــرانید به یــــک جـــــــــــــــملة....«هـــــــــــــــــــــــــی

این شعرو خوندم یاد این افتادم :


آن که با من نمی ماند ، همان بهتر که مرا نشاسد
و آن که می ماند
خود خواهد شناخت
من همانم که هستم
نه آن که تو می بینی و می خواهی که باشم
من نه عاشق بودم
و نه دلداه به گیسوی بلند
و نه آلوده به افکار پلید
من به دنبال نگاهی بودم
که مرا از پس دیوانگی ام می فهمید
و خدا می داند
سادگی از پس دلبستگی ام پیدا بود

 

[hoorsa]

تو مرا یاد کنی یا نکنی

باورت گر بشود، گر نشود

حرفی نیست؛

اما...

نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست!


(سهراب سپهری)

 

[hoorsa]

تو
غافلگیری ِ رگبار بودی
و من
مردی که چتر به همراه نداشت.



گروس عبدالملکیان

 

[hoorsa]

در انهنای گلبرگ دوستی
گاهی
برج مهربانی کج می شود
اما
من باور نمی کنم
که
دوستت ندارم

 

[hoorsa]

آخرین برگ سفرنامه‌ی باران این است

که زمین چرکین است...



(استاد شفیعی کدکنی)

 

[waria]

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]همه می پرسند: [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]چیست در زمزمه مبهم اب؟ [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]چیست در همهمه دلکش برگ؟[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]چیست در بازی ان ابر سپید[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]روی این ابی ارام بلند [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]که تو را می برد این گونه به ﮊرفای خیال؟[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]چیست در خلوت خاموش کبوتر ها؟ چیست در کوشش بی حاصل موج؟[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]چیست در خنده ی جام؟ [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]که تو چندین ساعت مات و مبهوت به ان می نگری؟ [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به ابر [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به اب [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به برگ[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به این ابی ارام بلند[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به این اتش سوزنده که لغزیده به جام [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه به این خلوت خاموش کبوتر ها [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من به این جمله نمی اندیشم [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من مناجات درختان را هنگام سحر [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]رقص عطر گل یخ را با باد [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نفس پاک شقایق را در سینه کوه[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]صبحت چلچله را با صبح[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نبض پاینده هستی را را در گندم زار[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]گردش رنگ و طراوت را در گونه گل[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]همه را می شنوم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]می بینم [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من به این جمله نمی اندیشم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]به تو می اندیشم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]ای سراپا همه خوبی[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] تک وتنها به تو می اندیشم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]همه وقت [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]همه جا [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من به هر حال که باشم به تو می اندیشم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو بدان این را تنها تو بدان [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو بیا[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو بمان با من تنها تو بمان [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اینک این من که به پای تو در افتادم باز[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]ریسمانی کن از ان موی دراز
تو بگیر![/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو ببند! [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو بخواه![/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]پاسخ چلچله هارا تو بگو[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]قصه ی ابر هوا را تو بخوان! [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]تو بمان با من تنها تو بمان! [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]در دل ساغر هستی تو بجوش![/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]من همین یک نفس از جرعه جانم باقی ست [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]استاد فریدون مشیری [/FONT]

 

[waria]

در من غم بیهودگیها می زند موج
در تو غروری از توان من فزونتر
در من نیازی می کشد پیوسته فریاد
در توگریزی می گشاید هر زمان پر
ای کاش در خاطر گل مهرت نمی رست
ای کاش در من آرزویت جان نمی یافت
ای کاش دست روز و شب با تار و پودش
از هر فریبی رشته عمرم نمی بافت
اندیشه روز و شبم پیوسته این است
من برتو بستم دل ؟
دریغ از دل که بستم
افسوس بر من گوهر خود را فشاندم
در پای بتهایی که باید می شکستم
ای خاطرات روزهای گرم و شیرین
دیگر مرا با خویشتن تنها گذارید
در این غروب سرد درد انگیز پاییز
با محنتی گنگ و غریبم واگذارید
اینک دریغا آرزوی نقش بر آب
اینک نهال عاشقی بی برگ و بی بر
در من غم بیهودگیها می زند موج
در تو غروری ازتوان من فزونتر
حمید مصدق

 

[mahsa.]

بسترم صدف خالی یک تنهاییست
وتوچون مروارید گردن آویز کسان دگری
فریدون مشیری

 

[hoorsa]

من از این‌جا خواهم رفت
و فرقی هم نمی‌کند
که فانوسی داشته باشم یا نه
کسی که می‌گریزد
از گم شدن نمی‌ترسد


(رسول یونان)

 

[hoorsa]

هان چه حاصل از آشنایی ها
گر پس از آن بود جدایی ها

حمید مصدق

 

[aram ft]

تنهایی یعنی:
ذهنم پر از تو و خالی از دیگران
کنارم پر از دیگران و خالی از تو