ميهماني خدا

[mahsa.]

[h=2]دعاى روز اول ماه رمضان[/h] هفتم علامه مجلسى در زادالمعاد فرموده كلینى و شیخ طوسى و دیگران به سند صحیح روایت كرده اند كه حضرت امام موسى كاظم علیه السلام فرمود كه در ماه مبارك رمضان در اوّل سال یعنى روز اوّل ماه چنانچه عُلماء فهمیده اند این دعا را بخوان و فرمود كه هر كه این دعا را براى رضاى خدا و بى شائبه اغراض فاسده و ریا بخواند در آن سال به او نرسد فتنه و گمراهى و نه آفتى كه ضرر رساند بدین او یا بدن او و حق تعالى او را حفظ كند از شرّ آنچه در آن سال واقع مى شود از بلاها. (برای خواندن دعای شب و روز اول ماه مبارک رمضان مراجعه بفرمایید.)

 

[mahsa.]

​

روز دوم:

اَللّـهُمَّ قَرِّبْنى فیهِ اِلى مَرْضاتِکَ، وَجَنِّبْنى فیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، وَوَفِّقْنى فیهِ لِقِرآئِةِ
خدایا نزدیکم کن در این ماه بسوى موجبات خشنودیت و دورم ساز در آن از خشم و عذابت و موفقم دار در این روز بخواندن آیات
ایاتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
قرآنیت به رحمت خود اى مهربانترین مهربانان

 

[AWWA]

 

[mahsa.]

بسم الله الرحمن الرحیم ​

اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ والتّنَبیهَ وباعِدْنی فیهِ من السّفاهة والتّمْویهِ واجْعَل لی نصیباً مِنْ كلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِكَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ. ​

خدایا روزى كن مرا در آنروز هوش و خودآگاهى را و دور بدار در آن روز از نادانى و گمراهى و قرار بده مرا بهره و فایده از هر چیزى كه فرود آوردى در آن به بخشش خودت اى بخشنده‌ترین بخشندگان.​

 

[mahsa.]

دعای روز چهارم

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین. ​

خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا كن مرا در آنروز راى انجام سپاس‌گذاریت به كـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان.

 

[mahsa.]

شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان
​

“اللهم قوني فيه اقامه امرک و اذقني فيه حلاوه ذکرک و اوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان و براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز و در اين روز به حفظ و پرده پوشي ات (مرا از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بصيرترين ناظران”
1) اللهم قوني فيه اقامه امرک “خدايا مرا در اين روز براي اقامه و انجام فرمانت قوت بخش”.
امام زين العابدين عليه السلام در دعاي چهل و چهارم صحيفه سجاديه چنين با خداوند مناجات مي فرمايند؛ “واعنا علي صيامه” يعني “خدايا مرا براي روزه گرفتن در ماه مبارک رمضان ياري فرما” که اگر به مفهوم آن توجه نماييم مي بينيم اولا به پا داشتن روزه در ماه مبارک رمضان همان اقامه امر خداوند در اين ماه مي باشد، آن هم روزه واقعي که در دعاي روز اول مختصرا در مورد آن شرحي داده شد، که مجددا براي فهم بيشتر، اشاره مي نماييم به ادامه دعا که آن حضرت مي فرمايند: “بکف الجوارح عن معاصيک” يعني “ما را ياري کن تا بتوانيم اعضاي بدن خود را از آلوده شدن به گناه و آنچه مورد پسند تو نيست بازداريم” که اين قسمت از دعا نيز نشان دهنده اين است که روزه واقعي تنها پرهيز از خوردن و آشاميدن نمي باشد بلکه تمام اعضا و جوارح انسان بايد روزه دار باشد و امر به روزه نيز از طرف خداوند امر به روزه واقعي مي باشد، ثانيا براي انجام دادن هر امري نياز به نيرو و قوه الهي داريم چرا که “لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم” “نيست نيرو و قوتي مگر (از طرف) خداوند بلند مرتبه و بزرگ” و اگر خداوند در اين امر ما را ياري نکند به واقع ما در انجام اعمال (چه عبادي و غير عبادي) با شکست مواجه خواهيم شد. پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که ما را در انجام اوامرش نيرو و قوت بخشيده و ياريمان نمايد...
2) و اذقني فيه حلاوه ذکرک “و حلاوت و شيريني ذکرت را به من بچشان”
اگر انسان حلاوت و شيريني عبادت و بندگي خداوند را نچشد مفهوم عبادت و بندگي و ذکر و ياد خدا را نمي تواند درک کند و از تاثيرات آن در حيات دنيا و آخرت محروم مي ماند، به طوري که اگر انسان بتواند اين مفهوم را درک کند که هنگامي که به ياد خداوند بلند مرتبه مي باشد خداوند نيز او را ياد مي کند و بدون واسطه خواسته هاي او را مي شنود و اجابت مي نمايد، آنگاه است که مي تواند بفهمد چقدر راز و نياز با خدايي که به سرعت صداي بندگان خويش را شنيده و آنها را اجابت مي کند شيرين و دلرباست، چرا که خداوند فرموده است: “واذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا ادعان...”(1) “و هنگامي که بنده هاي من از من (راجع به من) سئوال مي کنند بگو که همانا من نزديک (آنها) هستم (به طوري که) اجابت مي کنم خواسته درخواست کنندگان را هنگامي که (چيزي از من) مي خواهد” پس در اين روز از خداوند مي خواهيم که حلاوت و شيريني راز و نياز با خودش را بر ما بچشاند...
3) واوزعني فيه لاداء شکرک بکرمک “و مرا در اين روز براي اداي شکرت به کرمت مهيا ساز” خداوند در قرآن مي فرمايد: ”واشکرولي و لا تکفرون”(2) “مرا شکر کنيد و کفر نورزيد” که با توجه به اين آيه بايد بگوييم منظور از شکر نعمتهاي الهي آن نيست که دائما به زبان بگوييم “خدايا شکر” بلکه شکر واقعي آن است که از نعمتهاي الهي که به ما ارزاني داشته و انعام فرموده است در مسير طاعت و بندگي اش استفاده کنيم نه در راه معصيت و نافرماني، که قسم اول آن يعني طاعت و بندگي (شکر نعمت) و قسم دوم معصيت و نافرماني (کفران نعمت) الهي مي باشد که در اين روز از خداوند مي خواهيم ما را براي اداي شکر نعمتهايش ياري نموده و آماده سازد...
4) و احفظني فيه بحفظک و سترک يا ابصر الناظرين” “و مرا در اين روز به حفظ و پرده پوشيت (از گناهان) محفوظ بدار (و گناهان انجام داده مرا بپوشان) اي بيناترين بينايان”
هنگامي که انسان به خداوند توکل نموده و امور خود را به خداوند بسپارد آنگاه است که خداوند او را از تسلط يافتن شيطان بر او حفظ مي نمايد و هنگامي که انسان از وسوسه هاي شيطاني محفوظ بماند ديگر گناهي از او سر نخواهد زد و ديگر آن که خداوند ستارالعيوب است يعني عيوب انسانها را که سرچشمه از خطا و گناهان آنان دارد، مي پوشاند مگر اينکه انسان خود پرده دري نموده و بر اثر اصرار بر گناه و خطا، عيوب خود را براي ديگران آشکار سازد، پس در اين روز از خداوندي که بيناترين بينايان است و بر اعمال ما نظارت دارد مي خواهيم که ما را از انجام گناهان و پرده دري گناهان محفوظ بدارد. ​

 

[mahsa.]

[h=1] دعای روز پنجم ماه رمضان [/h]​

در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان می خوانیم: " اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَأْفَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ."

 

[mahsa.]

شرح فرازهای دعا

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی شرحی بر فرازهای دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان دارد که در پی می آید:

" اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ". خدایا من را در این ماه رمضان جزو مستغفرین قرار بده، برای استغفار، باید شرایط استغفار را داشت. کسی که مال حرام خورده که با استغفار کارش درست نمی‌شود. باید برود و صاحبان مال را راضی کند. با مال حرام و رشوه و ربا رشد کرده‌ای، حال که توبه می‌کنی باید بروی سود ربا را به صاحبان آن بازگردانی. غذای کم و حلال بخوری تا گوشت‌های تنت که با مال حرام پرورش یافته‌اند، آب شوند. کسی که شب تا صبح پای کار حرام نشسته،‌ باید شب‌ها احیا نگه دارد و عبادت کند. از جمله در شب 15 شعبان که احتمالاً شب قدر است که تمام مقدّرات ما در آن نوشته می‌شود.

خدایا مرا از مستغفرین قرار بده! یعنی اینکه واقعاً استغفار کنم و اگر مال حرامی دارم، آن را حلال کنم. به گناهی که قبلاً کردم فکر نکنم و از آن لذت نبرم. حالا زبانی هم استغفار کنیم، خوب است. بعد از نماز مغرب هم 70 بار استغفار وارد است. نتیجه استغفار کردن چیست؟

«من اکثرالاستغفار» کسی که زیاد استغفار کند، 4 چیز به دست می‌آورد : «جعل الله له من کل همٍ و غمٍ فرجا» اگر غم و غصه دارد، غم و غصه‌اش بیرون می‌آید. دوم «من کل خوفٍ امنا» گاهی اخبار ناخوشایند را می‌دهند. اگر استغفار کنی، هیچ خبری نمی‌شود. اگر استغفار کرده‌ای از کسی نترس و فقط از خدا بترس. سوم «من کل ضیق ٍ مخرجا» صاحب‌خانه تو را جواب کرده؟ سفته‌هایت عقب افتاده؟ گرفتاری؟ اگر استغفار کنی همه این‌ها درست می‌شود. اگر در گرفتاری هستید، اگر مشکل ازدواج دارید، اگر منزل می‌خواهید،‌ استغفار کنید، خدا گره از کارهاتان باز می‌کند. اما باید شرایط استغفار را هم مراعات کرد.

 

[mahsa.]

دعای روز ششم

​

اللَّهُمَّ لا تَخْذُلْنِی فِیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ وَ لا تَضْرِبْنِی بِسِیَاطِ نَقِمَتِکَ
​

خدایا در آن مرا وامگذار در پی نافرمانیت و با تازیانه کیفر مرا نزن​

وَ زَحْزِحْنِی فِیهِ مِنْ مُوجِبَاتِ سَخَطِکَ بِمَنِّکَ وَ أَیَادِیکَ یَا مُنْتَهَى رَغْبَةِ الرَّاغِبِین ​

و دور و برکنار بدار مرا از موجبات خشمت ، بحق احسان و نعمتهای بیشمار تو ای حد نهایی اشتیاق مشتاقان​

[h=4][/h]

 

[AWWA]

استغفار باعث حل مشکلات می شود
مردى خدمت امام حسن مجتبى علیه السلام آمد و از قحطى و گرانى به آن حضرت شکایت نمود،پس حضرت به او فرمود:از خدا طلب آمرزش کن
مرد دیگرى آمد و به آن حضرت از فقر و تهى دستى شکایت کرد،پس حضرت به او هم فرمود از خداوند جهت گناهان خود استغفار و طلب آمرزش نما
و مرد دیگرى آمد و به آن حضرت عرض کرد از خدا بخواه و دعا کن که خداوند پسرى به من لطف فرماید،پس به او هم فرمود:از خدا طلب آمرزش نما،
پس ما«حضار مجلس»به آن حضرت عرض کردیم:مردانى چند خدمت شما آمدند و از گرفتاری هاى گوناگون شکایت داشتند و تقاضاى مختلفى نمودند و شما همه آن ها را به استغفار و طلب آمرزش امر فرمودى،پس حضرت فرمود:من این را از پیش خود نگفتم و همانا در این باره از فرموده خداوند در قرآن پند گرفتم و استفاده نمودم که خداوند فرموده:از پروردگار خود طلب آمرزش نمائید همانا او بسیار آمرزنده است تا آن که از آسمان بر شما باران پشت سر هم بفرستد و شما را به مال و ثروت ها و پسرها کمک و مدد فرماید،و براى شما باغ ها و نهرها قرار دهد«1»

آدرس روایت:وسائل الشیعه ج 7 ص 177 و آدرس آیات:سوره نوح از آیه 10 تا 12»

 

[mahsa.]

دعای روز هفتم


بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اعنّی فیهِ على صِیامِهِ وقیامِهِ وجَنّبنی فیهِ من هَفَواتِهِ وآثامِهِ وارْزُقْنی فیهِ ذِكْرَكَ بِدوامِهِ بتوفیقِكَ یا هادیَ المُضِلّین. خدایا یارى كن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبـادت و بركنارم دار در آن از بیهودگى و گناهان و روزیم كن در آن یادت را براى همیشه به توفیق خودت اى راهنماى گمراهان.

 

[mahsa.]

شرح دعاي روز هفتم ماه رمضان

«اللهم اعني فيه علي صيامه و قيامه و جنبني فيه من هفواته و اثامه و ارزقني فيه ذكرك بدوامه، بتوفيقك ياهادي المضلين» اي خدا مرا در اين روز به روزه و اقامه نماز ياري كن و از لغزش‌ها و گناهان دور ساز و ذكر دائمي نصيبم فرما به توفيق بخشي خود اي راهنماي گمراهان.
روزه چيست و چه فوايدي دارد؟! روزه طبق آنچه در لغت و رساله‌هاي عمليه آمده است، عبارت است از: خودداري كردن شخص از خوردن و آشاميدن و ديگر مبطلات روزه (كه در رساله‌هاي عمليه ذكر گرديده است) و نيز پرهيز از گناهان اعضا و جوارح و در نهايت هرگونه خودداري قلبي شخص روزه‌دار از توجه به غير خداوند.
براي روزه فوايد و آثار زيادي ذكر گرديده است كه به بعضي از آنها اشاره مي‌گردد. 1- يكي از فوائد روزه در اسلام تندرستي است. چنانچه پيامبر گرامي اسلام‌(ص) فرمودند: «روزه بگيريد تا سالم بمانيد.» (بحار، ج 93، ص 255) و هرچه كه علم بيشتر پيشرفت مي‌كند، ابعاد مختلفي از فوايد روزه‌داري معلوم مي‌گردد. 2- سپر در برابر آتش جهنم است. حضرت رسول اكرم‌(ص) مي‌فرمايند: «الصوم جنه من النار»؛ روزه سپري در مقابل آتش جهنم است. (وسائل، ج 7، ص 285) 3- مايه اجابت دعا. رسول خدا‌(ص): «لا ترد دعوه الصائم؛ دعاي روزه‌دار رد نمي‌شود» (بحار، ج 93، ص 256) 4- باعث بخشيده شدن گناهان. رسول خدا‌(ص) مي‌فرمايند: هر‌كس ماه رمضان را براي خدا روزه بدارد، تمام گناهانش آمرزيده مي‌شود. (تفسير مراغي، ج2، ص 69) 5- باعث مي‌شود فرشتگان برايش دعا كنند. رسول گرامي اسلام‌(ص) در‌اين‌باره مي‌فرمايند: خداوند فرشتگان خود را موظف كرده است كه براي روزه‌داران دعا كنند. (بحار، ج 93، ص 285) البته اينها و ده‌ها فايده ديگر كه در آيات و روايات ذكر گرديده، اشاره‌اي بود به فوايد و آثار فردي روزه. براي روزه فوايد اجتماعي فراواني ذكر گرديده كه به بعضي از آنها اشاره مي‌شود؛
1- روزه باعث تحريك انسان‌ها نسبت به همنوع خود مي‌شود! چنانكه در روايتي آمده است: خداوند روزه را واجب كرد تا ثروتمندان و فقرا را همسان سازد. (وسائل، ج 7، ص 2) روزه باعث مي‌شود تا ثروتمندان طعم تشنگي و گرسنگي را چشيده و به ياد فقرا و مستمندان بيفتند تا بدين‌وسيله عاطفه آنها تحريك شده و بخشي از درآمد خود را به آنان اختصاص دهند.
2- روزه‌داري باعث خودداري شخص از خيلي از جرائم و صفات زشت اخلاقي و اجتماعي مي‌گردد. از جمله آنها: دروغ، مجادله و درگيري، غيبت، تهمت، فحش، سرزنش و خشم، مردم‌آزاري، معاشرت با مفسدان، سخن‌چيني، حرام‌خواري و... است بي‌ترديد هر يك از اين گناهان كه كنترل شود، باعث جلوگيري از آسيب‌هاي فراوان اجتماعي شده و باعث آرامش آن مي‌گردد. «و ذكر دائمي را نصيبم فرما» بايد دانست قرآن كريم علاوه بر ذكر زباني، ذكر قلبي و ياد دروني را مي‌ستايد. ذكر و فكر، همراه يكديگر ارزش است. متأسفانه كساني كه ذكر مي‌گويند، ولي اهل فكر نيستند و كساني اهل فكر هستند ولي اهل ذكر نيستند! ذكر يكي از نمونه‌هاي روشن عبادت است و ذكر خدا و نعمت‌هاي او، زمينه شكر و سپاس است، چنان‌كه غفلت از ياد خدا، مايه كفران است. ذكر يك نوع حضور قلبي است كه اثرات زيادي براي ذاكر دارد، از جمله؛ باعث توكل، معرفت، شكر، توجه دائمي به خداوند و جلوگيري از لغزش و گناه، محبت نسبت به قلب هستي يعني خداوند، اميد و رجاء و... مي‌شود. ذكر مقام انسان را تا جايي بالا مي‌برد كه مي‌فرمايد: تو ياد من باش، تا من هم ياد تو باشم. (فاذكروني اذكركم - بقره آيه 152)

​

 

[ZOT]

نمیدانم سالها گناه و لجبازی، این نگاهت را از من گرفته یا نه؟

ای خدایِ محمد، دلم تنگ است....

ای خدای رمضانهای از كف رفته...خدای شبهای قدر..میشنوی؟

دلم تنگ است و به تو روی آوردم . تو که بهترین پناهی.

آیا دستِ رد به سینه ی پر گناهم می کوبی یا اشکهای غریبانه ام را با بوسه ای از روی گونه ام پاک می کنی.

سوگند که حاضرم ...
تا ابد پشت این در بمانم اما آواره ی کوچه های تاریک معصیت نشوم.

تو را به خداییت سوگند، به بغض کودکی که در بستر خالی پدر نشسته قسم....
بی وفایی هایم را با بی نگاهی جواب نده...

 

[mahsa.]

در دعای روز هشتم ماه مبارک رمضان می خوانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ رَحْمَةَ الْأَيْتَامِ وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ وَ إِفْشَاءَ السَّلامِ وَ صُحْبَةَ الْكِرَامِ بِطَوْلِكَ يَا مَلْجَأَ الْآمِلِينَ
«خدایا ! در این روز توفیق مهربانی به یتیمان و اطعام گرسنگان و آشکارا سلام گفتن و مصاحبت با نیکان را روزی‌ام فرما. به کرمت ای پناه امیدواران!»

 

[mahsa.]

بسم الله الرحمن الرحیم
االلهمّ اجْعَلْ لی فیهِ نصیباً من رَحْمَتِكَ الواسِعَةِ واهْدِنی فیهِ لِبراهِینِكَ السّاطِعَةِ وخُذْ بناصیتی الى مَرْضاتِكَ الجامِعَةِ بِمَحَبّتِكَ یا أمَلَ المُشْتاقین.

خدایا قرار بده برایم در آن بهره‌اى از رحمت فراوانـت و راهنمائیم كن در آن به برهان و راه‌هاى درخشانت و بگیر عنانم به سوى رضایت همه جانبه‌ات بدوستى خود اى آرزوى مشتاقان.

 

[mahsa.]

شرح دعاي روز نهم ماه مبارک رمضان


“اللهم اجعل لي فيه نصيبا من رحمتک الواسعه و اهدني فيه لبراهينک الساطعه و خذ بناصيتي الي مرضاتک الجامعه لمحبتک يا امل المشتاقين”
“خدايا مرا نصيبي (کامل) از رحمت واسعه خود عطا فرما و به ادله و براهين روشن خود هدايت فرما و پيشاني مرا بگير و به سوي رضا و خشنودي که جامع (هر نعمت) است سوق ده بحق دوستي و محبتت اي آرزوي مشتاقان”
1- اللهم اجعل لي فيه نصيبا من رحمتک الواسعه “خدايا مرا نصيبي (کامل) از رحمت واسعه خود عطا فرما”
“رحمت واسعه”
رحمت خداوند بسيار وسيع و گسترده است، وسعتي که ما نمي توانيم با قلم و زبان خود آن را وصف نماييم اما اگر به آيات قرآن توجه کنيم، “الحمدلله الذي خلق السموات و الارض...” (1) يعني “شکر خداوندي که آسمان و زمين را خلق کرد...” و “له ما في السموات و ما في الارض”(2) يعني “و براي خداوند است هرچه که در زمين و آسمان است” و “وسع کرسيه السموات و الارض و لايوده حفظهما و ...”(3) يعني “قلمرو علم خداوند از آسمان و زمين فراتر و نگهباني آسمان و زمين بر او آسان و بي زحمت است” آنگاه است که در مي يابيم که با وسيع بودن حکومت و فرمانروايي ذات اقدس الهي، رحمت او نيز بسيار وسيع و گسترده است، رحمتي که شامل کساني مي شود که از فرمان خداوند و رسولش سرپيچي ننمايند به طوري که خداوند در قرآن مي فرمايد: “فان کذبوک فقل ربکم ذو رحمه واسعه و لا يرد باسه عن القوم المجرمين”(4) يعني “پس اگر تو را (اي پيغمبر) تکذيب کنند بگو خداي شما با آنکه داراي رحمت بي منتهاست (اما) عذابش را از فرقه بدکاران باز نخواهد داشت” پس از خداوند مي خواهيم که ما را در اين روز شامل رحمت واسعه اش قرار داده و بين ما و قوم مجرم جدايي اندازد...
2- و اهدني فيه لبراهينک الساطعه “و مرا در اين روز به ادله و براهين روشنت هدايت فرما”
“منظور از براهينک الساطعه چيست؟”
در دعاي اين روز مي خوانيم واهدني فيه “در اين روز مرا هدايت نما” حال مي خواهيم بدانيم اين هدايت چيست؟ در جواب مي توانيم بگوييم: “والله يهدي من يشاء الي صراط مستقيم”(5) يعني “خداوند هر که را بخواهد به راه مستقيم هدايت مي کند” پس اين هدايت، هدايت به صراط مستقيم است، حال مي خواهيم بدانيم صراط مستقيم چيست؟ که در جواب بايد بگوييم: “ان الله ربي و ربکم فاعبدوه هذا صراط مستقيم”(6)
يعني “به درستي که خداوند رب من و شماست پس او را بپرستيد که اين است صراط مستقيم” حال چگونه به اين صراط مستقيم دست يابيم و طريقه عبادت و بندگي نمودن پروردگار عالميان را از که بياموزيم؟ که در اينجاست که “لبراهينک الساطعه” “بوسيله ادله و براهين روشن” به کار مي آيد که اين ادله و براهين روشن هيچ چيزي جز آيات قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) نمي باشد. به طوري که “ذلک الکتاب لاريب فيه هدي للمتقين”(7) يعني “اين کتابي است که در آن شکي نيست و هدايتيست براي تقواپيشگان” و پيامبر اکرم (ص) نيز در حديث ثقلين چنين فرمودند: “اني تارک فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي و اهل بيتي، لن يتفرقا حتي يردا علي الحوض ما ان تمسکتم بهمالن تضلوا ابدا” يعني “من در بين شما دو چيز گرانبها به امانت مي گذارم: کتاب خدا و اهل بيتم، و آن دو هرگز از هم جدا نمي شوند تا اينکه در حوض کوثر بر من وارد شوند، ماداميکه به آن دو تمسک جوييد هرگز تا ابد گمراه نشويد” که ما نيز از خداوند مي خواهيم که در اين روز ما را به پيروي از قرآن و اهل بيت عليهم السلام ياري نموده و به صراط مستقيم هدايت فرمايد...
3- وخذ بناصيتي الي مرضاتک الجامعه بمحبتک يا امل المشتاقين “پيشاني مرا در اين روز بگير و به سوي رضا و خشنوديت که جامع هر (نعمت) است سوق ده بحق دوستي و محبتت اي آرزوي مشتاقان”
منظور از “ وخذ بناصيتي” چيست؟
ما از خداوند مي خواهيم که پيشاني ما را گرفته و به سوي رضا و خشنوديش بکشاند چرا که پيشاني محل سجده انسان به ذات اقدس پروردگار است که هنگامي که بنده به درگاه الهي سجده مي نمايد آنگاه است که خود را تسليم امر پروردگار نموده و خود را در پيشگاه او خوار و ذليل مي داند و در روايات نيز داريم که بهترين حالات بنده هنگامي است که آن بنده در مقابل ذات اقدس الهي سجده مي نمايد، پس از خداوند مي خواهيم که پيشاني ما را فقط جايگاه سجده نمودن به ذات اقدسش گرداند نه سجده گاه شيطان (نه فرمانبرداري از شيطان...)
“منظور از مرضاتک الجامعه چيست؟”
همانطور که قبلا هم توضيح داده شد رضاي خداوند بزرگترين سعادتمندي هاست که يک انسان مي تواند آن را به دست آورد، چرا که زماني پروردگار عالميان از بنده خويش راضي مي گردد که بنده از دستورات و اوامر او اطاعت نموده و حق بندگي را به جا آورد و هنگامي که بنده از اوامر الهي اطاعت نمايد آنگاه است که جميع وعده هاي خداوند که در قرآن به ايمان آورندگان بشارت داده شده است محقق مي گردد که آن هم از رضاي الهي نشات مي گيرد، پس رضاي الهي جامع ترين نعمتهاي خداوند است که در اين روز از او بحق دوستي و محبتش به جميع بندگان مي خواهيم که اين رضا و خشنودي را نصيب ما گرداند.

 

[mahsa.]

دعای روز دهم
بسم الله الرحمن الرحیم
االلهمّ اجْعلنی فیهِ من المُتوكّلین علیكَ واجْعلنی فیهِ من الفائِزینَ لَدَیْكَ واجْعلنی فیهِ من المُقَرّبینَ الیكَ بإحْسانِكَ یاغایَةَ الطّالِبین.
خدایا قرار بده مرا در این روز از متوكلان بدرگاهت و مقرر كن در آن از كامروایان حضرتت و مقرر فرما در آن از مقربان درگاهت به احسانت اى نهایت همت جویندگان.

 

[mahsa.]

شرح دعاي روز دهم ماه مبارك رمضان

​

​

“اللهم اجعلني فيه من المتوکلين عليک واجعلني فيه من الفائزين لديک واجعلني فيه من المقربين اليک باحسانک يا غايه الطالبين” “خدايا مرا در اين روز از آنان که (در تمام امور) بر تو توکل مي کنند و نزد تو فوز و سعادت مي يابند و از مقربان درگاه تو مي باشند قرار ده به حق لطف و احسانت اي نهايت خواسته درخواست کنندگان”
(1) اللهم اجعلني فيه من المتوکلين عليک “خدايا مرا در اين روز از کساني قرار ده که (در تمام امور) به تو توکل مي کنند.”
ارزش توکل به خداوند
همانطور که مي دانيم تمام امور دنيا و آخرت و هرچه در عالم وجود دارد به امر خداوند کار مي کند؛ “ان الامر کله لله”(1) يعني “به درستي که تمام امور به فرمان خداوند است” و تمام کليدهاي غيب نزد اوست “و عنده مفاتح الغيب لا يعلمها الاهو”(2) يعني “و کليد خزائن غيب نزد خداوند است (که) کسي جز خدا بر آن آگاه نمي باشد” و هر گاه اراده الهي اقتضا کند که امري صورت پذيرد بدون هيچ درنگي صورت خواهد گرفت “اذا قضي امرا فانما يقول له کن فيکون”(3) يعني “هنگامي که (خداوند) اراده امري را کند به محض آنکه بگويد موجود باش، پس موجود خواهد شد” و همه عالم فرمانبردار ذات اقدس اويند “بل له ما في السموات و الارض کل له قنتون”(4) يعني “بلکه هرچه در زمين و آسمان است ملک خداوند است و همه فرمانبردار اويند” پس با توجه به اين آيات در مي يابيم که انسان در هر کاري که مي خواهد انجام دهد بايد به خداي (قادر و متعال) که خالق و آفريدگار اوست توکل کند چرا که امير مومنان حضرت علي عليه السلام فرموند: “من توکل عليه کفاه و من ساله اعطاه و من اقرضه قضاه و من شکر جزاه”(5) يعني “هر کس بر او توکل کند او را کفايت نمايد و هر کس از او بخواهد مي پردازد و هر کس براي خدا به محتاجان قرض دهد وامش را بپردازد و هرکس او را سپاس گويد پاداش نيکو دهد” و خداوند (عزوجل) نيز در قرآن مي فرمايد: “فاذا عزمت فتوکل علي الله ان الله يحب المتوکلين” يعني “پس هنگامي که اراده نمودي (که کاري را انجام دهي) پس بر خداوند توکل نما (که) همانا خداوند توکل کنندگان را دوست دارد” که ما نيز از خداوند مي خواهيم در اين روز ما را از توکل کنندگان واقعي به ذات اقدس قرار دهد...
(2) واجعلني فيه من الفائزين لديک “و مرا در اين روز از کساني که سعادت مي يابند قرار ده”
فائزين چه کساني هستند؟
فائز به معناي سعادتمند است که به کسي گويند که خداوند او را به واسطه عمل به دستوراتش به رحمتش وارد کرده و از عذابش دور ساخته است چنانچه در قرآن مي فرمايد: “قل اني اخاف ان عصيت ربي عذاب يوم عظيم”(6) يعني “بگو که از عذاب روز عظيم (يعني قيامت) مي ترسم که معصيت پروردگارم را انجام دهم” و در آيه بعد مي فرمايد: “من يصرف عنه يومئذ فقد رحمه و ذلک الفوز المبين”(7) يعني “کسي که از عذاب روز قيامت در امان بماند و از او عذاب برداشته شود پس به تحقيق به رحمت الهي وارد شده است که اين سعادتمندي آشکار است” و آنان که از معصيت پروردگار خويش اجتناب مي کنند يقينا خداوند از آنان راضي است که اين رضايت سرچشمه از رضايت مخلوق به قضا و قدر پروردگار است به طوري که خداوند در قرآن مي فرمايد: “رضي الله عنهم و رضواعنه ذلک الفوز العظيم”(8) يعني “خداوند از ايشان راضي است و آنان از خداوند راضيند که اين رستگاري و سعادتمندي بزرگ است” که ما نيز از خداوند مي خواهيم در اين روز ما را از کساني قرار دهد که به فوز عظيم دست يافته اند...
(3) واجعلني فيه من المقربين اليک باحسانک يا غايه الطالبين “و مرا در اين روز از کساني قرار ده که مقرب درگاه تواند به لطفت اي نهايت خواسته درخواست کنندگان”
“تقوا موجب تقرب به ذات اقدس الهي”
کساني که به خداوند نزديکترند و در پيشگاه او آبرومندند که تقواي الهي را پيشه کنند چرا که خداوند در قرآن مي فرمايد “ان اکرمکم عند الله اتقکم” يعني “به درستي که گرامي ترين شما نزد پروردگار تقوا پيشه ترين شماست” و اگر به واژه رسول “اکرم” صلي الله عليه و آله توجه کنيم و آيه “ولکم في رسول الله اسوه حسنه” يعني “و براي شما در رسول خدا الگويي نيکو است” را در نظر بگيريم مي توانيم دريابيم که کساني که مي خواهند نزد خداوند آبرويي پيدا کرده و مقرب درگاه او گردند با توجه به آيه “يا ايها الذين امنوا تقوالله و ابتغواليه الوسيله”(9) يعني “اي کساني که ايمان آورده ايد تقواي الهي را پيشه کنيد و براي (رسيدن به خداوند) و آمدن به سوي او وسيله اي بيابيد” بايد به آيه “اطيعوالله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منکم”(10) يعني “خداوند و رسولش و برگزيدگان از ايشان (يعني اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام) را اطاعت نماييد” عمل نموده تا بتوانند جزء کساني قرار گير که مقرب درگاه الهي هستند. پس ما نيز از خداوند مي خواهيم به حق لطف و احسانش ما را جزء کساني قرار دهد که مقرب درگاه اويند. ان شاءالله که تابع باشيم.

 

[mahsa.]

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ حَبّبْ الیّ فیهِ الإحْسانَ وكَرّهْ الیّ فیهِ الفُسوقَ والعِصْیانَ وحَرّمْ علیّ فیهِ السّخَطَ والنّیرانَ بِعَوْنِكَ یا غیاثَ المُسْتغیثین.

خدایا دوست گردان بمن در این روز نیكى را و نـاپسند بدار در این روز فسق و نافرمانى را و حرام كن بر من در آن خشم و سوزندگى را به یاریت اى دادرس داد خواهان.

 

[mahsa.]

ايمان و احسان
شرح دعاي روز يازدهم ماه مبارک رمضان

اللهم حبب الي فيه الاحسان و کره الي فيه الفسوق و العصيان و حرم علي فيه السخط و النيران بعونک يا غياث المستغيثين” “خدايا در اين روز احسان و نيکويي را محبوب من گردان و فسق و معاصي را ناپسند من قرار ده و در اين روز خشم و آتش قهرت را بر من حرام گردان به ياري خود اي فريادرس فريادخواهان”
1) اللهم حبب الي فيه الاحسان “خدايا در اين روز احسان و نيکويي را محبوب من گردان”
“احسان و نيکوکاري”
همان طور که در آيات و روايات موجود مي باشد هر عمل نيکويي را که انسان انجام مي دهد از آن به احسان و نيکوکاري تعبير مي گردد که دو قسم دارد: (1) احسان در راه رضاي خدا (2) احسان براي ريا و جلب توجه مردم
يک: احسان براي رضاي خدا
اگر انساني عمل نيکي را انجام دهد و هدفش از انجام آن عمل فقط جلب رضايت خداوند قادر و متعال باشد آنگاه است که مي گوييم آن عمل نيک، احسان براي رضاي خداوند بوده است.
“انفاق نوعي احسان”
خداوند (عزوجل) در قرآن مي فرمايد: “وانفقوا في سبيل الله ولا تلقوا بايديکم الي التهلکه و احسنوا ان الله يحب المحسنين”(1) يعني “و در راه خدا انفاق کنيد و با دستانتان خودتان را به هلاکت نيندازيد و احسان و نيکوکاري کنيد که همانا خداوند نيکوکاران را دوست دارد” که اين آيه نشان دهنده آن است که انفاق عمل نيکويي است که انسان را از هلاکت نجات بخشد واين در صورتي است که اين احسان جزء “الذين ينفقون اموالهم ابتغاء مرضات الله”(2) يعني “کساني که انفاق مي کنند اموالشان را در راه رضا و خشنودي خداوند” باشد. که آنگاه است که خداوند در قرآن مي فرمايد: “بلي من اسلم وجهه لله و هو محسن فله اجره عند ربه و لاخوف عليهم و لا هم يحزنون”(3) يعني “آري، کسي که تسليم حکم خداوند گرديد و نيکوکار گشت پس (مسلم است که) اجرش نزد خداوند بزرگ خواهد بود و او را هيچ خوف و انديشه و هيچ حزن و اندوهي (در دنيا و آخرت) نخواهد بود”
دو: احسان براي ريا و جلب توجه مردم
اگر انساني عمل نيکي را که در ظاهر خداپسندانه است انجام دهد و هدفش جلب توجه مردم باشد، آنگاه است که اولا در انجام آن عمل نيک براي خداوند شريک قائل شده است و ثانيا عمل او ريا بوده و هيچ اجر و پاداش از طرف خداوند براي آن عمل نمي باشد چرا که اينگونه افراد از ياران و هم قرينان شيطانند، که اگر در اين مورد نيز انفاق را در نظر بگيريم خداوند در قرآن مي فرمايد: “والذين ينفقون اموالهم رئاء الناس و لايومنون با الله و لاباليوم الاخر و من يکن الشيطان له قرينا فساء قرينا”(4) يعني “آنان که اموال خود را به قصد ريا و خودنمايي انفاق مي کنند و به خدا و روز قيامت ايمان نمي آورند (ايشان ياران شيطانند) و هر که را شيطان يار اوست بسيار بدياري خواهد داشت”...
منظور از حبب الي فيه الاحسان چيست؟
همانطور که در قرآن آمده است “ان الله يحب المحسنين”(5) يعني “به درستي که خداوند احسان کنندگان را دوست دارد” که با توجه به اين آيه انسان براي اينکه محبوب پروردگار خويش گردد از خداي خويش مي خواهد که احسان و نيکوکاري را محبوب او گرداند که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که حب احسان و نيکوکاري در راه رضايش را نصيب ما گرداند...
(2) و کره الي فيه الفسوق و العصيان “و در اين روز فسق و معاصي را براي من ناپسند گردان”
فسوق و العصيان چيست؟
هرگاه انسان عملي را بر خلاف دستورات الهي انجام دهد آنگاه است که گويند او عصيان پروردگار خويش را نموده است يعني سرپيچي از دستور پروردگار خويش نموده است که اگر انسان به اين عمل خويش يعني معصيت پروردگار اصرار ورزيده و ادامه دهد آنگاه است که او را فاسق نامند چرا که او دائما به معصيت ذات اقدس الهي مشغول بوده است.
“نتيجه دوري از فسق و معصيت الهي”
خداوند در قرآن مي فرمايد “وکره اليکم الکفر و الفسوق و العصيان اولئک هم الراشدون”(6) يعني “خداوند کفر و فسوق و معصيت را در نظرتان زشت و منفور ساخت و اينان به حقيقت اهل صواب و هدايتند که از اين آيه در مي يابيم که اگر خداوند در نظر انساني گناه و معصيت و هر عمل ناپسندي را زشت و منفور سازد آنگاه است که آن انسان به حقيقت هدايت يافته و به مسير سعادت دست خواهد يافت که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که ما را جزء کساني قرار دهد که معصيت و نافرماني ذات در نظرشان زشت و منفور مي باشد...
3) و حرم علي فيه السخط و النيران بعونک يا غياث المستغيثين” “و در اين روز آتش قهر و غضب را بر من حرام گردان به ياري خود اي فرياد رس فرياد خواهان”
“ترس از عذاب الهي”
خداوند عزوجل در قرآن مي فرمايد: واتقوا الله و اعلموا ان الله شديد العقاب” يعني “و از خداوند بترسيد (و تقواي او را پيشه کنيد) و بدانيد به درستي که خداوند سخت عذاب است” که اين عذاب و عقاب الهي براي کساني مي باشد که به معصيت و نافرماني ذات اقدس او مشغولند به طوري که شکرگزار نعمتهاي خداوند نبوده و خداوند از آنان راضي نمي باشد چنانچه خداوند متعال در قرآن در مورد دليل عذاب بندگان خويش مي فرمايند (ما يفعل الله بعذابکم ان شکرتم و امنتم و کان الله شاکرا عليما”(7) يعني “اگر شما از لطف خداوند شکرگزار باشيد و به او ايمان آورديد خداوند چه غرضي دارد که شما را عذاب کند؟ که خداوند در مقابل نعمت، شکر شما را مي پذيرد و عملش به صلاح خلق احاطه دارد” پس با توجه به اين آيه کساني از عذاب الهي در امانند و آتش دوزخ بر آنان حرام است که تقواي الهي پيشه نموده و از معاصي و نافرماني از دستورات او بپرهيزند، که ما نيز به حق فريادرسي خداوند از فريادخواهان در اين روز مي خواهيم که ما را جزء کساني قرار دهد که “غيرالمغضوب عليهم” يعني “غيرکساني که بر آنان غضب نموده اي” باشيم و از آتش قهر و غضبش در دنيا و آخرت در امان بمانيم.