منظومه شمسی

ZOT

New member
سلام
بچه ها بیایین با هم بریم فضا
می خوام از همین منظومه ی خودمون شروع کنم چوره؟!
امیدوارم سفر خوبی باشه و کلی چیز جالب ببینیم و کلی چیز جدید یاد بگیریم و لذت ببریم!
ایشالا قسمت های بعدی نجوم هم باشه واسه بعد!
( اگه نتوستم زیاد پست بذارم به خاطر درس هاست به بزرگی خودتون ببخشید !)



 

ZOT

New member
منظومه ی شمسی که ما در آن هستیم در یک کهکشان عظیم به نام کهکشان راه شیری است. کهکِشان راهِ شیری، نوار شیری‌رنگی است که در شب‌های تیره در نواحی بدون آلودگی نوری در آسمان دیده می‌شود. این نوار در حقیقت مکان هندسی ستارگان تشکیل‌دهنده قرص کهکشان ما است که از آسمان به طور دوبعدی دیده می‌شود
نور این نوار از هزاران هزار ستاره‌‌ سرچشمه می‌‌‌گیرد. ستارگان آنچنان به‌‌‌صورت فشرده در کنار هم قرار گرفته‌‌‌اند که چشم انسان قادر نیست آنها را به‌‌‌صورت نقاط نورانی از هم تفکیک نماید. این نمایی از کهکشان ما، یعنی کهکشان راه شیری است که به‌‌‌دلیل وجود ابرهای غبار، ساختاری تماشایی از خود به نمایش می‌‌‌گذارد. روشنایی نوار یکنواخت نیست.
این کهکشان، کهکشانی است مارپیچی و متناهی که بخشی از گروه کهکشان‌های همجوار می‌باشد. این کهکشان یکی از میلیاردها کهکشان، در جهان قابل مشاهده است.
نام آن ترجمه کلمهٔ لاتین via lacetea است که دلیل این نام‌گذاری دیده شدن نوارهٔ کم‌رنگی از نور تشکیل شده توسط ستاره ‌های وابسته به کهکشان است که از زمین این‌گونه دیده می‌شود. برخی منابع به طور قاطع راجع به این موضوع اعلام نظر کرده‌اند که عبارت راه شیری منحصرا اشاره به نواره نوری دارد که خود کهکشان در شب تولید می‌کند، در حالی که نام کهکشان راه شیری باید برای اشاره به خود کهکشان هم به‌کار رود. با این حال، معلوم نیست گستردگی این قرار داد چگونه است، و عبارت راه شیری به طور مداوم در هر دو مفهوم استفاده می‌شود.


 

ZOT

New member
کهکشان راه شیری، از روی زمین که در یکی از شاخه‌های بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارد هم‌چون نواری مه‌آلود و سفید و روشن در بالای آسمان در سراسر فلک به نظر می‌رسد.
این نور از ستاره ها و دیگر موادی که در درون سطح هموار کهکشان قرار دارند سرچشمه می‌گیرد. مرکز کهکشان در راستای صورت فلکی قوس قرار دارد، و در اینجاست که راه شیری، درخشان‌ترین نور خود را دارد. این حقیقت که ما نواری از نور را می‌‌‌بینیم به ما می‌‌‌گوید که ستارگان، غبار و گازی که کهکشان ما را می‌‌‌سازند به شکل قرصی تخت قرار گرفته‌‌‌اند. شکل زیر بهترین تصویری است که از این کهکشان در پهنۀ تمام آسمان گرفته شده است.



این تصویر، ترکیبی است از تصاویری که از آسمان شب در نقاط مختلف زمین گرفته شده و آسمان شب را مانند نقشه‌‌‌ای که تمام کره زمین را نشان می‌‌‌دهد، پوشش داده است. در میان تصویر، کهکشان راه شیری قرار دارد، و مرکز کهکشان، در صورت فلکی قوس، بصورت بادکرده درست در وسط تصویر به نمایش در آمده است.
 

ZOT

New member
اطلاعات رصدی کهکشان راه شیری

نوع کهکشان ـــــــ> کهکشان مارپیچی میله ای, SBc

قطر ــــــــــــــ> 100-120 هزار سال نوری

ضخامت ـــــــــــــــ> 1000 سال نوری

تعداد ستارگان ـــــــــــ> 100-400 میلیارد ستاره

فاصله خورشید تا مرکز کهکشان ـــــــــــــــ> 27.2±1.1 هزار سال نوری

قدیمی ترین ستاره شناخته شده ــــــــــــــــــ> 13.2 میلیارد سال
 

ZOT

New member
ساختار مارپیچ
به‌‌‌نظر می‌‌‌رسد که راه شیری یک کهکشان مارپیچ باشد. با وجود این، هنوز یک توافق کلی بر روی جزئیات این الگوی مارپیچ حاصل نشده است. یک الگوی چهار بازویی، بهترین توجیه برای ساختار مارپیچ در نزدیکی خورشید است . حدود 10 میلیون سال طول می‌‌‌کشد تا ماده از میان یک بازوی مارپیچ عبور کند. در این مدت، ستاره‌‌های روشن تحول خود را به پایان رسانده‌‌‌اند، تابش فرابنفش آن‌ها متوقف شده است، و نواحی ناپدید شده‌‌‌اند. ستاره‌‌های کم‌‌‌جرم‌‌‌تری که در بازوهای مارپیچ به‌‌‌وجود آمده‌‌‌اند، به‌‌‌وسیله‌‌‌ی سرعت خاص خود به درون قرص منتشر می‌‌‌شوند.
 

ZOT

New member
هسته کهکشان ما

هسته ی کهکشانمان را نمی‌توانیم با وسایل نوری مشاهده کنیم. دخالت ابر های غبار، نور هسته را عملا چنان در پس خود مستور می کنند که فقط یک تریلیونیم نور بالقوه آن ار این ابر ها میگذرند. اما امروزه ما هسته را در طول موج های رادیویی، در فروسرخ و در پرتو های X مشهاده میکنیم. قویترین منبع گسیل امواج رادیویی و فروسرخ در یک ناحیه ی بسیار محدود از صورت فلکی قوس می افتد که اندازه قطر آن 30 تا 40 سال نوری و جرمش 1 تا 10 میلیارد جرم خورشیدی برآورد می شود.


در همان قلب هسته، ممکن است یک سیاهچاله بسیار پر جرم شامل یک میلیارد جرم خورشیدی وجود داشته باشد. ماده ای که روی چنین شیء فرو می ریزد، ممکن است واکنش هایی شدید برای تولید پرتو های X ایجاد کند و پدیده های مشاهده شده ای را که در پی می آید به راه اندازد


مبنع مطالب :http://wiki.avastarco.com
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: yara

ZOT

New member
دوران کهکشان ما

شکل کهکشان ما حاکی از آن است که دوران می کند؛در واقع امکان ندارد که کهکشان بتواند بدون دوران به صورت یک قرص مسطح باقی بماند.محور دوران،عمود بر صفحه ی استوای کهکشان است.این حرکت کلی کهکشان،بر حرکات انفرادی ستاره های آن افزوده می شود؛و از این لحاظ به دوران زمین بر گرد محورش شباهت دارد،در حالی که انواع گوناگون حرکت بر سطح آن صورت می پذیرد.ولی تفاوت بزرگی میان این دو دوران موجود است.کهکشان به صورت یک جسم صلب دوارن نمی کند.هر ستاره به دور مرکز کهکشان به دور مرکز کهکشان،کم و بیش چون سیاره ای بر گرد خورشید دوران می‌کند؛منتها سرعت مداری هر ستاره را جرم آن بخش کهکشان که در داخل مدار ستاره است می کند نه جرم کل کهکشان؛در نتیجه سرعت مداری ستاره ها در کهکشان مانند سرعت مداری سیاره ها نیست که هرچه از مرکز دورتر شویم،کاهش یابد.کهکشان در نزدیکی مرکز،تقریبا مانند یک جسم صلب دوران می کند ولی با افزایش فاصله رفتار پیچیده ای دارد



اوه خیلی جالبه همه چیز این جهان انگار داره دور یک محور خاص می چرخه! هیچ چیز این جهان ثابت نیست! هرچیز به دور خودش و به دور یک واحد بزرگتر و اون واحد بزرگتر به دور یک واحد بزرگتر و . . . مخ آدم سوت میکشه! تازه دارم فقط یه چیزای کمی از این شگفتی ها رو می خونم!
 

ad1986

New member
خیلی قشنگ و باحال و مفید بود...کهکشان راه شیری چند؟میخرم..خوشم اومد خخ
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: ZOT

ZOT

New member
پیدایش راه شیری

عقیده بر این است که کهکشان‌‌‌ها زمانی تشکیل می‌‌‌شوند که ابرهای گازی با چگالی بیش از حد میانگین، تحت نیروی گرانی خود، رمبش می‌‌‌نمایند. با فشرده شدن گاز، ستارگان درون آن متولد می‌‌‌شوند. پس از رمبش، ابر در یک حالت شبه ایستا قرار می‌‌‌گیرد و تحول با سرعتی آهسته‌‌‌تر ادامه می‌‌‌یابد. ستاره‌‌های در حال تحول، گازی را که از نظر شیمیایی غنی شده است به فضای بین‌‌‌ستاره‌‌ای باز می‌‌‌گردانند. در آنجا، این گاز با گاز به‌جامانده از قبل مخلوط شده، فرآیند تشکیل ستارگان ادامه می‌‌‌یابد.

 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: ad1986

ad1986

New member
خووووو قیمت ندادی واسه منظومه راه شیری...رفتم ستاره "ان‌ام‌ال دجاجه" رو خریدم فعلا با اون یکم سرمو گرم کنم...توضیح در پایین خخخخخخ

ان‌ام‌ال دجاجه یک ستاره فراغول سرخ است که در حال حاضر بزرگترین ستاره شناخته شده محسوب می‌شود. شعاع آن ۱٬۶۵۰ برابر شعاع خورشید (برابر با ۷٫۶۷ واحد نجومی) و عددی معادل ۲٬۲۹۵٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر است. در صورتیکه بجای خورشید، این ستاره در مرکز منظومه شمسی قرار داشت، وسعت آن بیشتر از مدار سیاره مشتری امتداد پیدا می‌کرد و حتی بیشتر از نیمی از فاصله مشتری و زحل را پر می‌کرد.

این ستاره یکی از پرنورترین ستاره‌های شناخته شده است. فاصله آن از کره زمین در حدود ۱٫۶ پارسک (۵٬۳۰۰ سال نوری) تخمین زده شده است.
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: ZOT

ZOT

New member
خووووو قیمت ندادی واسه منظومه راه شیری...رفتم ستاره "ان‌ام‌ال دجاجه" رو خریدم فعلا با اون یکم سرمو گرم کنم...توضیح در پایین خخخخخخ

ان‌ام‌ال دجاجه یک ستاره فراغول سرخ است که در حال حاضر بزرگترین ستاره شناخته شده محسوب می‌شود. شعاع آن ۱٬۶۵۰ برابر شعاع خورشید (برابر با ۷٫۶۷ واحد نجومی) و عددی معادل ۲٬۲۹۵٬۰۰۰٬۰۰۰ کیلومتر است. در صورتیکه بجای خورشید، این ستاره در مرکز منظومه شمسی قرار داشت، وسعت آن بیشتر از مدار سیاره مشتری امتداد پیدا می‌کرد و حتی بیشتر از نیمی از فاصله مشتری و زحل را پر می‌کرد.

این ستاره یکی از پرنورترین ستاره‌های شناخته شده است. فاصله آن از کره زمین در حدود ۱٫۶ پارسک (۵٬۳۰۰ سال نوری) تخمین زده شده است.

ههه حالا این ستاره رو چطوری سرتو باهاش گرم میکنی خو! میسوزه سرت! ههه
هرچی گشتم عکس خوبی از این ستاره پیدا نکردم متاسفانه! این عکس فقط موقعیتش رو تو کهکشان نشون میده!

 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: ad1986

ad1986

New member
ههه حالا این ستاره رو چطوری سرتو باهاش گرم میکنی خو! میسوزه سرت! ههه
هرچی گشتم عکس خوبی از این ستاره پیدا نکردم متاسفانه! این عکس فقط موقعیتش رو تو کهکشان نشون میده!



مرسی بابت زحمتایی که میکشی....
منم تو خرج انداختی....
10تا ستاره غولپیکرو گذاشتی مجبورم 9تا دیگرم بخرم ایییییییییییییییش
واسه کلکسیونم میخاماااااا
 

ad1986

New member
ههه حالا این ستاره رو چطوری سرتو باهاش گرم میکنی خو! میسوزه سرت! ههه
هرچی گشتم عکس خوبی از این ستاره پیدا نکردم متاسفانه! این عکس فقط موقعیتش رو تو کهکشان نشون میده!



مرسی بابت زحمتایی که میکشی....
منم تو خرج انداختی....
10تا ستاره غولپیکرو گذاشتی مجبورم 9تا دیگرم بخرم ایییییییییییییییش
واسه کلکسیونم میخاماااااا
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: ZOT

ZOT

New member
مرسی بابت زحمتایی که میکشی....
منم تو خرج انداختی....
10تا ستاره غولپیکرو گذاشتی مجبورم 9تا دیگرم بخرم ایییییییییییییییش
واسه کلکسیونم میخاماااااا

خب ستاره های جدیدتونم یه بیوگرافی ازشون بذارید بیشتر بشناسیمشون! ههههه خو هرچی میبینید که نباید بخرید که! ههه
 

ZOT

New member
منظومه ی ما

حالا بریم سراغ منظومه ی خودمون!
8تا سیاره توی منظومه ی ما هست و هزاران ستاره اول میریم سراغ سیاره ها که مهم ترند!


سیاره‌‌‌ها را می‌‌‌توان از لحاظ فیزیکی به دو گروه تقسیم کرد. عطارد، زهره، زمین و مریخ را سیارات زمین‌‌‌سان (Terrestrial Planets) می‌‌‌نامند. این سیارات یک سطح جامد دارند و از چگالی نسبتاً بالایی برخوردارند.
از مشتری تا نپتون، سیاره‌‌‌ها را مشتری‌‌‌سان (Jovian) یا سیاره‌‌‌های غول (Giant Planets) می‌‌‌نامند. بیش‌تر حجم آن‌ها مایع می‌‌‌باشد. قطرآن‌‌‌ها ده برابر سیاره‌‌‌های زمین‌‌‌سان است.


سیاره‌‌‌ی‌‌‌ کوتوله‌‌‌ پلوتون خارج از این دسته‌‌‌بندی قرار می‌‌‌گیرد. پلوتون نمونه‌‌‌ی اولیه برای خانواده‌‌‌ی اجسام یخی است که در لبه‌‌‌های بیرونی منظومه شمسی به‌‌‌دور خورشید می‌‌‌چرخند.
 

ZOT

New member
عطارد

عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و نیز کوچکترین سیاره خاکی است. هر سال در حدود سه بار به عنوان ستاره درخشان شامگاهی در نزدیکی افق غروب خورشید و نیز به عنوان یک ستاره صبحگاهی ظاهر می‌شود. بخاطر سرعت کم آن نسبت به زمین از لحاظ افسانه‌ای ، خدای روشنی نامیده شده است. در مواقعی ، عطارد در درخشندگی شبیه زحل می‌شود، اما معمولا بواسطه درخشندگی همسایه‌اش ، خورشید ، ناپدید می‌گردد.

جاذبه سطحی عطارد به قدری ضعیف است که قادر به نگهداری ذرات اطراف خود نیست. در نتیجه عطارد تقریبا فاقد جو است. چگالی فضایی اطراف عطارد حدود 1000 میلیارد برابر کمتر از چگالی جو زمین است.


به‌‌‌دلیل هندسه‌‌‌ی عطارد، آسان‌‌‌ترین زمان رصد آن، بهار و پاییز می‌‌‌باشد. در مدت شش ماه، عطارد دو بار دور خورشید گردش کرده، دقیقاً سه مرتبه دور محور خود می‌‌‌چرخد. در نتیجه، در آن مشاهدات همیشه یک سمت سیاره رو به خورشید بود!


بهترین و ناب‌‌‌ترین اطلاعات از این سیاره در سال‌‌‌های 1974 و 1975 به‌‌‌دست آمد؛ و آن زمانی بود که فضاپیمای آمریکا، مارینر 10 (Mariner 10)، سه بار از کنار عطارد عبور کرد.داده‌‌‌های مارینر 10، چشم‌‌‌اندازی شبیه به ماه را نشان می‌‌‌داد. سطح سیاره پر است از دهانه و مناطق دایره‌‌‌ای بزرگ‌‌‌تر. این عوارض از برخورد سیار‌‌‌ک‌‌‌ها به‌‌‌وجود آمده است. قدمت دهانه‌‌‌ها به سه تا چهار میلیارد سال می‌‌‌رسد.


اندازه‌‌‌ی نسبتاً کوچک عطارد و فاصله‌‌‌ی کم آن با خورشید، گرانی کوچک و دمای بالای آن‌‌‌را به‌‌‌دنبال دارد و همین، دلیل فقدان جو در این سیاره است.در نبود جو، دمای عطارد پس از غروب آفتاب به‌‌‌سرعت کاهش می‌‌‌یابد. محور چرخش سیاره تقریباً عمود بر صفحه‌‌‌ی مداری است؛ در نتیجه ممکن است بتوان در نزدیکی دو قطب نقاطی را یافت که دمای آن‌‌‌ها پیوسته زیر نقطه‌‌‌ی انجماد باشد.

عطارد یک میدان مغناطیسی ضعیف دارد که شدت آن حدود 1% میدان زمین است. حضور این میدان مغناطیسی غیرمنتظره است، چرا که عطارد بسیار کوچک‌‌‌تر از زمین بوده، به‌‌‌کندی می‌‌‌چرخد.

 

ZOT

New member
سحابی چیست

سحابی ابری از ذرات گرد و غبار و گازها در فضا است. (nebula) واژه لاتین برای سحابی است. ستاره شناسان اولیه این اصطلاح را برای کهکشان های دور، یعنی کهکشان های خارج از کهکشان راه شیری مورد استفاده قرار می دادند. چنین کهکشان هایی سحابی برون کهکشانی نامیده می شدند. این کهکشان ها شبیه به وصله های مه آلود نور در میان ستارگان به نظر می رسیدند.



امروزه، بیشتر ستاره شناسان واژه سحابی را فقط برای ابرهای گرد و غبار و گاز موجود در کهکشان راه شیری و دیگر کهکشان ها مورد استفاده قرار می دهند. آنها این سحابی ها را به دو دسته تقسیم می کنند :سحابی های پراکنده (diffuse) و سحابی های سیاره نما. هردو نوع سحابی، سحابی گازی هم نامیده می شوند.



سحابی پراکنده بزرگ تر از سحابی دیگر است. بعضی از سحابی های پراکنده به قدری گرد و غبار و گاز دارند که می توانند ستاره ای به اندازه خورشید را تشکیل دهد. یک سحابی پراکنده ممکن است در نزدیکی یک ستاره روشن و بسیار گرم به وجود آید. نور ماورای بنفش متراکمی که از ستاره خارج می شود، اتم های گاز سحابی را انرژی دار می کند و به جرم آن این توانایی را می دهد تا نور ساطع کند. یک سحابی پراکنده از این نوع، سحابی نشری نامیده می شود.

سحابی سیاره نما ابرهایی شبیه به توپ متشکل از گرد و غبار و گاز است که ستارگان مشخصی را احاطه کرده است. سحابی سیاره نما موقعی شکل می گیرد که یک ستاره شروع به ریزش به داخل خود و بیرون انداختن و دور ریختن لایه های خارجی تر جوش می کند. موقعی که با تلسکوپی کوچک به سحابی سیاره نما نگاه می کنیم به نظر می رسد که این نوع از سحابی سطح گردی مثل یک سیاره دارد.​
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: IL-2
بالا