لطفا راهنماییم کنید

iranian girl

New member
بزرگترین ویژگی که در مورد انسانیت همیشه تحسین میشه اینه که چقدر به مشکلات و دردهای جامعه و دیگران اهمیت میدیم و جزئی از دغدغه های فکریمونه... مشکلی که من دارم اینه که خیلی زیاد به دردهای جامعه فکر میکنم.. بیماران فقرا معلولان محرومان و... و دیدن رنج مردم به شدت ناراحتم میکنه و همیشه پر از سوالام راجع به عدالت خدا.. وقتی از سایتهای دینی هم تحقیق میکنم فقط توجیه میکنن و میگن تحمل کردن اون دنیا پاداش داره و این حرفها.. دیدن این همه تفاوت و راحتی و آسایش یه عده و رنج عده دیگر تو دنیا خیلی اذیتم میکنه و نمیذاره از زندگی خودم لذت ببرم وقتی میبینم و میشنوم هستن تو دنیا آدمایی که دارن رنج میکشن از لذت بردن از زندگی احساس گناه میکنم و نمی تونم در جهت رضایت خودم از زندگی تلاش کنم.. به نظرتون چکار کنم از این حالت خارج بشم.. خواهش میکنم راهنماییم کنین.
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: Nike313

biosta

Well-known member
دو دقیقه هم وقتتان برای خواندن این پست ...

سلام ، این نوشته تان ghparvaneh حرف دل خیلی ها هست
خیلی کوتاه راه حلی که خودم در برابر این مسئله دارم را میگم ، چون خودم نیز کم نبوده که همچون شما می اندیشیدم
واقعیت یعنی پذیرفتن آنچه که وجود دارد.
حقیقت یعنی آنچه که باید باشه .
و انسان سالم با واقعیت پذیری کار داره ، قرار نیست که دنیا را عوض کنیم بعضی چیزها را همان طور که هست باید پذیرفت
این خانواده من هست خوب یا بد ، اگر نپذیرم و همش غور بزنم که چرا چنین هست و چنان به نظرتون چه نتیجه ای خواهد داشت ...
خودمان رو اذیت خواهیم کرد و پس نخواهید که کسی رو عوض کنید و دیگران را همان طور که هستند بپذیرید
دیگران پول دارند ، قدرت دارند نمی خواهند به دیگران کمک کنند به شما چه ربطی دارد شما کار خوب خودتان را بکنید
اما اگر هم نمی خواهید خوبی کنید نکنید اما انتظار جبران نداشته باشید...
همان طور که دکتر فرهنگ هلاکویی می گوید نمی توان که پنجره اتاق رو باز کرد تا هوای شهر عوض بشه
اما میشه درب اتاق را باز کرد تا اتاقهای دیگه هم کمی گرم تر بشود
منظور چنین هست که هر کسی در حد خودش مسئولیت داره وقتی نمی توان دنیا رو عوض کرد می توان از خودمان شروع کنیم
و افکار و اعمال مثبت رو به نزدیکان خودمان منتقل کنیم
یادمان باشد که اول از همه در برابر خودمان مسئولیم این یک اصل در روانشناسی هست
چرا که تا به خودتان کمک نکنید نمی توانید به دیگران کمک کنید ...
 
آخرین ویرایش:

t.gh

New member
سلام.دوست عزیز حرف هاتون همونطور که biosta هم گفتن حرف دل خیلی ها هست.منم وقتی یکی بچه رو توی خیابون و پارک میبینم که دستفروشی میکنن یا یه معلول میبینم حالم خیلی بد میشه.مخصوصا اینکه بعضی از این معلولها بچه اند.حتی فکرشم منو منقلب میکنه چه برسه به اینکه وقتی اونها رو میبینم.نمیدونم چیکار کنی که ناراحت نباشی ولی اینو بدون که با سختی دادن به خودت وضعیت اونها بهتر نمیشه.هر کسی توی این دنیا تلاش میکنه زندگی خوبی داشته باشه و خوشبخت باشه.تو هم باید سعی کنی از زندگیت لذت ببری. هر وقت تونستی بهشون کمک کن ولی فراموش نکن که اول خودت باید خوشحال باشی تا بتونی یکی دیگه رو هم خوشحال کنی.
 

iranian girl

New member
چرا همه تو پست نازنین پیشرو نظر دادین ولی به من نظرتونو نگفتین.. یعنی هیچ وقت با این جور مسئله ای چالش نداشتین... :sad:
 
بالا