فاتحه این هفته یادمون نره,درضمن برای عاقیت به خیری وسلامتی وپاک شدن گناهان همدیگه هم دعاکنیم به خصوص من روهم به طورویژه ای یادکنید,بسیارالتماس دعادارم ازتون
منم اومدم...این هفته هم فرصت نشدبرم سرخاک...به یادبابام میام اینجا...
ما آدماچقدرزودهمدیگه روازیادمیبریم...هربارکه به این حرف میرسم پوچی دنیابیشتربهم ثابت میشه
فاتحه ای براشادی روح همه رفتگان
وقتی یه عزیزرواز دست میدی باورش برات سخت میشه که قبول کنی دیگه اونونداری کنارت...تلخه که تو یه لحظه کسی که عادت کردی به همیشه بودنش،به خنده ها وگریه هاش،به کفشهاش جلوی در،حتی به اخم ها ودعواهاش..ازدست بدی اماتلخ ترازاون اینه که بعدازیه مدت دیگه ازشنیدن خبرمرگ کسی داغون نمیشی خیلی عادی یه چهره غمگین بخودت میگیری وبطرف تسلیت میگی.یادت میره یه روز تسلیت گفتن دیگران، مثل فحش دادن ناراحتت میکرد...شایدم باخودت میگی اینم بالاخره کنارمیاد.مجبوره که کناربیاد...
دریاب که از روح جداخواهی رفت
از پرده ی اسرار فناخواهی داد
می،نوشی وندانی ازکجا آمده ای
خوش باش ندانی به کجاخواهی رفت...
بابا به یه دوست قول دادم دیگه کامنت غمگین نذارم...همه خوبن همه چی روبه راهه بجزجای خالی تو...
دارم خوب میخونم تاتنهاخواسته ی توروبرآورده کنم.روحت شاد...
بازهم آمدم...میبینی؟7سال گذشته ومن ازین راه تکراری خسته نمیشوم...بازهم بااشتیاقی کودکانه منتظررسیدن 5شنبه هامیمانم...بازهم شال وکلاه کرده برای دیدارت آماده میشوم...چه فرقی میکندتوزیرخاک باشی ومن روی خاک...دل هایمان که زنده ومرده نمیشناسد...7سال دیگرهم که بگذرد بازهم خواهم آمد...