نجات یا مرگ ناشی از سکته!
مدتی است روش عجیب درمانی از یک پزشک ناشناخته‌ی چینی به شرح زیر دست به دست میشود:
«من در باره‌ی نجات زندگی با حجامت از یک دکتر سنتی چینی به نام ها بو تینگ که در سون جیوک زندگی می‌کند آموختم. به علاوه من در این زمینه تجربه‌ی عملی دارم. پس می‌توانم بگویم که این روش صد در صد مؤثر است. در سال ۱۹۷۹ من در کالج فور گاپ در تای چونگ تدریس می‌کردم…
… اگر کسی در حالت سکته قرار گرفت، قبل از حمل به بیمارستان، با سوزنی تمیز سر ۱۰ انگشت او را زخمی کنید تا دو قطره خون بیاید و از لخته در مغز جلوگیری شود»
گفتنی است این داستان پیش از سال ۲۰۰۷ شروع شده و در پیج‌های گوناگون فیس‌بوک و ایمیل‌ها هزاران بار ارسال و یا هم‌خوان شده است. گویا برگردان آن به زبان فارسی در پیج‌ها و سایت های پزشکی هم طرفدارانی فراوان داشته است.
اما پزشکان معتقدند: ادعاهایی که در این روش مطرح شده از دیدگاه پزشکی و فیزیولوژی اشتباه است و توصیه‌های ارائه شده در آن خطرناک بوده و به ویژه با ایجاد تأخیر در رساندن بیمار به یک مرکز پزشکی، تشخیص بیماری و شروع درمان مناسب، عواقب وخیمی به بار خواهند آورد!
دلایل ارائه شده چیست؟
۱- سایت پزشکی نئورولوژیکا (Neurologicablog) این روش را خطرناک و غیر علمی دانسته
۲- خانم فرزانه احمدی این مطلب را ترجمه کرده و در وبلاگ خود منتشر کرده‌اند: ممکن نیست تنها از روی علائم ظاهری بتوان گفت کسی سکته‌ی مغزی کرده است.
۳- سایت تخصصی About در این باره می‌گوید: این داستان توسط کسی ساخته شده که اصول اولیه‌ی پزشکی را نمی‌داند!
۴- نیویورک تایمز به نقل از دکتر گلداشتاین (مدیر بخش سکته دوک سنتر) : این روش هیچ سند و پایه‌ی علمی ندارد و خطرناک است!
اما دلایل کلی رد این مدعا:
۱- ممکن نیست تنها از روی علائم ظاهری بتوان گفت کسی سکته‌ی مغزی کرده است.
۲- در ایمیل گفته شده بیمار را حرکت ندهید. اما هیچ دلیلی برای حرکت ندادن قربانی یک سکته‌ی مغزی وجود ندارد.
۳- گفته شده بیمار را بنشانید. اگر بیمار خونریزی داشته باشد نشاندن او تا حدی مفید خواهد بود، اما اگر سکته از نوع ایسکمیک باشد نشاندن بیمار جریان خون مغز را کندتر کرده و حال بیمار را وخیم‌تر می‌کند.
۴- هر نوع غش کردنی را باید در حکم سکته‌ی مغزی به حساب آورد و فرد را بلافاصله به بخش اورژانس بیمارستان رساند. دادن این اطلاعات غلط و غیر مسئولانه به مردم یعنی تلف کردن وقت با ارزشی که می‌تواند صرف نجات جان بیمار شود.
۵- جمله‌ی بعدی از این هم بدتر است: «صبر کنید تا بیمار به هوش آید» یا علائم برطرف شوند (در اغلب سکته‌های مغزی بیمار اصلاً هشیاری‌اش را از دست نمی‌دهد)، این دقیقاً خلاف آن چیزی است که باید انجام شود. ممکن است بهای تأخیر در رساندن بیمار به اورژانس آسیب بافت مغز باشد. تأخیر در شروع درمان می‌تواند از یک ایده‌ی بد هم فراتر رود، زیرا یک داروی حل کننده‌ی لخته‌ی خون به نام «فعال کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی» یا TPA می‌تواند بعضی سکته‌های مغزی را درمان کند. برای استفاده از TPA بیمار باید به سرعت به بیمارستان منتقل شود، چون این دارو در سه ساعت اول سکته باید به بیمار داده شود و تأخیر می‌تواند شانس بیمار را برای بهبودی با این دارو از بین ببرد.
لذا بهتر است در هنگام مشاهده‌ی حالات غیرطبیعی در عزیزانتان حتماً با فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید. گرچه گذراندن یک دوره کمک‌های اولیه برای هر انسان بالغ یک ضرورت است تا در شرایط خطر بهترین کار ممکن را انجام بدهد.
