fanoosi
New member
:
راوی جونم عالی بود
دستت درد نکنه :thanks:
اگه ممکنه...اگه وقت کردی بازم بنویس...دوست دارم باهمدیگه خودکاوی رو ادامه بدیم:smilies-azardl (113:
نکات جالبی از کتاب "چگونه خوکاوی کنیم" که اعمال دینی و اعتقادی ما رو به شکل جالبی تایید می کنه:
یکی از کفاره های احساس گناه قربانی کردن است. این دیدگاه قدیمی از لحاظ روانشناختی با معناست. شما نباید به خاطر غرور یا شرم جلوی گریستن خود را بگیرید. شما با گریستن در مورد مصائب سد واپس رانی ها را شل می کنید و فرصتی فراهم می آورید تا ایگوی تان به بررسی دقیق نیمه هشیارتان بپردازد.
احساس گناهکار بودن هیچ ربطی به صدماتی که به دیگران وارد می آید ندارد. احساس گناه غالبا در اعماق نیمه هشیار تولید می شود, و دلائلی دارد که برای هشیار نامعلوم است.
وجدان گنهکار هرگز معرف گناه حقوقی نیست.
در مورد احساس گناه آشکار باید براهین محکمی بیاورید که رفتارهای تان را اصلاح کرده اید. اگر شخصی را که هنوز زنده است رنجانده اید غرور را کنار بگذارید و با آن شخص رابطه برقرار کنید و سعی کنید دل او را به دست آورید.
اما گاهی هیچ تخلف مشهودی نکرده اید ولی دچار احساس گناه می شوید. دلائل چنین احساس گناهی خیالی است, اما آنها در دنیای روانی شما کاملا معتبرند و باید کفاره شان را بدهید. گاهی شوقی عمیق بالاخره شمارا به این کفاره ی نمادین رهنمون می سازد و تا این صدقه پنهانی را ندهید نمی توانید شاد و متعادل شوید. پس از دادن این پول گویی عقده ی احساس گناه شما خود به خود خنثی می شود, هر وقت که این گناه قدیمی سرباز می کند شما هم با پول کفاره ی آن را می دهید, این دو فکر به قدری پیوند نزدیکی باهم دارند که نمی توانید به یکی از آن دو فکر کنید.
روانکاوی فروید از پرداختن به اعمال نمادین خصوصا اعمالی چون کفاره و مانند آن حذر کرده است. اکر روانکاوان می گویند شناساندن عقده ی نیمه هشیار احساس گناه کافی است و معتقدند وقتی این عقده هشیار شود اثرات مضر خود را از دست خواهد داد. من برخلاف این نظریه می خواهم گامی به جلو نهم: پس از آنکه منبع پنهانی گناه خود را کشف کردید سعی کنید بطور بسیار هشیارانه و از طریق صدقه دادن تاثیر تخلف اصلی را خنثی سازید. من از شما می خواهم این دو موضوع روانی را به یک موضوع خنثی تبدیل نمایید. خواهید دید که پس از کوتاه کردن چرخه ی انرژی این عقده و رها ساختن این انرژی, به راحتی می توانید کل عقده را فراموش کنید.
چه نوع کفاره ای باید بدهید؟
بهترین راه برای تعیین نوع کفاره بررسی منظم خیالپردازی تان و وضعیتی است که عقده ی احساس گناه شما را تولید کرده است. به گذشته فکر کنید. خواهید دید که جایی مجبور بوده اید بین دو راه مغایر یکی را انتخاب کنید.
حالا می توانید عملی برخلاف قبل انجام دهید.
من مطمئن هستم که از حفظ خواندن گوشه هایی از کتاب جامعه ی سلیمان برای شما مفید خواهد بود. یا چرا چند رباعی از عمر خیام را حفظ نمی کنید و هرگاه که احساس گناهتان سرباز می کند آن را برای خود زمزمه نمی کنید؟ می توانید شمعی روشن کنید, یا حتی از کوهی بالا بروید. پیاده رفتن به سر کار هم ایده ی خوبی است؛ این کار گرچه پرزحمت است اما خوشایند بوده و باعث می شود مشاهدات و افکاری داشته باشید که معمولا در حین رانندگی یا سوار شدن بر قطار مترو به ذهنتان نمی رسد.
در نظر برخی انسانها هر نوع تغییری در عادات آنها نوعی تنبیه است, برای عده ای نیز بازگشت به محله های قدیمی آنان این چنین است. کدام یک از تاوان های خودخواسته ی شما متناسب با وضعیت روانی - اقتصادی شما هستند؟
راوی جونم عالی بود
دستت درد نکنه :thanks:
اگه ممکنه...اگه وقت کردی بازم بنویس...دوست دارم باهمدیگه خودکاوی رو ادامه بدیم:smilies-azardl (113: