دفتر شعر

[baran71]

کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای ، دور ِ اجاقی ساده بود....
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود....
" قیصر امین پور "

 

[baran71]

**من پری کوچک و غمگینی را

میشناسم که در اقیانوس مسکن دارد

و دلش را در یک نی لبک چوبین

می نوازد آرام آرام

پری کوچک و غمگین

که شب از یک بوسه میمیرد

و سحر گاه از یک بوسه به دنیاخواهد آمد.**

(فروغ فرخزاد)

 

[karokh1990]

زیبا بود و خواندنی....لذت بردم...ممنوووووووووووووووووووووووووون............

 

[somaye0f]

من کز پی تو آیم ،صیاد نیم آهو
جادوی نگاه تو،دردام بیفکند م، با خود ببرد هرسو
من قصد شکار تو هرگز نکنم آهو
در دام بیفتاده آن تاب و توانش کو؟
دربند نخواهم خواست آهوی گریزان را
دانم که اسیران را یک نیم نگاهی بس
من مست دو چشمانت، بیخود شده از خویشم
در دام تو افتادم، راهی نتوانم رفت
من سرگشته و حیرانم، تو سرمست شکار خود
من محو نگاه تو،تو بگرفته نگاه از من
ای عشق چه خواهی کرد
با صید به خون گشته ؟
نادیده چرا گیری در دام بیفتاده؟
صیاد نبودی گر، دام از چه بیفکندی؟
حال این من نخچیرم در دام تو افتاده
با تیر غضبی یا که ،از جان تو خلاصم کن
یا دست عطوفت کش بربنده ی در بندت


این شعرو خودم گفتم اگه نظرتونو درباره اش بگید خوشحال می شم

 

[hasti69]

شعرامضام
گفتم خدایامرامرادی بفرست طوفان زده ام راه نجاتی بفرست
فرمودبازمزمه ی یامهدی نذرگل نرگس صلواتی بفرست

 

[baran71]

من اگر روح پریشان دارم
من اگر غصه هزاران دارم
گله از بازی دوران دارم
دل گریان،لب خندان دارم
به تو و عشق تو ایمان دارم
...
در غمستان نفسگیر، اگر
نفسم میگیرد
آرزو در دل من
متولد نشده، می میرد
یا اگر دست زمان
درازای هر نفس جان مرا میگیرد
دل گریان، لب خندان دارم
به تو و عشق تو ایمان دارم
...
من اگر پشت خودم پنهانم
من اگر خسته ترین انسانم
به وفای همه بی ایمانم
دل گریان، لب خندان دارم

 

[baran71]

من ماندم و يک خیال واهی
شاید که ببینمت نگاهی
دل می دود از پی تو هر شب
ای دل تو چقدر سر به راهی
بی یاد تو بودنم گناه است
پس من نکنم دگر گناهی
من مدعی غم تو هستم
بیچاره دلم کند گواهی
آنِ منی ای خدای مستان
آخر چه بخواهی و نخواهی

 

[هانیه]

دلم پُر است

پُـــرِ پُـــرِ پُـــر.....

آنقــــــدر که گاهی اضافه اش، از چشمانم می چـــــکد !!

 

[bahramian0935]

نسیمِ صبح، روی شاخه ی شمشاد می رقصد...
به یادت باز قلبم در تپش افتاد...،می رقصد...
قلم "هوُ" می کشد تا اوجِ حسِّ ناخود آگاهی
میان صفحه های دفترم آزاد، می رقصد...
به بومِ سبزِ احساسم کشیدم طرحِ عمرم را :
سپیداری میان دستهای باد، می رقصد...
اگر زندان دنیا جای رقص و پایکوبی نیست...
چرا ماهی میان تورِِ یک صیاد می رقصد؟!
ز آن شب که دلم آواز ترکِ آرزو ها را
میان آسمان عاشقی سرداد، می رقصد...
رها از بندهای " تا کجا؟...آیا...؟...چرا؟...اما...
"به سازِ دلنشینِ "هر چه باداباد..." می رقصد...
تو را حس می کند هنگامه ی خرما پزان؛ وقتی
عطش بر خاک، ظهرِ نیمه ی مرداد، می رقصد...
چرا پروا کنم از ضربه ی تقدیر؟ وقتی عشق
هنوز انگار، روی تیشه ی فرهاد می رقصد...
پُرم از اشتیاق گرمی تابان دیدارت
تمام هستی ام تا لحظه ی میعاد، مى رقصد.

- - - Updated - - -

دیشب دوستی پرسید از احوالم
که چرا اینچنین آشفته حالم
خورده گرفت بر این نام و نشانم
که چرا در پس این نام،بی نام ونشانم
آری در این دنیای آشفته گرفته حالم
انگار ازچند ناحیه شکسته پرو وبالم
از غم این شکست یادم رفته نام ونشانم
آری من سالها این گونه آشفته حالم
از این آشفتگی بسی دلگیر و دل نگرانم
نکند تا ابد این گونه آشفته حال بمانم؟
اما هست توکلم بر نازنین خدایم
نمیگذارم بسوزد عزم و اراده و ایمانم
روزی ترمیم خواهد یافت پر و بالم
اوج خواهم گرفت تا بیکران عالم

 

[bahramian0935]

نه سلامم نه علیکم
نه سپیدم نه سیاهم
نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
و نه آنگونه که گفتند و شنیدی
نه سمائم نه زمینم
نه به زنجیر کسی بسته ام و بردۀ دینم
نه سرابم
نه برای دل تنهایی تو جام شرابم
نه گرفتار و اسیرم
نه حقیرم
نه فرستادۀ پیرم
نه به هر خانقه و مسجد و میخانه فقیرم
نه جهنم نه بهشتم
چُنین است سرشتم
این سخن را من از امروز نه گفتم، نه نوشتم
بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم ...
گر به این نقطه رسیدی
به تو سر بسته و در پرده بگویــم
تا کســی نشنـود این راز گهــربـار جـهان را
آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی
خودِ تو جان جهانی
گر نهانـی و عیانـی
تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی
تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی
تو خود اسرار نهانی
تو خود باغ بهشتی
تو بخود آمده از فلسفۀ چون و چرایی
به تو سوگند
که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی در همه افلاک بزرگی
نه که جُزئی
نه که چون آب در اندام سَبوئی
تو خود اویی بخود آی
تا در خانه متروکۀ هرکس ننشـــینی و
بجز روشنــی شعشـعۀ پرتـو خود هیچ نبـینـی
و گلِ وصل بـچیـنی....

 

[bahramian0935]

گلدسته سحر گفت: علیاً ولی الله
در سجده پدر گفت: علیاً ولی الله
دلسوخته ای زمزمه کرد اشهدُ انّ
دلسوخته تر گفت: علیاً ولی الله
گفتند به قاری که تو را سوز صدا چیست؟
با صوت شِکر گفت: علیاً ولی الله
خیبر چو به دستان علی کنده شد از جا
دیوار به در گفت: علیاً ولی الله
شمشیر دو دم چون به مصاف سپر آمد
در گوش سپر گفت: علیاً ولی الله
اندر شب معراج، علی، مرد شجاعت
در اوج خطر گفت: علیاً ولی الله
یک چشم، گنهکار شد و غیر علی دید
آن چشم دگر گفت: علیاً ولی الله
گفتند که این شعر نه در حد علی بود
آن صاحب اثر گفت: علیاً ولی الله

 

[bahramian0935]

فکرم همه‌جا هست، ولی پیشِ خدا نیست
سجادۀ زَردوز که محرابِ دعا نیست
گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟
اندیشه سَیّالِ من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟!
از شدّتِ اِخلاصِ من عالَم شده حیران
تعریف نباشد، ابداً قصدِ ریا نیست!
از کمّیتِ کار که هر روز سه وعده
از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست
یک‌ ذرّه فقط کُندتر از سرعتِ نور است
هر رکعتِ من حائزِ عنوان جهانی‌ست!
این سجدۀ سهو است؟ و یا رکعتِ آخر؟
چندی‌ست که این حافظه در خدمتِ ما نیست
ای دلبرِ من! تا غمِ وام است و تورُّم
محراب به یاد خمِ ابروی شما نیست
بی‌دغدغه یک سجدۀ راحت نتوان کرد
تا فکر من از قسطِ عقب‌مانده جدا نیست
هر سکّه که دادند دوتا سکّه گرفتند
گفتند که این بهرۀ بانکی‌ست، رِبا نیست!
از بس‌ که پیِ نیم‌ وَجَب نانِ حلالیم
در سجدۀ ما رونق اگر هست، صفا نیست
بَه بَه، چه نمازی‌ست! همین است که گویند
..... راه شُعَرا دور زِ راهِ عُرَفا نیست

 

[bahramian0935]

مولوي دو بار مرا از مردن باز داشت، نخستين سالهاي بلوغ بود، بحران روحي همراه با بحران فلسفي. چه، اساسا من خواندن را با آثار مترلينگ آغار كردم و آن انديشه هاي بي سرانجام شك آلود كه نابغه اي چون او را ديوانه كرد پيداست كه با مغز يك طفل دوازده ساله ي كلاس ششم دبستان چه مي كند؟
بر داشتم لقمه هاي فكري بزرگتر از حلقوم شعور و هاضمه ي ادراك مسير صادق هدايت را كه آن ايام خيلي وسوسه انگيز بود پيش پايم نهاد و من براي پيمودن آن مسير ساعاتي پس از نيمه شب آهسته از خانه بيرون آمدم.
جاده تاريك و خلوت كوه سنگي آن سالها را طي كردم، استخر كوه سنگي نزديك مي شد و من ساعتي ديگر خود را در آن آرام يافته مي ديدم، ناگهان دلبستگي، تنها دلبستگيم، به اين دنيا مرا مردد كرد، مثنوي!
واين جمله نزديكهاي استخر در درونم كامل شده بود، و صريح: ((زندگي؟هيچ. اما فايده را دارد كه درآن با مثنوي خوش بود و با دنيا را گشت و رشد كرد...)) برگشتم.
مرگ و زمدگي دو كفه ي هم سطح بودند اما مثنوي كفه ي زندگي را سنگين تر كرد. زنده ماندم.
بار دوم وقت ورود به اروپا بود.در اوج جواني ،عظم اين هيولاي پولاد ، كه بر روي طلا و شهوت خوابيده است مرا بر خود لرزاند. كيست كه در اين تنهايي و غربت،در اين ميدان گلادياتور بازي ،من اسير را نيرويي مي تواند بدهد كه با اين غول ها و آدمخوار ها مقابله كنم؟ براي مشهد نامه نوشتم كه مثنوي را بفرستيد.
با مثنوي شده بودم مثل كودك ضعيفي كه در كنار پهلواني از اهل محل خود حركت مي كند و از هيچ آجاني ،سگ هاري،دزدي،قلدر قداره بندي نمي هراسد.
من كه شب را با مولاناي كبير سر مي كردم،صبح كه بر ماركس و هگل و نيچه و سارتر و سوربون و استادان محترم و فرهنگ معتبر و تمدن طلايي گذر مي كردم نگاهي عاقلانه و لبخندي بزرگوارانه و رفتاري اشرافي و احساسي شاهزاده مآب داشتم.
احسان جان
چون اكنون در برابر تو غرب با تمامي محبتها، سفسطه هاي و اسناد و مداركش تنها به قاضي آمده است و شرق، زوج ايران، ارزش ها و اصالت و زيبايي ها و سرمايه هاي اسلام همه غايبند و وكيل مدافع ما حضور ندارد، كتاب مولانا را مي فرستم تا به نمايندگي همه در برابر مدعي، از ما دفاع كند.
مولوي غيبت همه را جبران مي كند و يك تنه همه را حريف است و تو را در ماندن ياري مي كند.
* قربانت علي
• از آخرین نامه های دکتر شریعتی که همراه مثنوي مولوي به آدرس پسرش احسان پست شد

 

[bahramian0935]

بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود
هر چه کنم عشق بیان بی‌جگری می‌نشود
اشک دوان هر سحری از دلم آرد خبری
هیچ کسی را ز دلم خود خبری می‌نشود
یک سر مو از غم تو نیست که اندر تن من
آب حیاتی ندهد یا گهری می‌نشود
ای غم تو راحت جان چیستت این جمله فغان
تا بزنم بانگ و فغان خود حشری می‌نشود
میل تو سوی حشرست پیشه تو شور و شرست
بی ره و رای تو شها رهگذری می‌نشود
چیست حشر از خود خود رفتن جان‌ها به سفر
مرغ چو در بیضه خود بال و پری می‌نشود
بیست چو خورشید اگر تابد اندر شب من
تا تو قدم درننهی خود سحری می‌نشود
دانه دل کاشته‌ای زیر چنین آب و گلی
تا به بهارت نرسد او شجری می‌نشود
در غزلم جبر و قدر هست از این دو بگذر
زانک از این بحث بجز شور و شری می‌نشود
مولانا،دیوان شمس،غزل شماره545

 

[bahramian0935]

مى شود فرصت ديدار مهيّا حتماً
بد به دل راه نده مى رسد آقا حتماً

اى كه دنبال دواى غم هجران هستى
مى شود درد نهان تو مداوا حتماً

اگر امروز نشد بوسه به دستش بزنيم
وعده ى ما همه افتاده به فردا حتماً

ثمر گريه ى ما خنده ى روز فرج است
آن زمان مى شكفد خنده به لب ها حتماً

دوره ى غيبت طولانى و تأخير ظهور
امتحانى است براى همه ى ما حتماً

كار ما منتظران چيست؟ اُميد و تقوا
غم نخور مى شود آخر گره ها وا حتماً

هركه در زُمره ى ما منتظران مى باشد
مى كند تا به ابد پشت به دنيا حتماً

انبيا منتظر آمدنش مى باشند
مى رسد پشت سرش حضرت عيسى حتماً

كاش باشيم و ببينيم كه روز رجعت
مى سپارد عَلَم خويش به سقّا حتماً

زره شير خدا بر تن و شمشير به دست
مى رسد منتقم حضرت زهرا حتماً

انتقام دَرِ آتش زده را مى گيرد
وَ به آتش بكشد آن دو نفر را حتماً

- - - Updated - - -

چه شیرین است دیدارت، پس از چندین شکیبایی
تو همچون جام لبریزی و من مستم به مینایی
لبت مِی، خنده ات گل، بوسۀ جان پرورت ساقی
تو بزم افروز می دانی، چه سان مجلس بیارایی

 

[bahramian0935]

زنــدگــی موسـیـقـی گنـجشـکهاست !
زندگی باغ تماشـــای خداســت ...
زنـدگــی یــعنـی همیـــــــن پــروازهــا
صبـــح هـا ، لبـخند هـا ، آوازهـــا ... !

 

[bahramian0935]

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو
بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو
با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو
گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

 

[bahramian0935]

دانی از زندگی چه ميخواهم
من تو باشم ‚ تو ‚ پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار ديگر تو ، بار ديگر تو
آنچه در من نهفته درياييست
كی توان نهفتنم باشد
با تو زين سهمگين طوفانی
كاش يارای گفتنم باشد

 

[bahramian0935]

پا شدم،آبله پیدا کردم
از خودم فاصله پیدا کردم
سعی کردم به تو مشغول شوم،
حیف شد! مشغله پیدا کردم
من سر این که به تو دل دادم،
باهمه مسئله پیدا کردم
از خودم دور شدم کاری کن
گم شدم،گورشدم،کاری کن
آفتاب شب یلدای همه
گریه ی پشت تمنای همه
هیچکس یاد غریبی تو نیست!
گریه کن جای خودت،جای همه!
بی تو دارند همه میمیرند
زود برگرد مسیحای همه
همه ی شهر به چاه افتادند
مددی یوسف زهرای همه
کاش میشد ز سفر برگردی
با همان چند نفر برگردی
چله ی اشک گرفتیم برات
به امیدی که سحر برگردی
"مادرم گفته همینجا بنشین
مینشینم دم در برگردی"
سیزده قرن نشستند،نشد!
بنشینم چقدر برگردی؟!
نور چشمان همه،میرفتی
قول دادی به نظر برگردی!
خشک سالیم،کویریم، بیا...
قبل از آنی که بمیریم بیا...
تقصیر من است که تو کم می آیی
وقتی که شوم اسیر غم می آیی
این جمعه و جمعه های دیگرحرف است
آدم بشوم تو شنبه هم می آیی .....

 

[bahramian0935]

دﺧﺘﺮﻩ ﻗﯿﺎﻓﺶ ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﭼﻪ ﺑﯿﻤﻪ 90 ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺧﺮج
ﺩﺍﺭﻩ :|
ﻧﯿم رﺧﺶ ﺷﺒﻴﻪ ﻭﺍﺷﺮ ﺳﺮﺳﻴﻠﻨﺪﺭ ﻭﺍﻧﺖ
ﭘﻴﻜﺎﻧﻪ :|
ﻫﯿﮑﻠﺶ ﻣﺜﻞ ﻣﺘﮑﺎ ﻟﻮﻟﻪ ﺍﯼ :|
ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ پست ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ:
ﻛﺴی ﺭﺍﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺯﻳﺒﺎﻭ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩﺍﻡ ﺭﺍﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻗﻠﺐ ﺷﻜﻨﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﺑﺪ ﺍﻧﻮﻗﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺯﻳﺒﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻳﺮﮔﺎﻣﻬﺎﻳﺶ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻳﺨﺖ...
ﻳﻌﻨﻰ ﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﮕﺲ ﻛﺶ ﺑﻪ ﺍﺳﺮﺍﻳﻴﻞ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ