یه بار یه نوزادی رو به دنیا اوردم!!بعدش که تو پست پارتوم رفتم سراغ مادره !!همراهاش کنارش بودن !!بعد بشون گفت این دختر کوچولو بچه ی منو به دنیا اورد!!!!!اصلا من مونده بودممم!!!کوچولو؟؟؟؟!!"بعد زنگ زد به شوهرشم همینو گفت!!!بعد گفت بیا شوهرم کارت داره!!منو میگی!!!اصلا دهنم باز مونده بود!خلاصه با کلی اصرار گوشیو داد دستم!!شوهر خانومه بعد از کلی تشکر گفت که تو باید اسم بچه مو انتخاب کنی!!!من مونده بودم اصلا نمیدونستم چی بگم!! هی میگفت خب بگو اسمشو چی بذارم!!هی مت میگفتم نه خودتون باید انتخاب کنید!!اصرارررر که نه تو باید انتخاب کنی!!!
درد و دلهای یک ماما ( پاتوق بچه هایی مامایی)
- نویسنده موضوع mw.ashel
- تاریخ شروع
آخرش با مامانش حرف زدم و کمکش کردم واسه انتخاب اسم!!اسمشو گذاشتن رضا!!
mohsen_rok
New member
خدا رو شکر که ما سرو کاری با این رزیدنتو و... نداریم
تو بیمارستان یک واحد مستقل ایم:a2d3:
آخرین ویرایش:
ariyana
New member
ما با اینترنا با هم میرفتیم سر زایمان، و پسر و دختر بودنشون هیچ فرقی نداشت!!! من خودم بارها با اینترنای پسر و دختر زایمان گرفتم چون رزیدنت نداشتیم خیلی دستمون باز بود.کلا به اینترنا هم میگفتیم چیکار کنن چون تو بخش زنان تجربه ای نداشتن.
zErOOn3
Well-known member
parnia
New member
از ما ک دیگه گذشت...ولی خیییییییلی اذیت شدیم خداییش...خوشبحال شما...:sad:
mw.ashel
New member
بله پرنیا جان ، نمیدونی که اون چند ساعت چی کشیدم، 36 ساعت بدون خواب و اونقدری کیس داشتیم که بعضیاشو تو این چند سال دانشجوئیم ندیده بودم و آخرش یه کیسی واسه کنترل لیبر و زایمانش واسم افتاده بود که کلکسیون بیماری بود و هم دیابتی و هیپوتیروئیدی و آنمیک بود و از طرفی هم زایمانش پره ترم بود و اونقدری سختی کشیدم تا زایمانشو انجام بدم و پست پارتومشم کنترل کنم که کلا عذاب کشیدم ولی چون آدمیم که تاب فشار های روحی و جسمی رو تو مواقع سخت میارم ، خدا رو شکر به خوبی و خوشی تموم شد ولی خاطراتش هیچ وقت یادم نمیره
ainting:
ainting:
parnia
New member
فینال ندادی؟؟؟؟
mw.ashel
New member
old midwife
New member
یه روزی واسه امتحان فاینال لحظه شماری میکردم که از راه برسه و بالاخره استرسهاش تموم شه...خدا خدا می کردم و بالاخره اون روز رسید صبح ساعت 8 رفتم بیمارستان روزای قبل آزمون ادمیت رو داده بودم و اون روز باید لیبر و زایمان و پست رو می گذروندم...ساعت نزدیک هفت و نیم عصر شده بود تقریبا اپی رو بصورت کامل داشتم تموم می کردم...درست همون لحظه ها بود که کم کم حس کردم انگار دارم دلتنگ می شم...و یه بغض گنده داره گلومو فشار می ده...پست پارتوم تموم شد...و مادر داشت به نوزادش شیر می داد تقریبا همه چیز مرتب بود و اون ساعت از شب دیگه مربی ها هم حوصله گیر دادن و پرسیدن سوالات عجیب و غریب رو نداشتن...وقتی از در زایشگاه اومدم بیرون دیدم هوا کاملاً تاریک شده ساعت 10 شب بود و محوطه خارجی زایشگاه تقریباً خلوت بود...یه نگاه به آسمون ابری کردم و درست همون موقع بود که به شدت زدم زیر گریه...اونقدر گریه کردم که بتونم یه ذره دلمو آروم کنم...آره درست از اون لحظه بود که تموم دلتنگیهای من برای زایشگاه نوزاد مادر و...شروع شد...من مونده بودم و استرس تموم شده و یه دل پراز دلتنگی...همیشه بهم میگفت یه روزی می رسه که واسه همین استرسها هم دلتنگ بشی...بهش گفتم چی داری میگی مگه میشه آدم دلش واسه این لحظه ها هم تنگ بشه و خاطره بسازه...گوشی رو برداشتم و بهش زنگ زدم گفتم صدای گریه هامو میشنوی؟ من از همین الان دلتنگ شدم...