آرام عزیز.. آدما به امید زنده هستن. هممون فقط دوراه داریم! یا قبولی یا مردودی! پس چه بهتر که خوب فکرکنیم! تا ببینیم نتیجه چی میشه..
من از صبح درگیر مراسم تشییع جنازه یکی از آشنایان بودم. اونجا باخودم فکرکردم چقدر عمر کوتاهه و چقدر غصه های ما لحظات قشنگمونو تاریک میکنه و لذت زندگی رو از ما...