* اختلافات انتامبا هیستولیتیکا و دیسپار :
1) هیستولیتیکا توانائی رشد آسان در محیطهای کشت آگزنیک (Axenic) را دارد در حالیکه دیسپار بدون باکتری کشت داده شده یا فیکس شده بصورت مصنوعی رشد نمیکند. در بررسی الکترونی در سطح هیستولیتیکا فرورفتگی¬هائی هست که دروازه های ورودی واکوئل های پینوسیتوز اند اما این فرورفتگی ها و واکوئل های پینوسیتوزی در دیسپار کمترند.
2) تاکنون مجموعا 23 الگوی زایمودم مختلف برای هیستولیتیکا و دیسپار یافت شده که 8 الگو مربوط به هیستولیتیکا و 15 الگو مربوط به دیسپار است. ضمنا هیستولیتیکا 4 ایزوآنزیم ( هگزوکیناز (HK) ، مالئیک آنزیم (ME) ، فسفوگلوکوموتاز (PGM) و گلوکز فسفات ایزومراز (GPI)) و 2 ایزوآنزیم مربوط به دیسپار است. زایمودم های هیستولیتیکا در منطقه α الکتروفورز و زایمودم های دیسپار در منطقه β قرار میگیرند.
3) مقدار و فعالیت سیستئین پروتئاز در دیسپار خیلی کمتر از هیستولیتیکاست؛ حتی دیسپار فاقد ehcp1 , ehcp5 است.
4) میزان فعالیت آمبوپور هم در دیسپار خیلی کمترست و احتمالا بیشتر برای کشتن باکتری ها و اغذیه بکار میروند تا تهاجم.
5) عملا مقاومت دیسپار در مقابل لیز شدن با فعال شدن مسیر آلترناتیو کمپلمان کمتر از هیستولیتیکاست.
6) در هیستولیتیکا 6 اپی توپ و در دیسپار 2 اپی توپ وجود دارد.