k-b
New member
شعر برگزیده سال ۲۰۰۵ توسط یک کودک آفریقایی سروده شده که همان سال در سازمان ملل نیز خوانده شد. او استدلال شگفت‌انگیزی دارد!
وقتی به دنیا میام، سیاهم،
وقتی بزرگ می‌شم، سیاهم،
وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم،
وقتی می‌ترسم، سیاهم،
وقتی مریض می‌شم، سیاهم،
وقتی می‌میرم، هنوزم سیاهم…
و تو، آدم سفید،
وقتی به دنیا میای، صورتی‌ای،
وقتی بزرگ می‌شی، سفیدی،
وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی،
وقتی سردت میشه، آبی ای،
وقتی می‌ترسی، زردی،
وقتی مریض می‌شی، سبزی،
و وقتی می‌میری، خاکستری‌ای…
و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟
وقتی به دنیا میام، سیاهم،
وقتی بزرگ می‌شم، سیاهم،
وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم،
وقتی می‌ترسم، سیاهم،
وقتی مریض می‌شم، سیاهم،
وقتی می‌میرم، هنوزم سیاهم…
و تو، آدم سفید،
وقتی به دنیا میای، صورتی‌ای،
وقتی بزرگ می‌شی، سفیدی،
وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی،
وقتی سردت میشه، آبی ای،
وقتی می‌ترسی، زردی،
وقتی مریض می‌شی، سبزی،
و وقتی می‌میری، خاکستری‌ای…
و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟
