به گمانم بزرگترين دارايي زندگي آدميزاد همين دوست هاي مجازي و دوست هاي واقعي هستند...
همين دوست هايي كه برايت پيغام ميگذارند..
كه اعلام مي كنند حواس شان به تو هست...
همين دوست ها كه با دو سه خط پيغام ذنشان مي دهند چه قدر دلشان پي تو دل تو و رد توست
كه چه قدر خوب تو رو را مي خوانند...
همين دوست ها كه پيگيرند...
كه نباشي دلگيرند..
وقت هايي دو سه خط شعر مي فرستند...
كه بداني خودت.. وجودت..خوب ب.دن حال . احوالت براي كسي مهم است..
ادميزاد چه دلخوش مي شود
گاهي با همين دو سه خط نوشته دو سه خط پيغام از دوستي آن سر دنيا
حس شيريني ست كه بداني بودنت براي كسي اهميت دارد نبودن كسي را غمگين مي كند
وقت هايي هست كه مي فهمي حتي اگر دلت پردرد است بايد بخندي و شاد باشي تا دوستت را غمگين نكني
خواستم بگويم كه چقدر اين دارايي هاي زندگي ام اين دوستان ديده و ناديده برايم پر ارزش ند
كه چه قدر خوب است دارمشان