ای یکی از غزل های شکسپیره
بخونید و حال کنید
چگونه میتوانم تو را با یک روز تابستانی مقایسه کنم
حال آنکه تو دوست داشتنی تر و ملایم تر هستی
باد های سخت شکوفه های زیبای ماه می را به لرزه در میآورند
و فصل تابستان همه را در مدت کوتاه دارد
گاهی چشم آسمان بسیار گرم میدرخشد
وگاهی رخسار طلایی اش تاریک میشود
و هر زیبایی افول میکند
و یا جهت تغییرات طبیعت رو به زشتی میباشد
اما تابستان ابدی تو هیچ وقت محو و پژمرده نمیشود
و نه زیبایی ات تغییر میکند
و نه سایه ی سرگردان مرگ به تو میرسد
چرا که زمان رشد تو در اشعار جاودانی است
تا زمانی که انسان ها نفس میکشند یا چشمان میبینند
تا زمانی که این غزل زنده است جاودانگی از آن توست