نهج البلاغه

[parand]

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - : اَلـْحَقُّ جَديدٌ وَ إنْ طالَتِ الاْيّامُ، وَ الْباطِلُ مَخْذُولٌ وَ إنْ نَصَرَهُ أقْوامٌ.


«وسائل الشّيعة، ج 25، ص 434، ح 32292»



امام علي - عليه السلام - فرمود: حقّ و حقيقت در تمام حالات جديد و تازه است گر چه مدّتي بر آن گذشته باشد. و باطل هميشه پست و بي أساس است گر چه افراد بسياري از آن حمايت كنند.
​

 

[parand]

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - : السُّكْرُ أرْبَعُ السُّكْراتِ: سُكْرُ الشَّرابِ، وَسُكْرُ الْمالِ، وَسُكْرُ النَّوْمِ، وَسُكْرُ الْمُلْكِ.


«بحارالأنوار، ج 73، ص 142، ح 18»



امام علي - عليه السلام - فرمود: مستي در چهار چيز است: مستي از شراب (و خمر)، مستي مال و ثروت، مستي خواب، مستي رياست و مقام.
​

 

[parand]

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - : اَلْمُلُوكُ حُكّامٌ عَلَي النّاسِ، وَ الْعِلْمُ حاكِمٌ عَلَيْهِمْ، وَ حَسْبُكَ مِنَ الْعِلْمِ أنْ تَخْشَي اللّهَ، وَ حَسْبُكَ مِنَ الْجَهْلِ أنْ


تَعْجِبَ بِعِلْمِكَ.

«أمالي طوسي، ج 1، ص 55»



امام علي - عليه السلام - فرمود: ملوك بر مردم حاكم هستند و علم بر تمامي ايشان حاكم خواهد بود، تو را در علم كافي است كه از خداوند ترسناك باشي؛ و به دانش و علم خود باليدن، بهترين نشانه ناداني است.
​

 

[parand]

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - : الزَّبيبُ يَشُدُّ الْقَلْبِ، وَ يُذْهِبُ بِالْمَرَضِ، وَ يُطْفِيءُ الْحَرارَةَ، وَ يُطيِّبُ النَّفْسَ.


«أمالي طوسي، ج 1، ص 372»



امام علي - عليه السلام - فرمود: خوردن مويز ـ كشمش سياه ـ قلب را تقويت، مرض ها را برطرف، و حرارت بدن را خاموش، و روان را پاك مي گرداند.

​

 

[ZOT]

هر مقدار که قناعت کنی کافی است.
حکمت 395

 

[ZOT]

خدا را از سست شدن اراده های قوی گشوده شدن گره های دشوار و درهم شکسته شدن تصمیم ها شناختم.
حکمت 250

 

[ZOT]

بهترین کارها آن است که با ناخشنودی در انجام آن بکوشی
حکمت 249

 

[ZOT]

سلامت تن در دوری از حسادت است
حکمت 256

 

[ZOT]

بخشش بیش از خویشاوندی محبت آورد
حکمت 248

 

[ZOT]

خدا "ايمان" را براى پاكسازى دل از شرك ، و "نماز" را براى پاك بودن از كبر و خودپسندى و "زكات" را عامل فزونى روزي، و "روزه" را براى آزمودن اخلاص بندگان ، و "حج" را براى نزديكى و همبستگى مسلمانان ، و "جهاد" را براى عزت اسلام، و "امر به معروف" را براى اصلاح توده هاى ناآگاه ، و "نهى از منكر" را براى بازداشتن بى خردان از زشتى ها ، "صلة رحم" را براى فراوانى خويشاوندان ، و "قصاص" را براى پاسدارى از خون ها، و اجراى "حدود" را براى تحقق عفّت ، و ترك "زنا" را براى سلامت نسل آدمى ، و ترك "لواط" را براى فزونى فرزندان ، و "گواهى دادن" را براى به دست آوردن حقوق انكار شده ، و ترك "دروغ" را براى حرمت نگهداشتن راستى ، و "سلام" كردن را براى امنيت از ترس ها، و "امامت" را براى سازمان يافتن امور امت، و "فرمانبردارى از امام" را براى بزرگداشت مقام رهبري، واجب كرد.

حکمت252

 

[ZOT]

ای بندگان خدا آنکس که نسبت به خود خیرخواهی او بیشتر است در برابر خدا از همه کس فرمانبردارتر است وآن کس که خویشتن را بیشتر می فریبد نزد خدا گناه کارترین انسان ها است.
خطبه ی 86

 

[AWWA]

لیس بین الحق و الباطل الا اربع اصابع میان حق و باطل فاصله ای نسیت جز چهار انگشت.
از امام علی(ع) معنای آن سوال شد.امام انگشتان خود را میان چشم و گوش گذاشتند و فرمودند:

الباطل ان تقول سمعت باطل آن است که بگویی:"شنیدم"
والحق ان تقول رایت و حق آن است که بگویی:"دیدم"

 

[varia]

بازم همتون لايك.

 

[ZOT]

از قدر (منظور قدری است که با قضا می آید!) از امام پرسیدند فرمود: راهی است تاریک آن را مپیمایید و دریایی است ژرف وارد آن نشوید و رازی است خدایی خود را به زحمت نیندازید.
حکمت 287

 

[ZOT]

هرگاه مستحبات به واجبات زیان رساند آن را ترک کنید
حکمت279

 

[ZOT]

حق سنگین است اما گواراست و باطل سبک است اما کشنده است
حکمت376

 

[ZOT]

خداوند روزه را واجب كرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
حكمت 252

 

[ZOT]

چه بسا روزه‏دارى كه از روزه‏ اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏ اى ندارد و چه بسا شب زنده‏ دارى كه از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمى‏برد.
حكمت 145

 

[ZOT]

اگر راههاى انديشه ات را در نوردى تا به پايانه هاى آن رسى، هيچ دليلى تو را جز به اين رهنمون نشود كه آفريننده مورچه همان آفريننده درخت خرما است و اين به سبب دقت و ظرافتى است كه جداسازى هر چيزى از چيز ديگر و پيچيدگى و تنوعى است كه در هر موجود زنده اى به كار رفته است موجودات بزرگ و كوچك، سنگين و سبك و نيرومند و ناتوان، همگى در آفرينش براى خداوند يكسانند.

خطبه 185

 

[ZOT]

از كسانى مباش كه بى‏ عمل، به آخرت اميد دارند... از گناه باز مى ‏دارند، اما خود باز نمى ايستند، به كارهايى فرمان مى ‏دهند كه خود انجام نمى‏ دهند.

حكمت 150