شفق بانو
New member
[h=2]مصاحبه با امیرحسین رستمی (بازیگرسریال دودکش)[/h]
بازیگر سریال دودکش میگوید دلش نمیخواست پس از ۱۷ سال دوستی با محمدحسین لطیفی شانس بودن در کار او را از دست بدهد. امیرحسین رستمی معتقد است آدمی خوش شانس است. او میگوید کارنامهاش پر است از همکاری با کارگردانهای نام آشنا و معتبر سینما و تلویزیون که کار کردن با آنها برایش تجربههای ویژهای محسوب میشود. بازی درفیلمهای سینمایی چون «رئیس»، «خاک آشنا» و «بوسیدن روی ماه» و سریالهایی مثل «وضعیت سفید»، «نون و ریحون»، «شمسالعماره» و «مرد هزار چهره» نمونههایی از حضور او در این دو مدیوم است، هر چند او دو نمایش «کمی بالاتر» و «کلمه، سکوت، کلمه» را هم در زمینه بازی در صحنه تئاتر تجربه کرده است.
او این شبها سریال دودکش را روی آنتن شبکه یک سیما دارد، سریالی که رستمی تعلق خاطرخاصی به آن دارد و میگوید نمیتوانسته به راحتی از حضور در کنار محمدحسین لطیفی بگذرد.
«دودکش» داستان دو خانواده را روایت میکند که زندگی سادهای دارند و یک قالیشویی را اداره میکنند، اما هر بار ماجراها و مسائلی برای آنها اتفاق میافتد.
هومن برقنورد، بهنام تشکر، سیما تیرانداز، نگار عابدی، الناز حبیبی، جواد عزتی، محمدرضا شیرخانلو، یاس نوروزی، رونیکا محمدی، نصرت میرعظیمی، سیدرضا حسینی و نوید خداشناس دیگر بازیگران این سریال هستند.
در ادامه بازیگر نقش بهروز سریال «دودکش» با ما از حضورش در این سریال و اتفاقاتی که سال ۹۲ را با آنها شروع کرد میگوید.
شما قول داده بودید که سال ۹۲ حضور بیشتری در کارهای طنز داشته باشید. فکر میکنم «دودکش» سرآغازخوبی برای این اتفاق بود. بله، من سال گذشته در سریالهای ملودرام زیادی حضور داشتم و دوست داشتم که در سال ۹۲ بیشتر در آثار طنز دیده شوم. خوشبختانه این اتفاق با یک سریال طنز قوی به نام «دودکش» آغاز شد و از جایی که من سرم برود قولم نمیرود، همانطور که دیدید با یک سریال طنز در سال جدید کارم را شروع کردم. خوشبختانه تیم خوبی برای ساخت «دودکش» دور هم جمع شدند. این سریالِ طنز پیژامهای نیست و بازیگران خوب تلویزیون و تئاتر دور هم جمع شدند. امیدوارم خاطره خوبی برای مردم باقی بماند البته چند اتفاق غافلگیر کننده دیگر هم امسال برای من افتاد که به مرور میگویم.
حضور در سریال «دودکش» چطور اتفاق افتاد؟ بجز «دودکش» پیشنهادی برای بازی در سریال آقای صمدی داشتم و سروش صحت هم برای بازی در سریال «پژمان» از من دعوت کرد. در نهایت با محمدحسین لطیفی قرارداد بستم و اگر این کار را نمیکردم قطعا سر کار سروش صحت حاضر میشدم، اما نمیشد از «دودکش» گذشت.
از طرفی دوست داشتم با صحت کار کنم، چرا که ورودم به حیطه طنز را مدیون پیمان قاسمخانی و صحت هستم. کار کردن با این دو نفر حالم را خوب میکند و نمیتوانستم این فرصت را از دست بدهم. با اینکه تصویربرداری این دو سریال همزمان بود، اما توانستم در هر دو مجموعه حضور داشته باشم.
فکر میکنم در حال حاضر بزرگترین مشکل سینما و تلویزیون ما نبود متنهای منسجم و قوی است و کم پیش میآید که کاراکترها شخصیتپردازی شده باشند. برای همین معمولا به نظر میرسد بازیگران خودشان را تکرار میکنند، در صورتی که مشکل از بازیگران نیست. بازیگران به دلیل نبود متن قوی و خوب مجبور هستند هر چه بیشتر از تواناییهایشان مایه بگذارند.
این مشکلی است که به نوعی دیگر میان منتقدان ما هم وجود دارد. فکر میکنم در کل شاید فقط ۱۰ منتقد خوب و تحصیلکرده وجود داشته باشد و اگر فردی کارگردان، نویسنده یا بازیگر نشده با خودش فکر میکند بهتر است که منتقد شود. معتقدم ما به شدت دچار فقر منتقد و نویسنده هستیم. خاطرم هست منتقدی بود که وقتی من دو بار جواب تلفنش را ندادم شروع کرد به بد نوشتن درباره من. سر سریال «دختران حوا» درباره بازی من که قرار بود دو هفته دیگر در پخش شود نقد نوشته بود، آن هم بر مبنای تعریفی که از کس دیگری شنیده بود. برای همین است که میگویم کسانی مثل پیمان و محراب قاسمخانی، خشایار الوند، امید سهرابی، امیرمهدی ژوله و برزو نیکنژاد کم هستند. همیشه یکی از آرزوهای من این است که ای کاش مدارسی برای تربیت نویسندگان جدید وجود داشت و اینطور نمیشد که کسی بر حسب فریم عینکی که انتخاب میکند فکر کند منتقد است.
در شکلی دیگر، این اتفاق برای نویسندههای ما هم میافتد. برای همین است که وقتی متن برزو نیکنژاد به دستم رسید برای حضور در سریال «دودکش» بیشتر ترغیب شدم. تمام کاراکترها شخصیتپردازی شده بود و به تک تک شخصیتها به این جهت که چه ویژگیها و چه خصوصیات اخلاقی داشته باشند فکر شده بود.
بازیگر سریال دودکش میگوید دلش نمیخواست پس از ۱۷ سال دوستی با محمدحسین لطیفی شانس بودن در کار او را از دست بدهد. امیرحسین رستمی معتقد است آدمی خوش شانس است. او میگوید کارنامهاش پر است از همکاری با کارگردانهای نام آشنا و معتبر سینما و تلویزیون که کار کردن با آنها برایش تجربههای ویژهای محسوب میشود. بازی درفیلمهای سینمایی چون «رئیس»، «خاک آشنا» و «بوسیدن روی ماه» و سریالهایی مثل «وضعیت سفید»، «نون و ریحون»، «شمسالعماره» و «مرد هزار چهره» نمونههایی از حضور او در این دو مدیوم است، هر چند او دو نمایش «کمی بالاتر» و «کلمه، سکوت، کلمه» را هم در زمینه بازی در صحنه تئاتر تجربه کرده است.
او این شبها سریال دودکش را روی آنتن شبکه یک سیما دارد، سریالی که رستمی تعلق خاطرخاصی به آن دارد و میگوید نمیتوانسته به راحتی از حضور در کنار محمدحسین لطیفی بگذرد.
«دودکش» داستان دو خانواده را روایت میکند که زندگی سادهای دارند و یک قالیشویی را اداره میکنند، اما هر بار ماجراها و مسائلی برای آنها اتفاق میافتد.
هومن برقنورد، بهنام تشکر، سیما تیرانداز، نگار عابدی، الناز حبیبی، جواد عزتی، محمدرضا شیرخانلو، یاس نوروزی، رونیکا محمدی، نصرت میرعظیمی، سیدرضا حسینی و نوید خداشناس دیگر بازیگران این سریال هستند.
در ادامه بازیگر نقش بهروز سریال «دودکش» با ما از حضورش در این سریال و اتفاقاتی که سال ۹۲ را با آنها شروع کرد میگوید.
شما قول داده بودید که سال ۹۲ حضور بیشتری در کارهای طنز داشته باشید. فکر میکنم «دودکش» سرآغازخوبی برای این اتفاق بود. بله، من سال گذشته در سریالهای ملودرام زیادی حضور داشتم و دوست داشتم که در سال ۹۲ بیشتر در آثار طنز دیده شوم. خوشبختانه این اتفاق با یک سریال طنز قوی به نام «دودکش» آغاز شد و از جایی که من سرم برود قولم نمیرود، همانطور که دیدید با یک سریال طنز در سال جدید کارم را شروع کردم. خوشبختانه تیم خوبی برای ساخت «دودکش» دور هم جمع شدند. این سریالِ طنز پیژامهای نیست و بازیگران خوب تلویزیون و تئاتر دور هم جمع شدند. امیدوارم خاطره خوبی برای مردم باقی بماند البته چند اتفاق غافلگیر کننده دیگر هم امسال برای من افتاد که به مرور میگویم.
حضور در سریال «دودکش» چطور اتفاق افتاد؟ بجز «دودکش» پیشنهادی برای بازی در سریال آقای صمدی داشتم و سروش صحت هم برای بازی در سریال «پژمان» از من دعوت کرد. در نهایت با محمدحسین لطیفی قرارداد بستم و اگر این کار را نمیکردم قطعا سر کار سروش صحت حاضر میشدم، اما نمیشد از «دودکش» گذشت.
از طرفی دوست داشتم با صحت کار کنم، چرا که ورودم به حیطه طنز را مدیون پیمان قاسمخانی و صحت هستم. کار کردن با این دو نفر حالم را خوب میکند و نمیتوانستم این فرصت را از دست بدهم. با اینکه تصویربرداری این دو سریال همزمان بود، اما توانستم در هر دو مجموعه حضور داشته باشم.
فکر میکنم در حال حاضر بزرگترین مشکل سینما و تلویزیون ما نبود متنهای منسجم و قوی است و کم پیش میآید که کاراکترها شخصیتپردازی شده باشند. برای همین معمولا به نظر میرسد بازیگران خودشان را تکرار میکنند، در صورتی که مشکل از بازیگران نیست. بازیگران به دلیل نبود متن قوی و خوب مجبور هستند هر چه بیشتر از تواناییهایشان مایه بگذارند.
این مشکلی است که به نوعی دیگر میان منتقدان ما هم وجود دارد. فکر میکنم در کل شاید فقط ۱۰ منتقد خوب و تحصیلکرده وجود داشته باشد و اگر فردی کارگردان، نویسنده یا بازیگر نشده با خودش فکر میکند بهتر است که منتقد شود. معتقدم ما به شدت دچار فقر منتقد و نویسنده هستیم. خاطرم هست منتقدی بود که وقتی من دو بار جواب تلفنش را ندادم شروع کرد به بد نوشتن درباره من. سر سریال «دختران حوا» درباره بازی من که قرار بود دو هفته دیگر در پخش شود نقد نوشته بود، آن هم بر مبنای تعریفی که از کس دیگری شنیده بود. برای همین است که میگویم کسانی مثل پیمان و محراب قاسمخانی، خشایار الوند، امید سهرابی، امیرمهدی ژوله و برزو نیکنژاد کم هستند. همیشه یکی از آرزوهای من این است که ای کاش مدارسی برای تربیت نویسندگان جدید وجود داشت و اینطور نمیشد که کسی بر حسب فریم عینکی که انتخاب میکند فکر کند منتقد است.
در شکلی دیگر، این اتفاق برای نویسندههای ما هم میافتد. برای همین است که وقتی متن برزو نیکنژاد به دستم رسید برای حضور در سریال «دودکش» بیشتر ترغیب شدم. تمام کاراکترها شخصیتپردازی شده بود و به تک تک شخصیتها به این جهت که چه ویژگیها و چه خصوصیات اخلاقی داشته باشند فکر شده بود.