مولوی بزرگ و پیشگویی سیاه چاله ها

درود بر راستجویان گرامی

مولوی چکامه سرای نامدار سروده هایی دارد که به باور مثنوی شناس بزرگ فرزانه( علامه) جعفری دلالت برانرژی و انفجار اتمی دارد


ما رمیت اذ رمیت فتنه ای

صد هزاران خرمن اندر جفنه ای

آفتابی در یکی ذره نهان

ناگهان آن ذره بگشاید دها ن

ذره ذره گردد افلاک و زمین

پیش آن خورشید چون جست از کمین


اما به پژوهش اینجانب این سروده ها بیشتر دلالت بر سیاه چاله دارد تا ترکیدن ( انفجار ) اتمی به چند دلیل

نخست
جفنه به معنای چاله و چا ه کوچک است که به ویر آورنده ی سیاه چاله است

افزون بر این در برخی جاها هم حفنه آمده که به مانی گنجایش کوچک میان دوکف دست است

دوم
از بیت دوم می توان دریافت که گنجایش و سنگینی فراوانی در یک ذره ی کوچک و چگال فشرده شده است
سوم
از ناگهان آن ذره بگشاید دهان می توان نیروی گرانش بسیار چشمگیر سیاه چاله ها را دریافت که کهکشانهای پیرامون خود را می خورد

چارم

از بیت پسین ( آخر) در می یابیم که افلاک و زمین هنگامی که در میدان گرانش نیرومند سیاه چاه بیایند متلاشی و به گونه ی خرده ریزه های فشرده ی کوچکی در می آیند


پژوهش : دکترغلامعلی نوری نیرو 1390
 
آخرین ویرایش:

....

آیا اینکه ذهنیت های خود را به سروده های مولوی چسبونده و سروده های او را دلیل بر آگهی از وجود سیاله چا له ها بنماییم درست است ؟؟؟


این ماییم که با خیال پردازی های سراب بین خود به سروده ها ی او پرچسب دانشیک بودن می زنیم و
 
بالا