تو نهج البلاغه جمله زیبایی حضرت بیان فرمودند.حرفهاشون همیشه به دل میشینه...عمق وجود...مفهوم کلی به صورت زیر بود:
هر کس نعمت های بیشتری پروردگار بهش عنایت کرد نیازهای مردم هم به سوی اون زیاد میشه. پس اگر با این نعمت ها ، نیازها رو اجابت کردی پرودگار این نعمت رو برات جاودانه می کنه.
جای دیگه هم حضرت فرمودند : اگر از نعمت ها در جهت رفع نیاز مردم استفاده نکنی خدا این نعمت رو ازت میگیره میده به کس دیگه ای...
می خوایم ارشد قبول شیم؟ کمک کنیم دیگران هم قبول شن.... سوالی هست که به ما کمک میکنه؟ اون رو در اختیار دیگران بزاریم تا بقیه هم استفاده کنند...این جوری این نعمت بزرگ رو برای خودمون جاودانه کنیم. اونوقت قبولی خودمون رو تضمین می کنم....
شرح الباقی حرف با خودتون....
