بازم سلاااااااااااااااااااااااام من اومدم
عاغا این بحث رفرنس بخونیم یانه همه ساله واسه بچه ها دردسر شده.من امسال بین الملل شهید بهشتی و ایران قبول شدم و طبیعتا نظر دوستانی که دانشگاههای تراز اول و روزانه قبول شدن ارزشمندتر.با احترام خیلی زیادی که برای شیلان جون و مدیکال قائلم نظرم در مورد رفرنس خوندن میگم چون واقعا برای پیدا کردن منابع خوب و خوندن درسا خیلی زحمت کشیدم.
مطالعه رفرنس اصلا کار عبث و بیهوده ای نیست و سطح دانش شما رو از علم بیوشیمی یا هر علم دیگه ای بالا میبره و قطعا اونی که رفرنس میخونه زمانی که وارد مقطع ارشد میشه معلومات بهتری داره و مفاهیم براش کاملا جا افتاده در این قضیه شکی نیست.ولی نکته مهم اینجاست که کنکور روش مطالعه خاص خودش داره سرعت عمل بالا،تمرکز در زمان محدود کنکور و... همه باید رعایت بشه تا شما در کنکور موفق بشی.
حرف من اینه کسی که پایه خیلی قوی نداره و سرعت خوندنش پایینه و هر چن صفحه خوندن لنینجر کلی وقتش میگیره و بعضا خیلی هم مطلب براش جا نمیفته.آیا منطقی در بازه چند ماهه آمادگی برای کنکور به جای خوندن حجم کمتر اما مفیدتر مطالب و تست کار کردن خودش غرق دردریای حجم زیاد مطالب رفرنسها بکنه؟؟ خودم لنینجر،آلی موریسون و مورتیمر خوندم و میدونم رفرنس خوندن چه مزایا و معایبی داره.امیدوارم با حرفام گیجتون نکرده باشم.طولانی بود اما احساس کردم لازمه بگم :auizz3ffy9vla57584x