مشاعره

[Dicentric]

جهت اطلاع از نام شاعر بایستی بگویم از پست 292 به بعد اشعاری که گذاشتم سروده ی خودم هست


نــشانـه مــی*رود رویـت نـگـارا
کمـان خـانه ی ابـرویت دل مـا

ز جعد گیسویت زنجیر شده پا
زمـژگـانـت بـیـنداز تیر بر ما

تبریک می گم شعراتون خیلی عالی و زیباست

 

[mahsa.]

آن کس که تورا شناخت جان راچه کند
فرزندوایال وخانمان راچه کند
دیوانه کنی هردو جهانش بخشی
دیوانه توهردوجهان را چه کند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

[Mohammad gh]

در رفتن جان از بدن گویند هرنوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود
بازآی و بر چشمم نشین ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین بر آسمانم میرود

 

[mahdia]

من ماندم تنهای تنها
من ماندم میان سیل غم ها

 

[biosta]

آنسـان که دل سـوی دلدار بــشد
هر سوی که روی گشت رخ یار بشد

هیهات که عاشق ندانست نصیبش
یـک عــمر از رخ یــار دلِ زار بـشـد

 

[biosta]

دین و دل من به تو مشتاق
جانم گرفتار غم و درد فراق

زهجر یار ترا کمی فی احتراق
نگارا ترحمی بنما بر عشاق

 

[ZOT]

قدت گفتم که شمشاد است بس خجلت به بار آورد
که این نسبت چرا کردیم و این بهتان چرا گفتیم
حافظ

 

[roj]

مرغ سان ازقفس خاک هوائی گشتم
به هوائی که مگر صید کند شهبازم
همچوچنگ اربکناری ندهی کام دلم
ازلب خویش چو نی یک نفسی بنوازم

 

[nazanin91]

نصیحتی کنمت بشنو و بهانه مگیر/هر آنچه ناصح مشفق بگویدت بپذیر
ز وصل روی جوانان تمتعی بردار/که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر
نعیم هر دو جهان پیش عاشقان به دو جو/ که در این متاع قلیل است و آن عطای حقیر
حافظ

 

[biosta]

...
ره رفته ایم به خطا
افتاده ایم به بلا
برکن به ره تو ما را
برکن به راه پارسا ...

 

[biosta]

اَلا نگارا ای جان و جانان من
جانا دلربا ای جمله جهان من

تـولا تـولا کـن بـر جـان مـن
وفاعـطا کـن ای مـهربان مـن

 

[mahsa.]

نامه را چون میبری قاصد زبانی هم بگو
نامه را اهسته بگشا دل در آن پیچیده است

دل بسویش هدیه کردم سنگدل خندیدو گفت
دوراندازند مستان ساغر بشکسته را

 

[salmankhan]

آن سفرکرده که صدقافله دل همراه اوست
هرکجاهست خدایا به سلامت دارش

 

[OMID2010]

شرمم از خرقه آلوده خود می آید
که بر او وصله به صد شعبده پیراسته ام

 

[ZOT]

من گدایی دیدم دربدر می رفت آواز چکاوک می خواست
و سپوری که به یک پوسته ی خربزه می برد نماز
سهراب سپهری

 

[nafiss]

زخم می بینی که بر دل ، می زند چنگال و چنگ
شب که می سوزم چو شمعی از جدایی از فراغ

 

[biosta]

زخود به تقدير كدام عشق بيگانه شدم
زنجير دلم پاره شدست ديوانه شدم

ساقيم معرفت عشق به ميخانه ببرد
عقلم به جای بفروخت و مستانه شدم

 

[nafiss]

می رسد از تو پیامی زین شب
شب سیاه است و نگاه تو به شب

 

[biosta]

...
بگفت این حرف را دلبر تو دیگر
ترحم کن بر عاشق تو آخر

که عاشق منزلش کوی تو باشد
چوصد بار وارهی سوی تو باشد

بسوخت و بر لبان حرفی نیامد
کز خاکستر هیچ آوخ نیاید

باز شعر من خاکساری مزید
نا آشکارست مگر قصه امید

جهان آرا یا رب بار خدایا
بکن شیدای ما این دلربا را​

 

[nafiss]

آب در یک سو و آتش یک طرف
عشق در یک سو و عادت یک طرف
داد از بیداد یاران ستم
کی شود دنیا خدایا بی ستم؟