من آسیه جان
من اگه کار خوب و پردرآمد می داشتم واسه رفتن به دانشگاه خودمو نمی کشتم
درسته با علاقه درس می خونم و عاشق علم آموزی ام
اما واسه این کتاب نمی خوندم که برم دانشگاه! واسه این کتاب می خوندم که بفهممش، که با خوندن کتاب بتونم کاری انجام بدم نه اینکه بخونم بفهمم یا نفهمم مهم نباشه فقط بتونم زود واحدامو پاس کنم به این امید واهی که برم سر کار!
شعور و شخصیت همیشه نتیجه ی تربیت خانواده نیست، درسته خونواده پایه شو بنا میکنه اما حضور تو اجتماع هم خیلی تاثیر داره!
این قضاوتت درست نیست ! فک نمی کنم بچه های دانشگاه تهران 70% شون واسه وقت گذرونی بیان!
یه کم تو درصده تجدید نظر کن :black_eyed:
درسته که انگیزه ها کم شده اما بچه های کارشناسی با کلی عشق میان دانشگاه! هنوز از اوضاع بعد فارغ التحصیلی زیاد اگاه نیستن
والا چی بگم!!!!!!
تودانشگاه ما که بچه ها فقط دوست یابی و بی ادبی به استاد بلد بودن حالا چه جوریه که شما میگین شخصیت رشد میکنه نمیدونم!!!!!!!!
از 25 تا همکلاسی من 3تاشون معدلی اون سال ارشد رفتن 2تاشون کنکوری
سال بعدم فقط 2نفر دیگه رفتن
حالا بماند که امید بدست آوردن شغل و رفاه بیشتر هم ندارن !!!!
بیشتر بچه ها خوابگاهی بودن و شب امتحانی که میگم 70%خوشگذرونن!!!!حالا شما بگو این یعنی علاقه به درس؟استادا هم یه مشت جزوه سنگین یا خیلی سبک بهت میدن که بدرد کنکور نمیخوره
باورتون میشه من سلولی وبیوشیمی وژنتیک رو بعداز فارغ تحصیلی واسه کنکور خوندم و فهمیدم چیه!!!!!!!!
ژنتیک پایه جز تدریس یا فوقش تحقیق(که اونم تو کشور ما خیلی مهم نیست)مصرف دیگه ای نداره
ژنتیک پزشکی هم با این افزایش ظرفیتا انقدر زیاد میشه که اونم بازار کارش بی رونق میشه
ولی خب جدا از این حرفای نا امیدکننده اگه واقعا علاقه دارین برین دنبالش و به خودتون هم ایمان داشته باشین
یا علی