از تنهایی آموختم: مهر والدینم هر چند بی صداست اما عمیقترین است..در سخت ترین لحظات همه کس خانواده ام هستم...پیش از جستجو کردن خداوند باید خود را جستجو کنم..سپس در میابم که معبودم در آسمان قلبم همواره میتابد..جنگ برای چیزهایی که دارم نیست برای نداشته هایم است..بارها می افتم..می افتم..می افتم....ولی هرگز زانو نمیزنم...گاهی .زمان بهترین دارو و بهترین معلم است..فقط کافیست کمی صبر کنیم.....:auizz3ffy9vla57584x:28: