am-ml
New member
به غير از تجربه كه رمز اصلي موفقيت در آشپزخونه است؛ ابزار هم گاهي اين موفقيت رو تضمين ميكنه. بعد از فر اندازگيري صحيح يكي از مهمترين مسائل براي دست يافتن به يك نتيجه رويايي ميتونه باشه
بارها از من سوال شده (و ميشه) كه "يك ليوان يعني چقدر؟" پس بالاخره من توي اين پست اين گره كور رو بازش ميكنم!
عقيده من بر اينه كه هر كسي بايد با ابزار اندازگيري خودش كار كنه و رسپي ها رو با اونا تطبيق بده. يعني چي؟ توضيح ميدم.
اما قبل از اون بايد يه مسئله رو روشنش كنم. اونم اينه: "منظورتون از ليوان همون پيمانه اندازگيريه؟". پاسخ: ميدونيد كه من دوره خاصي واسه آشپزي و شيريني پزي نديدم و تلويزيون هم نگاه نميكنم. پس به اصطلاحات رايج در ايران زياد وارد نيستم (يكي نيست بگه مگه كجا زندگي ميكني؟!) تمام مطالعات روزانه ام از سايتها و برنامه هاي "غير فارسي زبانه" و با زبان خودم به فارسي ترجمه اش ميكنم (بارها هم گفتم كه ترجمه فارسيم خوب نيست) . توي اكثر رسپي ها عبارت "كاپ" به كار ميره. من كاپ رو ليوان ترجمه ميكنم. يه جورايي نميتونم بگم پيمانه چون ياد شعرهاي حافظ و سعدي مي افتم و "پمانه مي" ! (من اينجوري عجيب غريبم) . مخلص كلام اينكه لطفا هر جا ديديد "ليوان" بخوانيد "پيمانه اندازگيري استاندارد".
خب... حالا كه اون قضيه حل شد برميگرديم روي پاراگراف قبلي كه گفته بودم با ابزار خودتون كار كنيد. سعي ميكنم طوري توضيح بدم كه همه متوجه شن.
همينطور كه هميشه ميبينيد من از ليوان فرانسوي استاندارد 250 ميلي ليتري استفاده ميكنم و خودم هم قلقش دستمه كه چطور باهاش كار كنم. اندازه هاش رو هم اگه با ترازوي ديجيتال چك كنم با يكي دو گرم خطا همونيه كه بايد باشه.
اما فقط واسه شما رفتم يه ست پيمانه اندازگيري خريدم كه توضيح بدم چطوري ازش استفاده كنيد. چون اينطوري كه از كامنتها متوجه شدم خيلي از دوستان شيوه صحيح استفاده از اين پيمانه ها رو بلد نيستن
حالا سوال اينه كه : "مگه ديگه كار كردن با يه تيكه پلاستيك هم صحيح و غلط داره؟!". پاسخ اينكه: اولا پلاستيكيش رو نخريد و دوما بعله.
وقتي ميگم "پلاستيكي" منظورم اين نيست كه كار كردن با پيمانه از جنس پلاستيك مشكلي داره. منظورم اينه كه شكل و سايزش مشكل داره. موضوع اينه كه اينا اسمشون پيمانه استاندارده ولي اين چيزي كه من تو بازار ميبينم همه چي هست به جز استاندارد. اكثرا فرم و شكل و برجستگي هاشون طوريه كه با يه ديد ميشه متوجه شد كه ميزان دقيقي بهمون نميده
پس تو بازار دنبال پيمانه اي پاشيد كه يه شكل كاسه اي ساده بدون لبه داشته باشه كه خطاش پايينتر بياد.
خب حالا كه اولا اش حل شد ميريم سراغ دوما: بله كار كردن با پيمانه قلق داره كه با يه مثال واستون توضيحش ميدم
همه تون (و منظورم دقيقا همه تونه) بايد دو چيز رو حفظ باشيد و تا آخر عمرتون يادتون نره (در حد اسم و فاميلتون اهميت داره) اونم اينه كه: يك ليوان آرد 125 گرمه و يك ليوان شكر 200 گرم.
علم آشپزي ميگه آرد رو توي پيمانه بريزيد نه اينكه پيمانه رو توي ظرف آرد فرو ببريد (كاري كه من هميشه با اون ليوان استاندارد فرانسوي انجام ميدم) و بعد با چاقو سطحش رو صاف كنيد. و اين ميشه يك پيمانه آرد. درست؟
خير!
اين پيمانه اي كه من خريدم توي شكلش قر و فر خاصي نداره و خيلي ساده است و قانونا با اون شيوه اندازگيري هم بايد يك پيمانه آردي كه اندازه گرفتيم 125 گرم باشه. من وزن كردم. با چشمهاي خودتون ميبينيد كه 107 گرمه.
چي شد؟ اين كه بد شد كه.
بعله بد شد. خيلي هم بد شد. چرا؟ توضيح ميدم. با يك مثال: فرض كنيد ميخوايد يه كيك درست كنيد كه سه ليوان (پيمانه!) آرد ميخواد. سه ليوان آرد ميشه سه تا 125 گرم يعني 375 گرم. اما با اين شيوه اي كه ما آرد رو اندازه گرفتيم سه ليوانش ميشه 321 گرم. يه مثال ديگه: فرض كنيد ميخوايد خمير پيتزا درست كنيد. 5 ليوان آرد بايد 625 گرم باشه اما شما 535 گرم اندازه گرفتيد و استفاده كرديد!!! تعجبي هم نداره كه هميشه دوستان مينالند كه خمير نونشون شل شد يا كيكشون اوني نشد كه باشد بشه يا بيسكويتشون وا رفت.
قضيه داره روشن ميشه نه؟! پس چيكار كنيم؟
