پاروویروس ها

waria

New member
پاروويروس ها

پاروويروس ها ، ساده ترين ويروس هاي جانوری DNAدار مي باشند . به علت تعداد کم ژن هاي آنها، تکثير ويروس تحت تأثير سلول ميزبان يا ويروس کمک کننده ي ديگري انجام مي گيرد . فقط يک پاروويروس به نام B19 در انسان خاصيت بيماري زايي دارد و به سلول هاي پيش ساز رده اريتروئيد گرايش دارد و عامل اريتماي عفوني يا بيماري پنجم بوده که موجب شيوع اگزانتم در کودکان مي شود و در بزرگسالان، عامل نوعي سندرم است که به صورت درد و التهاب چندين مفصل بروز مي کند .

اين ويروس عامل بحران آپلاستيک در بيماران مبتلا به اختلالات خوني و کم خوني مزمن در افراد مبتلا به نارسايي ايمني مي باشد ، و احتمالا موجب مرگ جنين مي شود.



پاتوژنز و پاتولوژي

پاروويروس انساني B19 ، عامل چندين بيماري مي باشد. سلول هاي نابالغ در رده اريتروئيد ، هدف هاي پاروويروس B19انساني هستند . به نظر مي رسد که مکان تکثير ويروس در بيماران ، مغز استخوان بزرگسالان و کبد جنين مي باشد .تکثير ويروس موجب مرگ سلول و مهار توليد گلبول هاي قرمز مي شود . عفونت هاي پايدار در بيماران مبتلا به نارسايي ايمني به وسيله پاويروس B19 رخ مي دهد که به کم خوني مزمن منجر مي گردد .عفونت هاي مزمن ممکن است کم خوني شديدي را در جنين ايجاد کند که موجب مرگ جنين مي شود. پاروويروس کامل جهت تکثير به سلول در حال تقسيم نياز دارد، بيماري هاي شناخته شده پاروويروس اختصاصي بودن هدف را نشان مي دهد.

آنتي بادي هاي IgMو IgGاختصاصي ويروس بعد از عفونت با ويروس B19 در بدن ساخته مي شوند . عفونت هاي پايدار پاروويروس در بيماراني که دچار نقص ايمني هستند رخ مي دهد، زيرا اين بيماران قادر به ساختن آنتي بادي هاي خنثي کننده ي ويروس نمي باشد ، در نتيجه کم خوني رخ مي دهد .

پايداري سطوح کمي از DNAي ويروس B19 و مقدار کمتر DNAي ويروس تيپ دو ، در خون ، پوست ، لوزه ،کبد و بافت هاي سينوويال ، در داوطلباني که ايمني پاييني دارند، وجود داشته است . بروز راش در ارتباط با اريتما اينفکشيوزوم ( اريتم عفوني) ، به علت کمپلکس هاي ايمني مي باشد .

B19 را مي توان از خون و ترشحات تنفسي افراد آلوده پيدا کرد . انتقال معمولا از راه تنفسي است . شواهدي وجود ندارد که ويروس از مدفوع و ادرار دفع مي شود . ويروس از طريق انتقال خون يا محصولات خوني که به ويروس آلوده اند و از مادر به جنين منتقل مي شود . به علت اينکه ويروس به عواملي که ويروس هاي انولوپ دار را غيرفعال مي کند مقاوم است، ممکن است در برخي فاکتورهاي انعقادي يافت شود .

شيوع آنتي بادي عليه B19 بين افراد هموفيلي بيش از جمعيت عموم است . با اين حال کمترين مقداري از ويروس که قادر است باعث عفونت شود، هنوز مشخص نيست . بسياري از پاروويروس هاي پاتوژن در سلول هاي موکوس گوارشي قادر به تکثيرند و ممکن است انتريت ايجاد کنند .



يافته هاي باليني

الف ) اريتم عفوني يا بيماري پنجم :

شايع ترين علائم از عفونت پاروويروس انساني B19 ، اريتم عفوني يا بيماري پنجم مي باشد . اين بيماري اريتماتوز ( سرخي پوست ) بيش از همه ، در کودکاني که در سنين دبستاني هستند ، شايع مي باشد و گاهي بزرگسالان را نيز مبتلا مي سازد . علائم عمومي خفيفي ممکن است علاوه بر راش هاي پوستي که به صورت گونه سيلي خورده مشخص مي باشد، بروز نمايد .

اين بيماري هم به صورت پراکنده ( اسپوراديک ) و هم به صورت اپيدمي گزارش شده است . در بزرگسالان اغلب مفاصل دست و زانو گرفتار مي شوند . علائمي مشابه آرتريت روماتوئيد و بيماري مفصل ممکن است هفته ها ، ماه ها يا سال ها پايدار بماند.

دوره کمون اين بيماري معمولا 1 تا 2 هفته هم مي باشد . ويرمي حدود يک هفته پس از آلودگي با ويروس ظاهر شده و به مدت 5 روز ادامه دارد . در طول دوره ويرمي، ويروس در مايع حاصل از شستشوي بيني و گلو و نمونه هاي حاصل از غرغره يافت مي شود . ترشحات مجراي فوقاني تنفسي و گلو به احتمال زياد در انتشار ويروس دخالت دارند .

اولين مرحله بيماري در پايان هفته اول ظاهر مي گردد و با علائمي شبيه انفلوانزا نظير تب ، بي قراري ، دردهاي عضلاني ، لرز و خارش همراه است . اولين دوره بيماري با زمان ويرمي و با دوره اي که در آن ، کمپلکس هاي ايمني IgMپاروويروس قابل شناسايي است انطباق دارد . بعد از دوره کمون 17 روزه، مرحله دوم بيماري ظاهر مي شود . در اين دوره، راش اريتماتوس در صورت بيمار و راش هاي کوچک و صورتي رنگي نيز در اندام ها يا تنه وي ظاهر مي شوند که ممکن است با علائم و شکاياتي از گرفتاري مفاصل به ويژه در بزرگسالان همراه باشد . اين دوره از بيماري، کوتاه مدت است به طوري که راش ها در مدت 2 تا 4 روز ناپديد مي شوند، اگرچه علائم گرفتاري مفصل حدود يک تا دو روز ديگر ادامه خواهند داشت .

ب ) بحران آپلاستيک موقت :

پاروويروس B19 عامل بحران آپلاستيک موقت يا ناپايدار مي باشد که نتيجه آن کم خوني هموليتيکي مزمن در بيماران مبتلا به بيماري کم خوني داسي شکل ، تالاسمي و کم خوني هموليتيکي اکتسابي در بزرگسالان است . بحران آپلاستيک موقت ممکن است همچنين بعد از پيوند مغز استخوان رخ دهد .

در اين سندرم، توقف ناگهاني در سنتز گلبول هاي قرمز خون در مغز استخوان رخ داده که فقدان پيش سازهاي گلبول قرمز را در مغز استخوان منعکس مي سازد و با کم خوني شديدي همراه مي باشد . پاروويروس با کاهش توليد گلبول هاي قرمز ، ميزان

هموگلوبين خون محيطي را کاهش مي دهد . اين توقف موقتي در توليد گلبول هاي قرمز خون فقط در بيماران مبتلا به کم خوني هموليتيکي مزمن به علت کوتاه بودن عمر گلبول هاي قرمز ظاهر مي شود . در يک فرد طبيعي معمولا توقف 7 روزه در توليد گلبول هاي قرمز ، علائم آشکاري از کم خوني، راش وجود دارد . بعد از عفونت پاروويروس حاد گاهي پورپورا همراه با کاهش پلاکت هاي خون مشاهده مي شود .

ج ) عفونت در بيماران مبتلا به نارسايي ايمني :

پاروويروس B19 ممکن است عفونت هاي پايداري را در بيماران مبتلا به نارسايي ايمني ايجاد کند و عامل کم خوني مزمن استخوان در اين بيماران باشد . اين بيماران را آپلازي خالص گلبول قرمز نامند . کم خوني در اين موارد شديد بوده و بيماران به تزريق خون نياز دارند . اين حالت در افرادي مانند بيماران مبتلا به نارسايي ايمني مادرزادي، بدخيمي ها، ايدز و گيرندگان پيوند اعضا مشاهده مي گردد .

د ) عفونت در دوران بارداري :

عفونت مادرزادي با ويروس B19 براي جنين خطرآفرين است و به سقط جنين و مرگ آن به علت کم خوني شديد منجر مي گردد . روي هم رفته، خطر عفونت پاروويروس انساني در دوران بارداري کم است . از دست دادن جنين در کمتر از 10 درصد از عفونت هاي اوليه مادرزادي رخ مي دهد . مرگ جنين اغلب قبل از هفته بيستم بارداري رخ مي دهد . اگرچه انتقال درون رحمي از پاروويروس انسان بسيار فراوان است ( با احتساب انتقال عمودي ، ميزان آن 30 درصد يا بيشتر است )، اما شواهدي وجود ندارد که عفونت با B19 موجب ناهنجاري هاي فيزيکي مي شود .

ه ) ساير موارد :

عفونت هاي ناشي از B19 با بسياري از بيماري هاي ديگر ارتباط دارد، نقش بيماري زايي اين ويروس هنوز شناخته نشده است . اين بيماري ها شامل نقص هاي قلبي عروقي ، درماتولوژيک، هماتولوژيک ، هپاتيک ، نورولوژيک ، کليوي ، تنفسي و مفصلي است.



تشخيص آزمايشگاهي

حساس ترين تست ها مي توانند DNAويروسي را مشاهده کنند . تست هاي موجود شامل : واکنش زنجيره پلي مراز ، هيبريداسيون پروب روي نمونه سرم ، بافتي و هيبريداسيون درجا براي نمونه هاي تثبيت شده بافتي است . DNAي ويروس B19 در سرم ، سلول هاي خوني، نمونه هاي بافتي و ترشحات تنفسي مشاهده شده است . در طول عفونت حاد،مقدار ويروس در خون مي تواند به 1011 کپي ژنوم در هر ميلي ليتر برسد . آزمون هاي PCR، ممکن است نتوانند B19 را از ساير سويه هاي B19 تشخيص دهند .

آزمايش هاي سرولوژي بر اساس بيان آنتي ژن هاي نوترکيب پاروويروس در باکتري ها يا در باکولوويروس براي اندازه گيري آنتي بادي به کار مي رود . مشاهده آنتي بادي IgMپاروويروس B19 ، نشان دهنده عفونت اخير است . اين آنتي بادي به مدت 2 تا 3 ماه بعد از عفونت وجود دارد . آنتي بادي IgGپاروويروس B19 ، سال ها باقي مي ماند، اگرچه اين آنتي بادي ممکن است در بيماران دچار نقص ايمني مبتلا به عفونت هاي مزمن B19 ، يافت نشود . در اين گونه بيماران، عفونت توسط مشاهده ي DNAي ويروسي تشخيص داده مي شود .

روش هاي مشاهده آنتي ژن مي تواند تيتر بالاي ويروس را در نمونه باليني تشخيص دهد . از روش ايمونوهيستوشيمي مي توان براي مشاهده آنتي ژن هاي B19 در بافت هاي جنين و مغز استخوان استفاده کرد . کشت اين ويروس مشکل است . تست هاي تشخيصي معمولا فقط در آزمايشگاه هاي تخصصي انجام مي شود .



اپيدميولوژي

ويروس B19 در همه جا پراکنده است . عفونت با اين ويروس در سراسر سال در تمام گروه هاي سني و به صورت اپيدمي يا اسپوراديک مشاهده شده است . عفونت با پاروويروس در دوران کودکي شايع مي باشد . به طوري که آنتي بادي هايي عليه پاروويروس انساني اغلب بين سنين 5 و 19 سالگي ظاهر شده و 60 درصد از بزرگسالان و 90 درصد سالمندان داراي آنتي بادي عليه پاروويروس مي باشند .

به نظر مي رسد که عفونت از طريق مجاري تنفسي انتقال مي يابد . ويروس در محيط پايدار است و سطوح آلوده ممکن است در انتقال ويروس نقش داشته باشند . انتقال در بين افراد خانواده ( برادر و خواهر ) احتمالا مسير مهمي از انتقال اين ويروس است .

منبع عفونت مادرزادي در طي بارداري اغلب کودک بزرگتر مادر مي باشد . اکثر عفونت ها تحت باليني هستند . ميزان سرايت به افراد حساس حدود 20 تا 50 درصد است .

انتقال پاروويروس B19 از بيماران مبتلا به بحران آپلاستيک ، به کارکنان بيمارستان ، گزارش شده است . اين بيماران احتمالا در طي دوره بيماري، عفوني بوده و قادر به انتشار ويروس هستند . در صورتي که بيماران مبتلا به بيماري پنجم احتمالا تا زمان ظهور راش ، عفوني نمي باشند . اکثر بيماران مبتلا به بحران آپلازي ، سابقه اي از عفونت مجراي تنفسي داشته اند.



درمان

درمان بيماري پنجم و بحران آپلاستيک موقتي ، علامتي است . بحران آپلاستيک ممکن است به انتقال خون نياز داشته باشد .

ايمونوگلوبولين هاي تجاري حاوی آنتی بادی های خنثی کننده برای پاروويروس انساني موجود است که مي توان جهت درمان يا بهبودي از عفونت هاي B19 پايدار در بيماران مبتلا به نارسايي ايمني مورد استفاده قرار داد .



پيشگيري و کنترل

هيچ گونه واکسني جهت پيشگيري از عفونت هاي پاروويروس انساني وجود ندارد، اگرچه دور نماي خوبي براي تهيه واکسن وجود دارد . واکسن هاي مؤثري در برابر عفونت هاي پاروويروس حيواني مانند گربه ، سگ و خوک ساخته شده است. هيچ داروي ضد ويروسي وجود ندارد .

توصيه هاي ضد عفوني مناسب ، اعم از شستشوي دست ها، شريک نشدن در يک نوشيدني مي تواند از انتشار ويروس B19 در ترشحات تنفسي ، آئروسل ها و مواد دفعي ، جلوگيري کند. استاندارد عفونت به دنبال پيشگيري از انتقال B19 به کارکنان مراکز بهداشت از طريق بيماران داراي بحران آپلاستيک ( که نقص ايمني دارند و عفونت مزمن با B19 دارند) قابل اجرا است .
 

Rbio

New member
سلام waria جان
مطالب جالب و خواندنی بود، ممنون
در ضمن در صورت امکان یه طبقه بندی(جدول باشه بهتره) کلی از خصوصیات ویروس ها(خصوصیات مورفولوژیکی، ژنوم، تعداد کپسومرها، میزان حساسیت به اتر و...) رو بنویسین ممنون می شم.
 

waria

New member
سلام.خوشحالم برات مفید بودrbio.در اولین فرصت چشم.
 
بالا