برندگان پاداش نوبل پزشكي 2011: بروس.اي بيوتلر - ژولز هافمن - رالف استاينمن

paradise65

New member
برندگان پاداش نوبل پزشكي 2011: بروس.اي بيوتلر - ژولز هافمن - رالف استاينمن

دانشمنداني كه رازهاي سامانه ي ايمني بدن را گشودند و درهاي تازه اي به روي ساخت واكسن هاي درمان بدخيمي ها را باز كردند.
بروس بيوتلر (Brruce Beutler) آمريكايي، و زيست شناس فرانسوي ژولز هافمن ، به همراه رالف استاينمن زاده ي كانادا كه در امريگا پژوهش مي كرد ، به پاداش 1.5 دلاري دست يافتند .
پژوهش هاي برندگان پاداش نوبل امسال ، با رونمايي از كليد پويايي سامانه ايمني ، انقلابي در درك از سيستم ايميني بدن انجام داده اند . دانشمندان پژوهش هاي فراواني را براي پيدا كردن دروازه بان سيستم ايمني بدن انسان و جانداران كه در برابر ميكروب ها و ميكرو ارگانيسم ها ي ديگر نگه داري ميكند، انجام داده اند.
بروس بيوتلر و هافمن ژوزف ، به كشف پروتئين هاي گيرنده اي كه با شناخت ميكرو ارگانيسم ها ، نخستين مرحله ي ايمني يعني ايمني ذاتي را برمي انگيزد ، دست يازيدند . رالف استاينمن ، سلول دندرتيك را كشف كرد ، كه مرحله ي ديگر سيستم ايمني يعني ايمني اختصاصي را پويا و تنظيم مي كند .


ژولز هافمن
[/SIZE]اين دانشمند 70 ساله ، در مركز ملي پژوهش هاي علمي فرانسه در استراسبورگ ، كشف كرد كه مگس ميوه اي كه ژن گيرنده پروتئيني به نام Toll ندارد ، در اثر يورش باكتري و يا قارچ از بين مي رود .
به جز اين كه گيرنده Toll خط نخست پدافند در برابر مهاجمان است ، فعال شدن آن نشان تخريب بيماري زا و زدن جرقه ي پاسخ ايمني براي جلوگيري از حمله هاي بعدي است.


بروس اي. بيوتلر
دو سال ديرتر از كشف سال 1996Toll توسط ژوزف هافمن ، بروس بيوتلر ، ژنتيسين انستيتو Scripps و مركز پزشكي جنوب غربي دانشگاه تگزاس ، گيرنده اي را در موش يافت كه همسان با گيرنده ي مگس ميوه بود . او آن را گيرنده ي همسان تول ناميد( Tool-like reseptor )
او متولد 1975 (1336) در شيكاگو است . او دكتراي پزشكي را در سال 1981(1360) از دانشگاه شيكاگو دريافت كرد و پس از ان به عنوان پژوهشگر در دانشگاه راكفلر نيويورك و سپس در دانشگاه تگزاس در دالاس شروع به كار كرد . او هنگام تحقيق در دانشگاه دالاس موفق شد گيرنده هاي LPS را كشف كند .
از سال 2000/1379 تا كنون به عنوان استاد ژنتيك و ايمني شناسي در مركز پژوهشي Scripps در ايالات متحده كار ميكند .پژوهشگر فليكس راندو ، در كامبريج انگلستان در ازمايشگاه بيولوژي مولكولي MRC كه مشغول بررسي ايمني ذاتي (سرشتي ) است ، اينك بر روي اين دو گيرنده تحقيق ميكند ، ميگويد: اين دو گيرنده به ماننو نوك قله يخي بود . به زودي پس از اين كشف ها بود كه براي پي بردن به اجزاي ديگر ايمني ذاتي برنامه ريزي شد .


رالف استاينمن
دكتر رالف استاينمن در چند سال واپسين زندگي خود با سرطان پانكراس دست و پنجه نرم ميكرد .
او كه از جان خودگذشته بود ، پذيرفت كه زير آزمايش هايي كه هنوز تاييد نشده بود قرار گيرد .در ميان اين آزمايش ها برخي نيز آفريده ي خود وي بود . او زير بار 8 درمان تازه ي آزمايشي تاييد نشده قرار گرفت .
بر پايه گفته دكتر سارا شلزينگر (رئيس آزمايشگاه و همكار در دانشگاه راكفلر نيويورك) به گزارش رويتر: او روند آهسته ي فرايندهاي پژوهش را نكوهش مي كرد و از آزمايش روي جانوران خسته و ناشكيبا شده بود .
به باور او آزمايش روي انسان بالاترين شيوه ي پژوهش بود ، گرچه اين كار مورد پذيرش ديگران نبود.
دوستان و همكاران مي گفتند دكتر استاينمن جان خود را براي پژوهشي كه زندگي مردم را دگرگون كند ، گذاشت.
به ويژه پس از تشخيص سرطانش فهميد كه ديگر چندان فرصتي براي زندگي ندارد .اين پديده ، همدلي او را به بيماران همسانش بيشتر كرد و نياز بيدرنگ درمان اين بيماران را با پوست و گوشت خود احساس كرد.
دكتر استاينمن همه ي زندگي كاري خود را بر روي پژوهش هاي ايمني شناسي گذاشت .او كه در سال 1973 ياخته هاي دندرتيك را كشف كرد ، به ساخت نخستين واكسن پايه ي Dendreon`s Provenge كه درماني است براي كانسر پروستات نائل آمد.
4 سال و نيم پيش براي او ، تشخيص سرطان پانكراس(مرحله 4) داده شد.
بر روي او درمان هاي روز موجود انجام شد. او جراحي شد و همچنين زير شيمي درماني مرسوم قرار گرفت .اما خود بي گمان مي دانست كه اين درمان ها كارساز نيست .
او كه روي سلول هاي دندرتيك كار مي كرد ، پس از تشخيص بيماري اش ، خواست كه از آنها براي درمان خود بهره گيرد . بدين انگيزه بسياري از سراسر جهان براي تهيه ي واكسن به كمك او شتافتند .
البته بيشتر اين واكسن ها هم طراحي شده ي او بود و تلاش براي ساختن آنها هم با هماهنگي خودش انجام مي شد .
گرچه شرايط او اورژانسي بود ولي او مقيد به كتاب و مقررات بود .يعني ساعت هاي پر از درد و رنج را براي پر كردن فرم هاي قانوني ايالات متحده و خواندن پروتكل ها مي گذراند.
البته FDA نيز همكاري خوبي با او داشت . كارهايي كه بايد ماه ها طول ميكشيد ، چند روزه انجام مي شد . يعني خللي در كارهاي تيمي براي درمان وي ايجاد نمي شد .
دكتر Nussenzweig ، بخشي از تومورهاي استاينمن را براي كشت به آزمايشگاه برد تا براي درمان شخصي او به كار رود .
در آن هنگام كارهاي ايمني درماني در راكفلر ، كه مي توانست كمكي باشد براي درمان او ، انجام نمي شد . كار هم بايد از آغاز شروع مي شد ، كه نياز به دو برابر صرف وقت بود.به گفته ي دكتر Schlesinger ، او دوستان و همكاراني داشت كه حاضر بودند كه هر چه دارند براي او در طبق اخلاص بگذارند.
استاينمن در آغاز يك واكسن آزمايشي به نام GVAX را به كار برد.اين واكسن نخستين بار توسط Dr.Elizabeth jaffee ساخته شد ، واكسن GVAX هم اكنون توسط شركت داروسازي BioSante ساخته مي شود.
پژوهشگران از خون استاينمن و سلول هاي precusor آن سلول دندرتيك ساختند. آن ها را با RNA(كه از تومور او پس از عمل و برداشت آن استخراج شده بود ، شارژ كردند. سپس آن سلول ها را به او تزريق كردند.
اين كار 8 يا 9 بار در دوره هاي چندين ماهه انجام شد و پس از آن ، شيمي درماني بر روي او انجام گرفت .
پژوهشگراني كه در مركز پزشكي دانشگاه بيلوردر دالاس بر روي واكسن ملانوما كار مي كردند ، نيز پيشنهاد استفاده از آن را به او دادند.سپس درمان متعارف را بيشتر كردند: او شروع به دريافت داروهاي شيمي درماني كرد .از شركت Eli Lilly and Co، داروي Gemzar ياGemcitabine،همچنين از شركت Bristol-Myers Squibb Co داروي Yervoy يا Ipilimumab كه به تازگي تاييديه دريافت كرده بود . همچنين محصولي به نام كه Roche's Tarceva كه پروتئين هاي كه در رشد كانسر دست دارند را آماج قرار مي دهد.
دارويي از بخش Roche's Genentech كه تداخل مي كند با hedgehog signaling pathway كه در كانسرهاي مشخصي فعال مي شود.
همه ي درمان ها از نظر مقررات ايالات متحده ، استفاده بلامانع گرفته بودند.
استاينمن 4 سال و نيم پس از تشخيص سرطاني كه بيماران را در مدت يك سال يا كمتر مي كشد، زنده ماند.
همكارانش ميگويند كه مكن نيست پي برد چه چيز باعث افزايش عمر او شده است .حتي اگر جراحي ، شيمي درماني يا درمان هاي تجربي بوده باشد ، استاينمن پذيرفته بود كه سلول دندرتيك محبوبش، اين سلول ويژه ايمني ، كه او را برنده پاداش نوبل كرد باعث طولاني شدن عمر او شده است .
يك روز پيش از ورود به بيمارستان و براي آخرين بار او با شلزينگر درباره آزمايشگاهش و درباره واپسين پژوهش هايي كه روي واكسن ايدز انجام شده است ، صحبت كرد.او در 30 سپتامبر چشم از جهان فرو بست.

برندگان پاداش نوبل پزشكي 2011
برگردان از دكتر عباس افراه- متخصص آزمايشگاه باليني
نشريه تشخيص آزمايشگاهي - شماره 73- Sep & Oct 2011

Tashkhis .::. تشخیص
 
بالا