epi_info
New member
آیا یک دانشجوی Postgraduate (مقطع تحصیلات تکمیلی: کارشناسی ارشد، دکترای PhD، دانشجوی پزشکی عمومی یا دستیار تخصصی پزشکی ) لازم است مقاله از نوع مروری نگارش کند؟
سوال یک دانشجو ( به رنگ آبی ):
سلام و خسته نباشید
بنده دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی جوشکاری می باشم و میخوام مقاله ای رو بصورت مروری به یک ژورنال خارجی بفرستم اما متاسفانه نمیدونم باید چه کنم؟
به نظر شما اصلا امکان پذیرفته شدن مقاله ام در ژورنالهای خارجی هست؟
خیلی ممنون میشم که بنده را در این امر کمک کنید
من امروز با استادم در مورد مقاله مروری صحبت کردم میگفت نمیشه،یعنی کار هرکسی نیست مفاله مروری بده.
نمیدونم وقت بذارم یا نه ؟
پاسخ:
اردیبهشت سال 88 بود که در یک جلسه شورای پژوهشی حاضر بودم و یکی از اعضای شورا که داور مقالات یکی از مجلات علمی پژوهشی بود داستانی را تعریف کرد که مقاله ای مروری از آنجا بدستش رسیده که آن را داوری بکند. ایشان خیلی با افتخار اعلام کرد که من چون فرد مورد نظر را می شناختم بلافاصله در پاسخ به درخواست سردبیر قاطعانه اعلام کردم که مولف مربوطه اصلا شایستگی نگارش یک مقاله مروری در این رشته را که درمورد آن مقاله نوشته است ندارد و مقاله را پس فرستادم.
بعد از آن جریان متوجه شدم که بسیاری از دانشجویان و اساتید دانشگاهی داخل کشور واقعا اعتقاد دارند که هر کسی نمی تواند مقاله مروری نگارش کند. دیماه همین سال بود که در یک سمینار آموزشی در زمینه تولید و انتشار مقالات که در دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار می کردم تصمیم گرفتم موضوع را به بحث بگذارم تا موضوع پخته تر شود.
اول سوال کردم که آیا شما از دانشجوی کارشناسی ارشد،PhD و یا یک دانشجوی رشته پزشکی عمومی یا دستیار تخصصی خودتان می خواهید که مقاله مروری بنویسند؟
پاسخهایی که دریافت شد همه گی بر دو محور استوار بود:
1- یک دانشجو هنوز در آن سطحی از معلومات و تخصص قرار ندارد که حیطه علمی بر یک موضوع تخصصی داشته و بتواند یک مقاله مروری در یک زمینه بنویسد.
2- هیچ جورنالی پیدا نمی شود که این مقاله را از یک دانشجویی که هنوز پایان نامه خود را ننوشته و هنوز مقالات اوریجینال منتشر نکرده است بپذیرد.
البته ناگفته نماند که سهم پاسخ دوم بیشتر از اولی بود و بیشتر نظر بر این بود که به فرض محال که یک دانشجو بتواند یک مقاله مروری بنویسد، . . . حالا آن را کجا چاپ کند؟
نهایتا بعد از بحث بر سر این موضوع و ارائه دلایل از هر دو منظر موافق و مخالف، تقریبا همه با هم به این توافق رسیدیم که یک دانشجوی مقطع تحصیلات تکمیلی، دانشجوی پزشکی و یا دانشجوی دستیار تخصصی نه تنها می تواندمقاله مروری نگارش کند، بلکه باید این کار را بکند و نه تنها می تواند مقاله اش را در یک جورنال خوب منتشر کند بلکه خیلی از جورنالهای قابل قبول وجود دارند که حاضرند این مقالات را برای انتشار بپذیرند.
حال برگردیم بر سر سوال اول و اینکه چرا یک دانشجو باید مقاله مروری بنویسد؟
پاسخ:
به دلایل کاملا منطقی و منجمله با توجه به مطلب زیر:
1- هر دانشجو یک پایان نامه دارد که معمولا از یک طرح پژوهشی تشکیل شده است و نهایتا هم او و هم استاد راهنمایش امیدوارند که نتایج نهایی این طرح پژوهشی نه به شکل پایان نامه بلکه بصورت یک مقاله اوریجینال در جورنالهای معتبر ( هرچه معتبر تر بهتر ، بسته به اشتهای استاد راهنمای محترم) منتشر شود.
ولی مشکل این است که آیا می توان دانشجو را از نظر فن نگارشی و قدرت و مهارتهای Scientific writing در پر قو خواباند تا زمانی که در انتهای دوره تحصیلی اش و زمانی که پایان نامه نگارش شده و تنها چند ماه اندک از دوره تحصیلی وی باقی مانده است وی را در فشار قرار داد که یک مقاله اوریجینال از طرح خود تهیه و آن را در یک جورنال معتبر ( آنهم آنطور که اساتید دانشگاهی امروزه اشتهایشان به سمت ایمپکت فاکتورهای بالا چرخیده است! ) منتشر کند؟
آیا دانشجویی که تا بحال دست به قلم نشده، دانشجویی که تابحال یک بار یک مقاله را به جورنال نفرستاده و با فنون ارتباط با جورنال و سردبیر و تعامل با داوران آشنا نیست، دانشجویی که هنوز نمی تواند جورنالهای مرتبط با رشته کاری خودش را از نظر سطح اعتبار و یا سطح آسان یا سخت گیری در پذیرش مقالات دسته بندی کند ( که اکثر اساتید دانشگاهی هم وضع بهتری ندارند و این فقط محدود به اساتید دانشگاهی داخل کشور نیست و همه جای دنیا آسمان همین رنگ است! )، آیا دانشجویی که حتی لیست ناشران عمده مجلات آکادمیک را نمی داند، آیا دانشجویی که تابحال یک مقاله اوریجینال را نقد نکرده و توانایی تفکر Critical را در ذهن خود پرورش نداده است، آیا دانشجویی که در عمل نمی تواند بخش اینتروداکشن مقاله خود را ازکجا شروع کند و به کجا توسعه داده و درکجا ختم کنم و نمی داند در بخش دیسکاشن مقاله به چه نکاتی بپردازد ، حالا فرض کنیم که با توجه به شرکت در کارگاه های پروپوزال نویسی و مقاله نویسی تا حدودی از نظر تئوری با تهیه ساختار یک مقاله اوریجینال و یا ارسال آنلاین مقاله به جورنالها آشنایی مختصری هم داشته باشد، آیا این دانشجو می تواند مقاله حاوی یافته های پژوهشی پایان نامه خود را تبدیل به یک مقاله Eye Catching نموده و از عهده پذیرش و انتشار آن در جورنالهای معتبر مجموعه هایی نظیر وایلی اینترساینس، تیلور و فرانسیس ، آکسفورد جورنالز، ساینس دایرکت، نیچرپابلیشینگ گروپ، چیکاگو جورنالز و .... بر آید؟
نتیجه اش این می شود که این دانشجو و یا استاد محترم سر از موسسه های آنچنانی در حاشیه خیابان دانشگاه تهران در می آورند که به دانشجو و استاد تضمین می دهند که با دریافت سه - چهار میلیون تومان ناقابل آماده اند مقاله آنها را در یک جورنال ای اس ای چاپ کنند و نهایتا استاد و دانشجو هردو باهم در تله این دندان گردها افتاده و مقاله شان نهایتا سر از یک جورنال ISI تجاری و کم کیفیت در پاکستان یا عربستان یافلان جا در می آورد و البته هم استاد راضی می شود و هم دانشجو و هم دانشگاه!
2- هر استاد راهنما معمولا از دانشجوی خود می خواهد که یک سری مرور منابع کامل را در زمینه طرح پژوهشی مرتبط با پایان نامه اش انجام دهد. این کار خوبی است. و بهتر هم می شود درصورتی که استاد راهنما دانشجویش را تشویق کند که این عملیات را که بعنوان یک Assignment برای دانشجو درنظر گرفته است، منجر و منتج به تولید و انتشار یک مقاله مروری بلند یا چند مقاله مروری کوتاه (Mini Review Article) بکند و یا حتی اقدام به نگارش و انتشار یک مقاله آموزشی بنماید.
به احتمال خیلی زیاد می توان پیش بینی کرد که مقالاتی که در مسیر عملیات فوق تولید می شود قابلیت انتشار در جورنالهای تاپ را ندارد، ولی درحال حاضر هزاران جورنال آکادمیک در دنیا منتشر می شوند که خیلی از آنها که سطح اعتبار متوسط و متوسط به بالا و در حد قابل قبول و خوب دارند، آمادگی این را دارند که چنین مقالاتی را از دانشجویان پذیرش و منتشر کنند.
یکی از مزایای خیلی مهم این کار این است که دانشجو بصورت عملی فرصت این را پیدا می کند که دست به قلم ببرد ( و این دست به قلم بردن خیلی مهم است ) و بر ترس خود غلبه کند و یک محصول علمی تولید کند.
لذت ناشی از تولید و نهایتا انتشار یک مقاله توسط دانشجو آنقدر مهم است که نه تنها به مهارتهای نگارشی وی در این مسیر افزوده است بلکه تشویق مستقیمی است به سمت تولید و انتشار محصولات علمی دیگر. این دانشجو اگر سه مقاله مروری کوتاه بنویسد بعدا می تواند به کارهای قبلی خودش نگاه کند و روند رو به رشد خودش را در تولید و انتشار علم مشاهده کند و می بیند که مقاله دوم از اول بهتر نگارش شده و مقاله سوم از دومی حرفه ای تر است و نشان می دهد که کسی آن رانگارش کرده که قبلا هم چند بار دیگر دست به قلم شده است.
علاوه بر آن دانشجو به مهارتهای Scientific writing خود بصورت عملی می افزاید و بصورت عملی اقدام به پیدا کردن جورنالها و ارسال مقالات به جورنالها می کند. با روش های مختلف ارسال مقالات به جورنالها آشنا می شود و از آنجایی که هر جورنال ساختار خاصی برای خودش دارد و روش های رفرنس نویسی نیز گاها متفاوت است، دانشجو بصورت عملی با روش های مختلف رفرنس نویسی داخل متن و انتهای مقاله آشنا می شود. دانشجو بصورت عملی نامه Cover Letter را به سردبیر جورنال می نگارد و در مراحل پیگیری پذیرش مقاله اش با سردبیر یا دبیران و یا داوران جورنال وارد تعامل و نامه نگاری می شود و بصورت عملی راه های پاسخ دادن حرفه ای به سوالات داوران را می آموزد و همه اینها باعث می شود که دانشجو وقتی که طرح پژوهشی پایان نامه اش را می خواهد تبدیل به یک مقاله اوریجینال بکند، حالا بعنوان کسی این کار را انجام می دهد که قبلا بارها دست به قلم شده و بارها بر ترس خود غلبه کرده و بارها با جورنالها تماس گرفته و دراین مسیر تجربیات عملی گرانبهایی را بدست آورده است که اینبار می تواند مقاله اوریجینال خودش را خیلی حرفه ای تر از یک فرد آماتور نگارش کند و به نتیجه ایده آل دلخواه برساند.
این دانشجو که احتمالا چندین مقاله نوشته و بارها مقالات قبلی اش توسط جورنالهای متعدد مردود شده است و دلایل آنها را هم آموخته و از تکرار آن اشتباهات در مقالات بعدی اش پرهیز کرده است، حالا این دانشجو می داند که چطور مقاله را بنویسد و چطور خلاصه مقاله را نگارش کند و چطور ساختار یک مقاله اوریجینال را رعایت کند که لا اقل سردبیر مجله در نگاه اولی که به مقاله می کند آن را مردود نکند و البته که این مقاله شانس خیلی بیشتری در پذیرش توسط جورنالهای معتبر تر و جورنالهایی که داوران سخت گیر تری دارند منتشر شود.
و حالا این دانشجوی ماتبدیل به یک نویسنده حرفه ای و یک تولید کننده حرفه ای علم شده است.
نتیجه ای که حاصل می شود فقط به دانشجو ختم نمی شود. بلکه استاد راهنما هم توانسته است هر یک از دانشجویانش را از این مسیر تبدیل به چندین مقاله کند و درهمین مسیر به تجربیات خودش هم افزوده و بجای آنکه در پایان سال از عدم تولید یک مقاله غمناک باشد، حالا می بیند که اگر چهار دانشجوی تحصیلات تکمیلی داشته است مجموع آنها در امسال توانسته اند ده یا بیست تا مقاله برای استادشان نگارش و منتشر کنند و البته که سهم دانشگاه در تولید علم نیز بیشتر شده و این موضوعی است که به ارتقاء رتبه دانشگاه در سطح جهانی کمک می کند.
________________________________________
)
سوال یک دانشجو ( به رنگ آبی ):
سلام و خسته نباشید
بنده دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی جوشکاری می باشم و میخوام مقاله ای رو بصورت مروری به یک ژورنال خارجی بفرستم اما متاسفانه نمیدونم باید چه کنم؟
به نظر شما اصلا امکان پذیرفته شدن مقاله ام در ژورنالهای خارجی هست؟
خیلی ممنون میشم که بنده را در این امر کمک کنید
من امروز با استادم در مورد مقاله مروری صحبت کردم میگفت نمیشه،یعنی کار هرکسی نیست مفاله مروری بده.
نمیدونم وقت بذارم یا نه ؟
پاسخ:
اردیبهشت سال 88 بود که در یک جلسه شورای پژوهشی حاضر بودم و یکی از اعضای شورا که داور مقالات یکی از مجلات علمی پژوهشی بود داستانی را تعریف کرد که مقاله ای مروری از آنجا بدستش رسیده که آن را داوری بکند. ایشان خیلی با افتخار اعلام کرد که من چون فرد مورد نظر را می شناختم بلافاصله در پاسخ به درخواست سردبیر قاطعانه اعلام کردم که مولف مربوطه اصلا شایستگی نگارش یک مقاله مروری در این رشته را که درمورد آن مقاله نوشته است ندارد و مقاله را پس فرستادم.
بعد از آن جریان متوجه شدم که بسیاری از دانشجویان و اساتید دانشگاهی داخل کشور واقعا اعتقاد دارند که هر کسی نمی تواند مقاله مروری نگارش کند. دیماه همین سال بود که در یک سمینار آموزشی در زمینه تولید و انتشار مقالات که در دانشگاه علوم پزشکی مشهد برگزار می کردم تصمیم گرفتم موضوع را به بحث بگذارم تا موضوع پخته تر شود.
اول سوال کردم که آیا شما از دانشجوی کارشناسی ارشد،PhD و یا یک دانشجوی رشته پزشکی عمومی یا دستیار تخصصی خودتان می خواهید که مقاله مروری بنویسند؟
پاسخهایی که دریافت شد همه گی بر دو محور استوار بود:
1- یک دانشجو هنوز در آن سطحی از معلومات و تخصص قرار ندارد که حیطه علمی بر یک موضوع تخصصی داشته و بتواند یک مقاله مروری در یک زمینه بنویسد.
2- هیچ جورنالی پیدا نمی شود که این مقاله را از یک دانشجویی که هنوز پایان نامه خود را ننوشته و هنوز مقالات اوریجینال منتشر نکرده است بپذیرد.
البته ناگفته نماند که سهم پاسخ دوم بیشتر از اولی بود و بیشتر نظر بر این بود که به فرض محال که یک دانشجو بتواند یک مقاله مروری بنویسد، . . . حالا آن را کجا چاپ کند؟
نهایتا بعد از بحث بر سر این موضوع و ارائه دلایل از هر دو منظر موافق و مخالف، تقریبا همه با هم به این توافق رسیدیم که یک دانشجوی مقطع تحصیلات تکمیلی، دانشجوی پزشکی و یا دانشجوی دستیار تخصصی نه تنها می تواندمقاله مروری نگارش کند، بلکه باید این کار را بکند و نه تنها می تواند مقاله اش را در یک جورنال خوب منتشر کند بلکه خیلی از جورنالهای قابل قبول وجود دارند که حاضرند این مقالات را برای انتشار بپذیرند.
حال برگردیم بر سر سوال اول و اینکه چرا یک دانشجو باید مقاله مروری بنویسد؟
پاسخ:
به دلایل کاملا منطقی و منجمله با توجه به مطلب زیر:
1- هر دانشجو یک پایان نامه دارد که معمولا از یک طرح پژوهشی تشکیل شده است و نهایتا هم او و هم استاد راهنمایش امیدوارند که نتایج نهایی این طرح پژوهشی نه به شکل پایان نامه بلکه بصورت یک مقاله اوریجینال در جورنالهای معتبر ( هرچه معتبر تر بهتر ، بسته به اشتهای استاد راهنمای محترم) منتشر شود.
ولی مشکل این است که آیا می توان دانشجو را از نظر فن نگارشی و قدرت و مهارتهای Scientific writing در پر قو خواباند تا زمانی که در انتهای دوره تحصیلی اش و زمانی که پایان نامه نگارش شده و تنها چند ماه اندک از دوره تحصیلی وی باقی مانده است وی را در فشار قرار داد که یک مقاله اوریجینال از طرح خود تهیه و آن را در یک جورنال معتبر ( آنهم آنطور که اساتید دانشگاهی امروزه اشتهایشان به سمت ایمپکت فاکتورهای بالا چرخیده است! ) منتشر کند؟
آیا دانشجویی که تا بحال دست به قلم نشده، دانشجویی که تابحال یک بار یک مقاله را به جورنال نفرستاده و با فنون ارتباط با جورنال و سردبیر و تعامل با داوران آشنا نیست، دانشجویی که هنوز نمی تواند جورنالهای مرتبط با رشته کاری خودش را از نظر سطح اعتبار و یا سطح آسان یا سخت گیری در پذیرش مقالات دسته بندی کند ( که اکثر اساتید دانشگاهی هم وضع بهتری ندارند و این فقط محدود به اساتید دانشگاهی داخل کشور نیست و همه جای دنیا آسمان همین رنگ است! )، آیا دانشجویی که حتی لیست ناشران عمده مجلات آکادمیک را نمی داند، آیا دانشجویی که تابحال یک مقاله اوریجینال را نقد نکرده و توانایی تفکر Critical را در ذهن خود پرورش نداده است، آیا دانشجویی که در عمل نمی تواند بخش اینتروداکشن مقاله خود را ازکجا شروع کند و به کجا توسعه داده و درکجا ختم کنم و نمی داند در بخش دیسکاشن مقاله به چه نکاتی بپردازد ، حالا فرض کنیم که با توجه به شرکت در کارگاه های پروپوزال نویسی و مقاله نویسی تا حدودی از نظر تئوری با تهیه ساختار یک مقاله اوریجینال و یا ارسال آنلاین مقاله به جورنالها آشنایی مختصری هم داشته باشد، آیا این دانشجو می تواند مقاله حاوی یافته های پژوهشی پایان نامه خود را تبدیل به یک مقاله Eye Catching نموده و از عهده پذیرش و انتشار آن در جورنالهای معتبر مجموعه هایی نظیر وایلی اینترساینس، تیلور و فرانسیس ، آکسفورد جورنالز، ساینس دایرکت، نیچرپابلیشینگ گروپ، چیکاگو جورنالز و .... بر آید؟
نتیجه اش این می شود که این دانشجو و یا استاد محترم سر از موسسه های آنچنانی در حاشیه خیابان دانشگاه تهران در می آورند که به دانشجو و استاد تضمین می دهند که با دریافت سه - چهار میلیون تومان ناقابل آماده اند مقاله آنها را در یک جورنال ای اس ای چاپ کنند و نهایتا استاد و دانشجو هردو باهم در تله این دندان گردها افتاده و مقاله شان نهایتا سر از یک جورنال ISI تجاری و کم کیفیت در پاکستان یا عربستان یافلان جا در می آورد و البته هم استاد راضی می شود و هم دانشجو و هم دانشگاه!
2- هر استاد راهنما معمولا از دانشجوی خود می خواهد که یک سری مرور منابع کامل را در زمینه طرح پژوهشی مرتبط با پایان نامه اش انجام دهد. این کار خوبی است. و بهتر هم می شود درصورتی که استاد راهنما دانشجویش را تشویق کند که این عملیات را که بعنوان یک Assignment برای دانشجو درنظر گرفته است، منجر و منتج به تولید و انتشار یک مقاله مروری بلند یا چند مقاله مروری کوتاه (Mini Review Article) بکند و یا حتی اقدام به نگارش و انتشار یک مقاله آموزشی بنماید.
به احتمال خیلی زیاد می توان پیش بینی کرد که مقالاتی که در مسیر عملیات فوق تولید می شود قابلیت انتشار در جورنالهای تاپ را ندارد، ولی درحال حاضر هزاران جورنال آکادمیک در دنیا منتشر می شوند که خیلی از آنها که سطح اعتبار متوسط و متوسط به بالا و در حد قابل قبول و خوب دارند، آمادگی این را دارند که چنین مقالاتی را از دانشجویان پذیرش و منتشر کنند.
یکی از مزایای خیلی مهم این کار این است که دانشجو بصورت عملی فرصت این را پیدا می کند که دست به قلم ببرد ( و این دست به قلم بردن خیلی مهم است ) و بر ترس خود غلبه کند و یک محصول علمی تولید کند.
لذت ناشی از تولید و نهایتا انتشار یک مقاله توسط دانشجو آنقدر مهم است که نه تنها به مهارتهای نگارشی وی در این مسیر افزوده است بلکه تشویق مستقیمی است به سمت تولید و انتشار محصولات علمی دیگر. این دانشجو اگر سه مقاله مروری کوتاه بنویسد بعدا می تواند به کارهای قبلی خودش نگاه کند و روند رو به رشد خودش را در تولید و انتشار علم مشاهده کند و می بیند که مقاله دوم از اول بهتر نگارش شده و مقاله سوم از دومی حرفه ای تر است و نشان می دهد که کسی آن رانگارش کرده که قبلا هم چند بار دیگر دست به قلم شده است.
علاوه بر آن دانشجو به مهارتهای Scientific writing خود بصورت عملی می افزاید و بصورت عملی اقدام به پیدا کردن جورنالها و ارسال مقالات به جورنالها می کند. با روش های مختلف ارسال مقالات به جورنالها آشنا می شود و از آنجایی که هر جورنال ساختار خاصی برای خودش دارد و روش های رفرنس نویسی نیز گاها متفاوت است، دانشجو بصورت عملی با روش های مختلف رفرنس نویسی داخل متن و انتهای مقاله آشنا می شود. دانشجو بصورت عملی نامه Cover Letter را به سردبیر جورنال می نگارد و در مراحل پیگیری پذیرش مقاله اش با سردبیر یا دبیران و یا داوران جورنال وارد تعامل و نامه نگاری می شود و بصورت عملی راه های پاسخ دادن حرفه ای به سوالات داوران را می آموزد و همه اینها باعث می شود که دانشجو وقتی که طرح پژوهشی پایان نامه اش را می خواهد تبدیل به یک مقاله اوریجینال بکند، حالا بعنوان کسی این کار را انجام می دهد که قبلا بارها دست به قلم شده و بارها بر ترس خود غلبه کرده و بارها با جورنالها تماس گرفته و دراین مسیر تجربیات عملی گرانبهایی را بدست آورده است که اینبار می تواند مقاله اوریجینال خودش را خیلی حرفه ای تر از یک فرد آماتور نگارش کند و به نتیجه ایده آل دلخواه برساند.
این دانشجو که احتمالا چندین مقاله نوشته و بارها مقالات قبلی اش توسط جورنالهای متعدد مردود شده است و دلایل آنها را هم آموخته و از تکرار آن اشتباهات در مقالات بعدی اش پرهیز کرده است، حالا این دانشجو می داند که چطور مقاله را بنویسد و چطور خلاصه مقاله را نگارش کند و چطور ساختار یک مقاله اوریجینال را رعایت کند که لا اقل سردبیر مجله در نگاه اولی که به مقاله می کند آن را مردود نکند و البته که این مقاله شانس خیلی بیشتری در پذیرش توسط جورنالهای معتبر تر و جورنالهایی که داوران سخت گیر تری دارند منتشر شود.
و حالا این دانشجوی ماتبدیل به یک نویسنده حرفه ای و یک تولید کننده حرفه ای علم شده است.
نتیجه ای که حاصل می شود فقط به دانشجو ختم نمی شود. بلکه استاد راهنما هم توانسته است هر یک از دانشجویانش را از این مسیر تبدیل به چندین مقاله کند و درهمین مسیر به تجربیات خودش هم افزوده و بجای آنکه در پایان سال از عدم تولید یک مقاله غمناک باشد، حالا می بیند که اگر چهار دانشجوی تحصیلات تکمیلی داشته است مجموع آنها در امسال توانسته اند ده یا بیست تا مقاله برای استادشان نگارش و منتشر کنند و البته که سهم دانشگاه در تولید علم نیز بیشتر شده و این موضوعی است که به ارتقاء رتبه دانشگاه در سطح جهانی کمک می کند.
________________________________________
)
