آیا برای یک لیسانس روانشناسی شغلی مناسب ومتناسب با رشته اش وجود دارد؟!
- نویسنده موضوع morteza
- تاریخ شروع
biosta
Well-known member
پاسخ
سلام
تبریک میگم رشته ی پر رمز و راز و پیچیده و جالبی دارید
وجود بازار کار در تمامی رشته ها نسبی هست یعنی مستقیما" به شخص بر می گردد که چه مهارت هایی داشته باشه
و با چه سطحی از آموزش فارغ التحصیل شود و الزاما" نه این که از کجا فارغ التحصیل شده .
خوب تجربه به کنار اما کسی که زبان خارجه نمی داند مدرک icdl ندارد معدل پایینی دارد با نرم افزار تخصصی رشته اش توانایی کار نداشته باشد چه توقعی از بازار کار دارد ؟
خوب در رابطه با رشته ی روانشناسی که دقیقا" نمی دانم تفاوت امتیازاتی که برای مقاطع مختلفش وجود دارد چیست
منتها این رشته نیز همچون دیگر رشته ها از توضیحات بالا مستثنا نمی باشد
برای موفقیت در بازار کار رشته ای بنظر من حداقل در یک شاخه از شاخه های رشته مورد نظرتان بایستی متخصص شد
و و در آن شاخه بایستی دانایی کافی را کسب نمود تا که بعد توانایی همراه آن بیاید .
سلام
تبریک میگم رشته ی پر رمز و راز و پیچیده و جالبی دارید
وجود بازار کار در تمامی رشته ها نسبی هست یعنی مستقیما" به شخص بر می گردد که چه مهارت هایی داشته باشه
و با چه سطحی از آموزش فارغ التحصیل شود و الزاما" نه این که از کجا فارغ التحصیل شده .
خوب تجربه به کنار اما کسی که زبان خارجه نمی داند مدرک icdl ندارد معدل پایینی دارد با نرم افزار تخصصی رشته اش توانایی کار نداشته باشد چه توقعی از بازار کار دارد ؟
خوب در رابطه با رشته ی روانشناسی که دقیقا" نمی دانم تفاوت امتیازاتی که برای مقاطع مختلفش وجود دارد چیست
منتها این رشته نیز همچون دیگر رشته ها از توضیحات بالا مستثنا نمی باشد
برای موفقیت در بازار کار رشته ای بنظر من حداقل در یک شاخه از شاخه های رشته مورد نظرتان بایستی متخصص شد
و و در آن شاخه بایستی دانایی کافی را کسب نمود تا که بعد توانایی همراه آن بیاید .
Marc0p0lo
New member
درود
ببخشین وارد بحثتون شدم من رشتم روانشناسی نیست ولی نظرمو میدم با اجازتون
من زیاد به جزئیات رشتتون آشنا نیستم ولی امروزه کارها دارن تخصصی میشن روز به روز به نقطه ای داریم میرسیم که احتیاج به متخصص داریم در ریز ترین موارد
روان انسان ها هم مستثنی نیست ازین قضیه این روزا خیلی توصیه میشه به خودشناسی و بالطبع مشکلاتمون هم زیاد تر و پیچیده تر میشه این طبیعیه بنابراین ازین به بعد نقش روانشناس در زندگی ما پر رنگ تر خواهد شد چون هر اتفاقی که بیوفته مستقیما با روح و روان ما سر و کار داره
مشاوره دادن به اشخاص میتونه بازار کار خوبی برای فارغ التحصیلان این رشته باشه...
عذر خواهی می کنم اگر جمله بندی هام خوب نبود به شدت سر درد دارم و نمیتونم خوب تمرکز کنم اگر عمری باقی موند بقیه مبحث رو دنبال می کنیم
موفق باشیم
ببخشین وارد بحثتون شدم من رشتم روانشناسی نیست ولی نظرمو میدم با اجازتون
من زیاد به جزئیات رشتتون آشنا نیستم ولی امروزه کارها دارن تخصصی میشن روز به روز به نقطه ای داریم میرسیم که احتیاج به متخصص داریم در ریز ترین موارد
روان انسان ها هم مستثنی نیست ازین قضیه این روزا خیلی توصیه میشه به خودشناسی و بالطبع مشکلاتمون هم زیاد تر و پیچیده تر میشه این طبیعیه بنابراین ازین به بعد نقش روانشناس در زندگی ما پر رنگ تر خواهد شد چون هر اتفاقی که بیوفته مستقیما با روح و روان ما سر و کار داره
مشاوره دادن به اشخاص میتونه بازار کار خوبی برای فارغ التحصیلان این رشته باشه...
عذر خواهی می کنم اگر جمله بندی هام خوب نبود به شدت سر درد دارم و نمیتونم خوب تمرکز کنم اگر عمری باقی موند بقیه مبحث رو دنبال می کنیم
موفق باشیم
درود..
خیلی هم خوب که اینجا هستی،البته برای دادن مشاوره های تخصصی و رواندرمانی داشتن حداقل مدرک فوق لیسانس الزامیه.اما اجرای انواع تستهای روانشناسی در مراکز مشاوره کاره کارشناسه...
خیلی هم خوب که اینجا هستی،البته برای دادن مشاوره های تخصصی و رواندرمانی داشتن حداقل مدرک فوق لیسانس الزامیه.اما اجرای انواع تستهای روانشناسی در مراکز مشاوره کاره کارشناسه...
shiva_ra
New member
سلام بهتر شما اول دلیلتونو واسه مخالف بودن بگید به نظرتون لیسانس روانشناسی چه کاری میتونه انجام بده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟به نظر من که تقریبا میشه گفت هیچ شغلی در مقطع کارشناسی مرتبط با رشته مون وجود نداره البته تو بعضی از کارها درظاهر از لیسانس روانشناسی استفاده میکنن که اونم به خاطر منافع اون نهادی که داره استخدام میکنه (مثلا پرداخت حقوق کمتر و...) و در عمل فردی که استخدام میشه کاری در زمینه تخصصش انجام نمیده و افراد دیگه که اصلا تخصصی ندارند هم میتونن اون کارو انجام بدن در زمینه اجرای تست هم کسی که لیسانس روانشناسی توانایی اجرای ازمون های عینی رو داره ولی تا جایی که من دیدم انقدر فوق روانشناسی بیکار داریم که اکثرا واسه اجرای تست هم از فوق لیسانس استفاده میکنن در مورد برگزاری کارگاه هم از نظر من لیسانس روانشناسی صلاحیت انجام چنین کاری رو نداره البته شما مشخصا نگفتید که چه نوع کارگاهی مد نظرتونه چون تو اکثر کارگاه های اموزشی که در زمینه تخصصی برگزار میشه افرادی شرکت میکنن که خودشون فارغ التحصیل یا دانشجوی فوق لیسانس یا دکتری این رشته هستن و شما باید اطلاعاتتون در حدی باشه که پاسخگوی این افراد باشید کارگاه هایی که برای عموم مردم هم برگزار میشه همینطوره به تسلط کامل در اون زمینه نیاز هست چون اکثر این کارگاه ها درون مایه درمانی دارند که یک لیسانس روانشناسی هرچقدر هم مطالعه داشته باشه صلاحیت انجام چنین کاری رو نداره چون به طور رسمی اموزشی ندیده و.....
آخرین ویرایش:
درود بر شیوا جان مرسی که به نکاتِ مهی اشاره کردی..در مورد کارگاه های تخصصی حق با شماست چون مخاطبین اون حداقل بچه های مقطع لیسانس هستند و شایسته نیست یک کارشناس هم پایه با اونها (با هر میزان معلومات)براشون کارگاه برگزار کنه! ولی ما بی نهایت موضوع جذاب و کاربردی توی روان شناسی داریم که عموم مردم میتونن ازشون بهره مند بشن(به زودی در مورد این عنوانها با کمک دوستانی مثلِ شما بحث خواهیم کرد) مسلماً نه آزمون گیری و نه برگزاری کارگاه هیچکدوم شغل محسوب نمیشن! و نیز هر کسی از عهدشون بر نمیاد اما قبول کن که اینها میتونه (و باید)جزوی از فعالیتهای یک کار شناس باشه! و اما شغل...همینطور که مطلع هستید کم نیستند بچه هایی که به انواع مشکلات رفتاری،کم توانی ذهنی،اختلالات طیفِ یادگیری،اختلالات گروه PDD اختلالات کم توجهی، و.... دچارهستند(از دوستان میخام که گروه های هدف دیگر رو تو این تاپیک معرفی کنن لطفاً) چه کسی باید به اینها آموزش بده؟! چرا باید یه مادری بیاد به مرکز ما و بگه به مدت 6 ماه یک دانشجوی رشته حقوق به صورت home visit به بچش آموزش داده و هیچ پیشرفتی حاصل نشده! (این بچه الان کیسِ خودمه)بله شیوای عزیز یکی از شغلای ما میتونه این باشه که به صورت home visit (در خانه) یا در یک کلینیک درمانی مربی این بچه ها باشیم تا امسالِ این خانم سراغ دانشجوی حقوق نرن... در موردِ درآمدشم بعداً صحبت میکنیم.
sana66
New member
سلام
منم با نظر شیوا موافقم ,برا یه لیسانس روانشناسی حتی تو کلان شهر ها(البته تهران رو نمی دونم)کاری پیدا نمیشه,مشکل ما آدم ها اینه که به محض اینکه خودمون کار پیدا کردیم فکر میکنیم لابد بقیه توانایی شو نداشتن یا اینکه تنبل بودن, که الان بیکار هستن,من خودم بعد از اینکه لیسانسمو گرفتم گفتم بیخیال ارشد از درس خسته شدم,کلی دنبال کار مرتبط با رشته ام گشتم ولی یا نبود یا جایی مثه مراکز ترک اعتیاد کار بود که بماند چرا برا یه دختر جای مناسبی نیست, و حقوق خیلی پایینی میدادن,با کلی دوندگی (والبته با پارتی)تو یه مهد کودک کار پیدا کردم,با حقوق 120هزار تومن,با خودم گفتم تو حین اینکار برا خودم دنبال کار میگردم به بچه ها هم که علاقه دارم,ولی متاسفانه مدیر اونجا تفکراتش بیشتر بر پایه تجربیاتش بود وتحصیلات مرتبط نداشت از من به عنوان مربی ققط انتظار آموزش مطالب مختلف درسی به بچه های 4 ساله داشت ,من حتی سعی کردم با دانشم به بچه های مورد دار کمک کنم مثلا یه بچه روز ادراری داشت یکی دیگش ناسازگار بود ویکی اش منزوی بود , به همشون جوری کمک کردم که مادر هاشون آخر سال هدیه آوردن وکلی به خاطر تغییر رفتار بچه ها ازم تشکر کردن ,ولی چه فایده ؟به عنوان یه تحصیلکرده روانشناسی حس میکردم هیچ کس باورم نداره و ققط ازم انتظار آموزش داشتن البته طبق برنامه خودشون.یا مراکزی که کودکان دچار اختلال یادگیری و غیره هستن یا دولتی اند یاحقوق وحشتناکی میدن, با 8ساعت کار بدون تعطیلی حتی جمعه ها و یه شبکاری 200هزارتومان.حالا به نظر شما کلیشه کدومه ؟!اینکه با لیسانس میشه کار پیدا کرد یا نمیشه؟؟؟!
دروذ بر ثنا..
من یک سالو اندی تو یه مرکز کودکان خیابانی با ده دوازده تا بچه با حقوق ماهی 200 ت بدون بیمه کار کردم از اینها بدتر میدونی چی بود؟ این که هر چی به مدیر محترم میگفتم باید با اصول علمی روانشناسی آموزش بدیم و تغییرات رفتاری در اینها بوجود بیاریم همکاری نمیکرد.. میگفت فضولی کردن بزن تو گوششون!! حالا بگذریم که چند روز پیش از اونجا بیرون اومدم.. اینو بهت گفتم که بدونی هم دردتم و حرفاتو میفهمم و قبول دارم!! این کلیشه رو عموم مردم با دانش پایینشون، متولیان امر، نو بودن این رشته در جامعه، و حتی اون کارگردانِ نادانی که میاد سریال کذاییه ساختمان پزشکان رو میسازه به گردن ما آویزون میکنه!! حالا اگر ماهم بیایم همش بنالیمو شکایت بکنیمو دنبال راه حل نباشیم چی میشه؟ اسمش چیه؟! درماندگیِ آموخته شده!!اگر من موضع میگیرم صرفاً قصدم اینه که جایگاهِ خودم به عنوان یک روانشناس و رشتم رو در جامع تثبیت کنم قبول دارم که سخته اما یه راهیو اومدیم باید تا آخرش بریم باید به این جامعه بفهمونیم که هزارتا درد داره و درمونش دستِ ماست...[/size]
من یک سالو اندی تو یه مرکز کودکان خیابانی با ده دوازده تا بچه با حقوق ماهی 200 ت بدون بیمه کار کردم از اینها بدتر میدونی چی بود؟ این که هر چی به مدیر محترم میگفتم باید با اصول علمی روانشناسی آموزش بدیم و تغییرات رفتاری در اینها بوجود بیاریم همکاری نمیکرد.. میگفت فضولی کردن بزن تو گوششون!! حالا بگذریم که چند روز پیش از اونجا بیرون اومدم.. اینو بهت گفتم که بدونی هم دردتم و حرفاتو میفهمم و قبول دارم!! این کلیشه رو عموم مردم با دانش پایینشون، متولیان امر، نو بودن این رشته در جامعه، و حتی اون کارگردانِ نادانی که میاد سریال کذاییه ساختمان پزشکان رو میسازه به گردن ما آویزون میکنه!! حالا اگر ماهم بیایم همش بنالیمو شکایت بکنیمو دنبال راه حل نباشیم چی میشه؟ اسمش چیه؟! درماندگیِ آموخته شده!!اگر من موضع میگیرم صرفاً قصدم اینه که جایگاهِ خودم به عنوان یک روانشناس و رشتم رو در جامع تثبیت کنم قبول دارم که سخته اما یه راهیو اومدیم باید تا آخرش بریم باید به این جامعه بفهمونیم که هزارتا درد داره و درمونش دستِ ماست...[/size]
Size=3]سلام به همه دوستان همدردم
بچه ها منم خیلی ناراحتم که چندساله درس خوندیم ولی حتی نمیتونیم یه کار خوب پیدا کنیم .من یه بار یه تاپیک زدم ولی دیدم بچه ها خودشون هم مایل به
این درماندگی هستن و قبول دارن که نمیتونن حداقل کاری کنن با مدرک لیسانس .من خودم هم یه مدت در مرکز توانبخشی کار کردم با بچه های بالای 14سال
هم خودشونم پسر بودن یعنی سختترین شرایط داشتم با حقوق ماهیانه100 تومن موسس اونجا خودشم لیسانس روانشناسی بود . .ولی اموزشهایی که
اونجا داده میشد واقعا در سطح یه مرکز توانبخشی نبود .شما حساب کنید که ما اونجا اموزش پرورش قارچ داشتیم ...به نظرتون مسخره نیس؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟حتی
خودم که اون کارو میکردم یادگیریش سخت بود هم زیر نظر کارشناس کار میکردیم چه برسه به بچه های ناتوان ذهنی و جسمی......خلاصه که اونجا هم
نمیشد بر طبق رشته خود ادم کار کرد و حتی رشته های دیگه هم میومدن اونجا و این خیلی تاسف باره..یه مدت رفتم سراغ مهد که همون روالی که سانا
گفت اونجا هم بود و الانم میخوام برم منشی اموزشگاه کنکور بشم لاقلی که حقوقش یکم از اونا بهتره و اینکه بتونم نظرشونو جلب کنم برا پشتیبان شدن
.ولی اونجا هم معلوم نیس چجوری برخورد کنند. هم بچه شهرستان باشی و امکانت کم باشه اونایی هم که هستن اینجورین .اینه شرایط کاری ما
روانشناسها .به نظر من اصول اموزش ما در دانشگاه خیلی مشکل داره .به نظرتون یه لیسانس مامایی یا تغذیه چجوری میتونه مطب
بزنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ولی ما نه؟؟؟؟؟؟؟چون اموزش ما غلطه .سطحیه ..واسه همین امادگی نداریم ..و متاسفانه اکثر بچه ها اینو قبول میکنن که ما نمیتونیم ..الان کارگاههای دارن
برگزار میشن که واقعا هزینشون بالاس حالا فک میکنین تو اون کارگاهها چجوری دارن کار میکنن؟؟؟؟همشون بخاطر اینه که درامد خودشون بیشتر بشه .اگه
واقعا اموزش از ریشه درست باشه همون کار گاهها رو ما باید در دانشگاه داشتیم ما حساب کنین طول 4سال فقط 1بار رفتیم بازدید اونم به اسرار خودمون .ولی
متاسفانه هر ترم شهریه های کمرشکن به اون دانشگاه لعنتی میدادیم حتی کلاسهای عملی مون رو هم ضایع میکردن .یکی میگفت یه نفر فوق لیسانسه
رفته منشی گری میکنه .واقعا که متاسفم برا این کشوری که ما داریم
حالا اقا مرتضی به نظرت چیکار میشه کرد؟؟؟؟؟؟؟؟ [/size]
بچه ها منم خیلی ناراحتم که چندساله درس خوندیم ولی حتی نمیتونیم یه کار خوب پیدا کنیم .من یه بار یه تاپیک زدم ولی دیدم بچه ها خودشون هم مایل به
این درماندگی هستن و قبول دارن که نمیتونن حداقل کاری کنن با مدرک لیسانس .من خودم هم یه مدت در مرکز توانبخشی کار کردم با بچه های بالای 14سال
هم خودشونم پسر بودن یعنی سختترین شرایط داشتم با حقوق ماهیانه100 تومن موسس اونجا خودشم لیسانس روانشناسی بود . .ولی اموزشهایی که
اونجا داده میشد واقعا در سطح یه مرکز توانبخشی نبود .شما حساب کنید که ما اونجا اموزش پرورش قارچ داشتیم ...به نظرتون مسخره نیس؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟حتی
خودم که اون کارو میکردم یادگیریش سخت بود هم زیر نظر کارشناس کار میکردیم چه برسه به بچه های ناتوان ذهنی و جسمی......خلاصه که اونجا هم
نمیشد بر طبق رشته خود ادم کار کرد و حتی رشته های دیگه هم میومدن اونجا و این خیلی تاسف باره..یه مدت رفتم سراغ مهد که همون روالی که سانا
گفت اونجا هم بود و الانم میخوام برم منشی اموزشگاه کنکور بشم لاقلی که حقوقش یکم از اونا بهتره و اینکه بتونم نظرشونو جلب کنم برا پشتیبان شدن
.ولی اونجا هم معلوم نیس چجوری برخورد کنند. هم بچه شهرستان باشی و امکانت کم باشه اونایی هم که هستن اینجورین .اینه شرایط کاری ما
روانشناسها .به نظر من اصول اموزش ما در دانشگاه خیلی مشکل داره .به نظرتون یه لیسانس مامایی یا تغذیه چجوری میتونه مطب
بزنه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ولی ما نه؟؟؟؟؟؟؟چون اموزش ما غلطه .سطحیه ..واسه همین امادگی نداریم ..و متاسفانه اکثر بچه ها اینو قبول میکنن که ما نمیتونیم ..الان کارگاههای دارن
برگزار میشن که واقعا هزینشون بالاس حالا فک میکنین تو اون کارگاهها چجوری دارن کار میکنن؟؟؟؟همشون بخاطر اینه که درامد خودشون بیشتر بشه .اگه
واقعا اموزش از ریشه درست باشه همون کار گاهها رو ما باید در دانشگاه داشتیم ما حساب کنین طول 4سال فقط 1بار رفتیم بازدید اونم به اسرار خودمون .ولی
متاسفانه هر ترم شهریه های کمرشکن به اون دانشگاه لعنتی میدادیم حتی کلاسهای عملی مون رو هم ضایع میکردن .یکی میگفت یه نفر فوق لیسانسه
رفته منشی گری میکنه .واقعا که متاسفم برا این کشوری که ما داریم
حالا اقا مرتضی به نظرت چیکار میشه کرد؟؟؟؟؟؟؟؟ [/size]
آخرین ویرایش:
حتی اون کارگردانِ نادانی که میاد سریال کذاییه ساختمان پزشکان رو میسازه به گردن ما آویزون میکنه!! ]
حالا اون فیلم که هیچ یه بار یه فیلمی میداد که اسمش یادم نیس خانم روانپزشک که
دوران دانشجویی عاشق یه اقایی بوده بعد اقاهه میره ازدواج میکنه و چند سال بعد این خانومه بر قضای روزگار
میشه پزشک خانوم اون اقاهه واین پزشک بخاطر عشقی که داره سعی میکنه اون خانومه بیشتر دچار اختلال
بشه و بمیره تا این با عشقش بتونه ازدواج کنه که دستش رو میشه میبرنش تیمارستان .............واقعا که
متاسفم برا این جور فرهنگی که ما داریم واقعا که خیلی مسخرس ..من بعد دیدن اون فیلم خیلی سعی
کردم انتقاد بفرستم براشون ولی نتونستم ...و باور کنین داشت گریم میگرفت
قرار نیس همه تو انستتیو درس بخونن تا لایق بشن..اینو یادمون نره
حالا اون فیلم که هیچ یه بار یه فیلمی میداد که اسمش یادم نیس خانم روانپزشک که
دوران دانشجویی عاشق یه اقایی بوده بعد اقاهه میره ازدواج میکنه و چند سال بعد این خانومه بر قضای روزگار
میشه پزشک خانوم اون اقاهه واین پزشک بخاطر عشقی که داره سعی میکنه اون خانومه بیشتر دچار اختلال
بشه و بمیره تا این با عشقش بتونه ازدواج کنه که دستش رو میشه میبرنش تیمارستان .............واقعا که
متاسفم برا این جور فرهنگی که ما داریم واقعا که خیلی مسخرس ..من بعد دیدن اون فیلم خیلی سعی
کردم انتقاد بفرستم براشون ولی نتونستم ...و باور کنین داشت گریم میگرفت
قرار نیس همه تو انستتیو درس بخونن تا لایق بشن..اینو یادمون نره
sana66
New member
شما فکر میکنی من مایوس شدم ؟!نه من فقط دوس ندارم خیلی ایده ال گرا باشم وچشمم رو بر واقعیات جامعه ام ببندم, متاسفانه کاری که مسولین جامعه امون میکنن, که اگر این طور نبود اینهمه جوون تحصیل کرده بیکار , اینهمه معتاد ایدزی ,زنان و کودکان خیابانی نداشتیم ,هیچ وقت آمار سنجی وپیش بینی درستی نبوده , وهمه چیزو با بی لیاقتی خودشون به خدا پیغمبر حواله کردن و باعث دین گریزی جوونای هم نسلم شدن, واقعیت جامعه ما اینه بالاترین نرخ بیکاری تو جوونای لیسانس به بالا,مشکلات زیادی مثه آموزش که بچه های دهه ی شصتی از کلاس اول باهاش روبرو بودن تا الان که به فوق ودکترا رسیدن .فرصتی (جوون بودن کشورمون)که به همت سیاستمدارن عزیز به تهدید بدل شد ,
فکر میکنید اگه من دچار درماندگی آموخته شده بودم میومدم با اینهمه مشکلات ریز ودرشت که حتما شماها هم به نوعی دارید ارشد امتحان بدم؟میدونید شعرهایی که به دیوار روبروی میزم زده بودم چی بود ؟(حدود 10تا بود که 2تاشو میزنم)
چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم بدهد
من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک یا
مکن زغصه شکایت که در طریق طلب //
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید
من میخواستم با چنته پر وارد بازار کار بشم,که کسی به خودش اجازه بی احترامی به من یا رشته ام رو نده و امیدوارم بلوغ فکری کشورم زودتر به این مرحله برسه که بفهمه همون قدر که جسم نیاز به درمان داره روان هم همین طوره . حالا من متوجه نمیشم منظور شما از همت برای از بین بردن کلیشه ها چیه؟ ما کارمون تو کلینیک ها و یا بیمارستان هاست آگه به آموزه های رشته مو ن هم که درست عمل کنیم این همت رو انجام دادیم, مثه مددکارها هم که نمیتونیم دوره بیفتیم و مشکل مردم رو حل کنیم؟به نظرتون چیکار کنیم؟!
آخرین ویرایش:
درود...
بنده یک دوستِ خانم دارم که تویِ بک مرکز کاردرمانی داره بالایِ 1میلیون ت در ماه در میاره 7 هزارتومن بابت 1 ساعت کار.... البته اینم بگم که 3 سال با شرایط سخت کار کرد تا تونست به اینجا برسه..منم اگر قصد ادامه تحصیل نداشتم حتماً یکی از گزینه های شغلیم همین کار بود .. زیاد هستن کسانی که حاضرن در قبال آموزش در منزل به بچه استثنایشون پول خوبی بدن! در آموزشگاه ساعتی 14 ت و در منرل از اینهم بیشتره..من هدفم تغییر نظر دوستانی که اصرار دارن هیچ کاری نمیشه کرد نیست! صرفاً قصدم تبادله اطلاعات به منظور ارتقا جایگاه روانشناسان هستش....آموزش کودکان استثنایی بازار کار خیلی خوبی برای فارق التحصیلان روانشناسیه، و مربوط به همه شهرها میشه..
بنده یک دوستِ خانم دارم که تویِ بک مرکز کاردرمانی داره بالایِ 1میلیون ت در ماه در میاره 7 هزارتومن بابت 1 ساعت کار.... البته اینم بگم که 3 سال با شرایط سخت کار کرد تا تونست به اینجا برسه..منم اگر قصد ادامه تحصیل نداشتم حتماً یکی از گزینه های شغلیم همین کار بود .. زیاد هستن کسانی که حاضرن در قبال آموزش در منزل به بچه استثنایشون پول خوبی بدن! در آموزشگاه ساعتی 14 ت و در منرل از اینهم بیشتره..من هدفم تغییر نظر دوستانی که اصرار دارن هیچ کاری نمیشه کرد نیست! صرفاً قصدم تبادله اطلاعات به منظور ارتقا جایگاه روانشناسان هستش....آموزش کودکان استثنایی بازار کار خیلی خوبی برای فارق التحصیلان روانشناسیه، و مربوط به همه شهرها میشه..
shiva_ra
New member
سلام به همه ... کاملا با نظر ثنا موافقم ... اینجا اصلا درماندگی اموخته شده مصداق نداره بحث برداشت ما نیست این یه واقعیت که نمیتونیم شرایط شغلی مونو تغییر بدیم هر کس مخالف و مایل به درماندگی اموخته شده نیست بگه چی کار میتونیم بکنیم(قابل توجه ملیسا و مرتضی ) ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ما با اطلاعاتی که تو کارشناسی بدست مییاریم صلاحیت کار کردن نداریم سیستم اموزشیمون طوریه که تا ارشد نخونیم برای کار اماده نمیشیم البته امادگی پیدا کردن با ارشدم بستگی به ...و اینکه ما داریم به این سوال جواب میدیم که برای یه لیسانس روانشناسی کار مناسب و متناسب وجود داره یا نه و در مفید بودن و کار امد بودن رشته مون واسه جامعه شکی نیست شما میگید با لیسانس میشه کار مناسب پیدا کرد ولی به نظر من هیچ کار مناسبی وجود نداره در رابطه با کار با بچه های اتیستیک و کار درمانی که به نظر شما کار مناسبیه باید عرض کنم با توجه به شرایطی که داره اصلا کار مناسبی نیست من دنبال این کار رفتم ولی ... درامدش نسبت به کارای دیگه خوبه ماهی 700 . 800 ولی شرایطش طوریه که هرکس نمیتونه قبول کنه این کارو . مخصوصا ما دخترا با توجه به اینکه مربی برای کار باید بره خونه بچه های اتیستیک که نمیشه به هر محیطی اعتماد کرد ... و اینکه کلا شرایط استخدام هم سخت چون ما تو دانشگاه هیچ اموزشی برای کار با بچه های اتیستیک نمیبینیم اگه قرار باشه تو این زمینه کار کنیم مرکزی که میخواد استخدام کنه یه دوره اموزشی واسمون برگزار میکنه و در قبال اموزشی که میده توقعات غیر معقول داره مثلا یک سال براشون کار کنی برای ضمانتشم چک ... میگیرن حالا اگه به هر دلیلی نتونی کار کنی باید ... پس ترجیحا بهتر کلا دنبال این کار ادم نره .در مورد خدشه دار کردن چهره روانشناسا از بین بردن کلیشه ها ... به نظر من اینا چندان تاثیری نداره تقریبا میشه گفت همه دیگه تو ایران نقش و تاثیر روانشناسو درک کردن البته بی اهمیتم نیست چیزی که مهم تر و از دست ما باز کاری بر نمیاد به سیاستمدارای کشورمون برمیگرده اگه هزینه های خدمات روانشناسی پایین باشه ...
شیوا جان حالا ما بگیم دانش اموخته های لیسانس روانشناسی در زمینه شغلی به درماندگی اموخته
شده دچار نشدن درست .بگیم حق با شماس............ولی وقتی کشورمون این همه مشکلات داره و یکی از مشکلات اموزشی ان هم
مربوط به رشته ما هستش...بنظرت این وسط نقش ماها چیه؟؟؟؟؟؟؟که دست رو دست بذاریم تا بلکه یه روزی ارشد قبول شدیم ..خب این
جزو الزامات رشته ماس که باید تا دکترا پیش بریم .ولی بلاخره باید از یه جایی شروع کرد یا نه؟؟؟؟باید یه زمینه ای کاری رو حتی در سطح پایین
ولی مرتبط با رشته خودمون بوجود بیاریم یا نه؟؟؟؟؟؟؟کشور این همه مشکلات داره فک میکنی اون مشکلاتی که حل میشن بدست کیها حل
میشن؟؟؟بدست اونایی که از اون مشکل بیشترین ضرر رو میبینن .پس از این مشکل بیشترین ضرر رو ماها میبینیم نه سیاستمداران ..پس
ما باید یه فکری به حال خودمون کنیم و سیاستمداران رو به فکر چاره بندازیم ..این نظر من بود
ملیسا جان با نظرت موافقم..
وقتی این تاپیک رو شروع کردم تمام این ضعفها، نارسایی ها، وکمبودهایی رو که بجه های روانشناسی باهاش درگیر هستن مثل شَبه توی ذهنم وول میخوردن! اما با خودم گفتم به بحثی رو شروع کنیم که یه مقدار امید بخش باشه و کمتر سراغ این مواردی که دوستان اشاره کردن (که در جای خودشون کم و بیش درست هستن) بریم. به این علت که این بحثها قدری تکراری هستن من اسمشون رو کلیشه گذاشتم! چون بارها و بارها در موردشون صحبت کردیم و همچنین در عمل باهاشون سرو کار داشتیم.با خودم گفتم بیایم یه بارم که شده در مورد اون موفقیت ها و کورسوهای امیدی که می شناسیم صحبت کنیم. اجازه بدید این تاپیک جایی باشه که دوستان در مورد تجربیاتِ کاری موفق یا حداقل اندک موفقی که داشتند و سایر پیشنهادها و موقعیت های کاری که سراغ دارن صحبت کنند، تا قدری انگیزۀ بیشتر بگیریم و از این حالت یاس احتمالی بیرون بیایم و هم به خود باوری بیشتری برسیم و قدری انگیزه برای ِ کار بیشتر بدست بیاریم (کسی لطفاً به خودش نگیره منظور خودم هستم) من چند تا موقعیت کاری رو که سراغ داشتم و خودم در حال حاضر در اون مشغول به کار هستم رو مثال زدم ... حالا اگر کسی میدونه که با لیسانس روانشناسی چه کار مناسب و موثر دیگه ای میشه انجام داد لطفاً راهنمایی کنه...
وقتی این تاپیک رو شروع کردم تمام این ضعفها، نارسایی ها، وکمبودهایی رو که بجه های روانشناسی باهاش درگیر هستن مثل شَبه توی ذهنم وول میخوردن! اما با خودم گفتم به بحثی رو شروع کنیم که یه مقدار امید بخش باشه و کمتر سراغ این مواردی که دوستان اشاره کردن (که در جای خودشون کم و بیش درست هستن) بریم. به این علت که این بحثها قدری تکراری هستن من اسمشون رو کلیشه گذاشتم! چون بارها و بارها در موردشون صحبت کردیم و همچنین در عمل باهاشون سرو کار داشتیم.با خودم گفتم بیایم یه بارم که شده در مورد اون موفقیت ها و کورسوهای امیدی که می شناسیم صحبت کنیم. اجازه بدید این تاپیک جایی باشه که دوستان در مورد تجربیاتِ کاری موفق یا حداقل اندک موفقی که داشتند و سایر پیشنهادها و موقعیت های کاری که سراغ دارن صحبت کنند، تا قدری انگیزۀ بیشتر بگیریم و از این حالت یاس احتمالی بیرون بیایم و هم به خود باوری بیشتری برسیم و قدری انگیزه برای ِ کار بیشتر بدست بیاریم (کسی لطفاً به خودش نگیره منظور خودم هستم) من چند تا موقعیت کاری رو که سراغ داشتم و خودم در حال حاضر در اون مشغول به کار هستم رو مثال زدم ... حالا اگر کسی میدونه که با لیسانس روانشناسی چه کار مناسب و موثر دیگه ای میشه انجام داد لطفاً راهنمایی کنه...
[]salam be ham reshteihaye khubam .... be nazare man reshte ravanshenasi bazare kare khubi dare hadaghal vase man ke dashte ..chon man hanuz faregho tahsil nashodam estekhdami reshtam umade bud...ama hamechi bastegi be khode adam dare ..age takhasos o malumat dashte bashi harjai mituni in takhasoso bekar bebabri ....man adamaye ziadi didam ke ba lisans kare khubi peida kardan ...pas bayad omidvar budo alaghemand.... age vase residan be har chiz ma talash dashte bashimo manteghi fekr konim motmaenan be yejaii khahim resid...... dar zemn hamishe nime khali livan nabinin ...ma mitunim reshtei ke khundimo hadaghal to zendegi khodemun bekar bebarim ...in yani ye pishraft ..hadaghal az unaii ke chizi raz ravanshenasi nemidunan jolotarim:black_eyed
آخرین ویرایش: