آموزش و آشنایی با درجات نظامی ایران...

mojtabak62

New member
آموزش و آشنایی با درجات نظامی ایران...

سَرباز در معنا کسی است که از جانش در پی آرمانی گذشته باشد.ولی معنای کاربردی این واژه برای کسی به کار برده می**شود که پیشه نظامی*گری داشته باشد و در ارتش و سپاه خدمت کند که بدین معنا سپاهی و لشکری هم می**گویند.
سرجوخه از درجه*های ارتش و سپاه است و به فرمانده ۴ یا پنج سرباز گفته می*شود.
پیش از دوره رضاشاه به سرجوخه "سرجوقه" می*گفتند. درجه سرجوخه بر روی دوش نصب نمیشود. در ارتش ایران بر روی قسمت پایین آستین و در سپاه بر روی بازو قرار میگیرد.
اخیراً در ارتش ایران کلیه درجات سربازان و سرجوخگان بر روی بازو نصب می گردد.
گروهبان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش و سپاه به کسی گروهبان گفته می*شود که فرمانده یک گروه باشد. گروه، نام از یگان*های ارتشی است که معمولاً از ۸ تا ۱۲ نفر تشکیل شده است. هر گروه خود معمولاً از دو جوخه تشکیل می*شود.
درجه گروهبان در نیروی زمینی برابر با درجه مهناوی در نیروی دریایی است. پیش از دوره رضاشاه به گروهبان "وکیل" می*گفتند.
اُستُوار درجه ایست در ارتش ایران میان گروهبان و ستوان.
درجه استوار دو مرحله دارد:
استوار دوم
استوار یکم
سُتوان نام یکی از درجات نظامی است. در ارتش به کسی ستوان گفته می*شود که فرمانده یک دسته باشد. دسته از یگان*های ارتشی و سپاهی است که معمولاً ۳۰ تا ۴۰ نفر تشکیل شده است. در مرحله ستوانی نیز امکان ارتقاء وجود دارد و به این منظور درجات ستوان یکمی و ستوان دومی نیز داده می*شود. ستوان نخستین درجه از درجه*های افسری است.
خود واژه ستوان یا استوان در فارسی به معنی محکم و قابل اعتماد و موثق است. تلفظ این واژه در پارسی*میانه اُستیگان بوده است.
پیش از دوره رضاشاه به ستوان "نایب" می*گفتند.
سَروان فرمانده یک گروهان ارتش است. گروهان یکی از یگان*های ارتشی و سپاهی است که معمولاً از ۱۰۰ تا ۴۰۰ سرباز تشکیل شده است. درجه سروانی یکی از درجات ارتش و سپاهاست.سروان درجهء بالاتر از ستوان و پایینتر از سرگرد است.
در ایران پیش از دوره رضاشاه به سروان "سلطان" می*گفتند. در فارسی دری افغانستان برای درجه سروان واژه تورن و برای سروان بلندپایه*تر جکتورن بکار می*رود.
سَرگُرد از درجه*های نظامی ایران است. سرگرد فرمانده یگ گردان است که ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ سرباز دارد. سرگرد درجهء بالاتر از سروان و پایینتر از سرهنگ است.
پیش از دوره رضاشاه به سرگرد "یاور" می*گفتند. معنای خود واژهء سرگرد "فرمانده دلاوران" است. گُـرد در پارسی معنای پهلوان و دلیر و جنگاور را می**رساند.
سَرهَنگ مقامی است در ارتش و سپاه که بالاتر از سرگرد و پایین تر از سرتیپ
درجهٔ سرهنگ را در فارسی افغانستان دگروال می*گویند که واژه*ای است پشتو.
درجه برابر با سرگرد در نیروی دریایی درجه ناخدا سوم است.
نکته به همراه سوال:
از متخصصان در این امور کسی اطلاع داره که هنگ از چند نفر تشکیل میشه؟؟
ایا هنوز هست یا منسوخ شده
سرتیپ مقامی در ارتش که بالاتر از سرهنگ و پایین تر از سرلشگر است.
این مقام معادل درجه دریادار در نیروی دریایی است.
سردار لقبی است که در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به دارندگان درجه نظامی بالاتر از سرهنگ که دوره دافوس (دانشگاه فرماندهی و ستاد) را گذرانده باشند، اعطاء می*شود. معادل این لقب در ارتش جمهوری اسلامی ایران امیر و در زمان پیش از انقلاب تیمسار بوده است.
امیر آخرین لقب نظامی در ارتش جمهوری اسلامی ایران است که به نظامیان دارای درجات نظامی بالاتر از سرهنگ که دوره دافوس (دانشگاه فرماندهی و ستاد) را گذرانده باشند بعد از لقب جناب اعطاء می شود و معادل این لقب در سپاه ، سردار و در زمان پیش از انقلاب تیمسار بوده است. این لقب شامل دارندگان درجات:سرتیپ دوم، سرتیپ یکم، سرلشگر، سپهبد و ارتشبد می شود.
سرلشکر لقبی احترام آمیزاست که تا اندکی پس از کشته شدن سرلشگر علی صیاد شیرازی در ارتش ایران برای دارندگان درجه*ی نظامی سرتیپ و بالاتر از آن بکار می**رفت. برای مثال؛ تیمسار سپهبد فضل اله زاهدی و تیمسار سرلشکر سید محمد خاوری .به صیاد شیرازی پس از مرگ درجه*ی سپهبدی داده شد و تا مدتی در یادواره ها و خبر ها او را "تیمسار سپهبد صیاد شیرازی" می*خواندند.
با توجه به این که درجه*ی سپهبدی پس از انقلاب به کس دیگری داده نشده بود-- و هنوز هم داده نشده است
سپهبد نام یکی از درجات ارتشی است. سپهبد فرمانده یک سپاه از ارتش است. سپاه یکی از یگان*های ارتشی است که معمولاً از بیش از ۳۰.۰۰۰ سرباز یعنی دو لشکر، تشکیل شده است.
اَرتِشبُد یکی از درجات بالای ارتشی در ایران است. آن را گاهی با ردهٔ ژنرال یکی دانسته*اند.
بعد از مارشال که همان شاه می*باشد، «ارتشبد» بالاترین درجه نظامی است که بیشتر اوقات به آن فرمانده کل قوا نیز می*گویند.
درجه ارتشبدی از روی ژنرال چهار ستاره درارتش آمریکا در سال ۱۳۳۷ توسط محمدرضا شاه پهلوی ایجاد شد. اولین کسی که در ایران به این درجه ارتقاء پیدا کرد ارتشبد عبدالله هدایت درهمین سال بود.
از سال ۱۳۳۷ تا سال ۱۳۵۵ حدود ۲۰ نفر از افسران ارتش به درجه ارتشبدی ارتقا پیدا کردند که یک نفر از نیروی دریایی، ۴ نفر از نیروی هوایی و بقیه از نیروی زمینی بودند.آخرین ارتشبد درارتش شاهنشاهی، عباس قره*باغی فرمانده وقت ژاندارمری بود که درسال ۱۳۵۵ به این درجه رسید.
بزرگ*ارتشتاران عنوانی رسمی و نظامی است که در دوره پهلوی برای مقام فرماندهی سه نیروی مسلح کشور ایران بکار می*رفت. فرمانده کل این سه نیرو در آن دوره محمدرضاشاه پهلوی بود. این عنوان پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران به «فرمانده کل قوا» تغییر یافت.
به غیر از نیروی دریایی که درجات خاص خود را دارد این درجات با تغییرات ناچیز بـرای باقی نــیروهای مسلح کاربردی است.
این درجات عینا برای ناجـا و با کمی انحنا در پیـکان های درجـات گروهبانی و استواری ( تغییر به نیمدایره) برای سپاه پاسداران استفاده می شـود.
در زمان کنونی در هیچکدام از سیستم های نظامی ایران ارتشبد و سپهبد وجود ندارد
ارتقا درجات در شرایط عادی هر چهار سال یـکبـار صـورت میگیـرد .
سـیستم ارتقا تـا درجـه سرهــنگ تـمامی می ادامه می یابد و برای ارتقا به درجه سرتـیـپ دومـی و بـه بـالـا حــکم مـخـصوصی با تـوجه به سوابـق از سمت ستـاد مشترک
و با امضای مستقیم رهبری تنفیذ می شود



در سـپاه پاسـداران برای درجـات سرتیپ دومـی و به بالا از لـقب "سـردار"
و در ارتـش و نـیروی انتظامی از عنوان" امیر" استفاده می شود.
در ضمن اگر می بینید که برای مثال فرمانده ناجا سردار خوانده می شود به این دلیل است که از سپاه پاسداران به ناجا منـتقل شده و افـسران ارشـد دانشکده ای ناجا که در حال رسیدن به درجات سرتیپ دومی و به بالا هستند از زمان رسیدن به آن درجه امیر می شوند و نه سردار.
 
بالا