بخشش را "بخش کن"... محبت را "پخش کن" ...
- غضب "پریشانی" است... نهایتش "پشیمانی" است ..
- "به طرف" گوش بده... "بی طرف" نظر بده ...
- شکیبایی... بر هر "دعوایی"، "دواست"...
- هر چه "بضاعتمان" کمتراست ... "قضاوتمان" بیشتر است..
وقتی "عصبانی" هستم ... "لب به لبخند" نمی زنم!
- با "خویشتنداری" ...