سلام به دوستان ..مخصوصا خانم ساناز که واقعا ناراحتیشون برا من قابل درک هست...ولی چه میشه کرد آدمی مجبوره به زندگی ادامه بده و غصه نخوره ..گرچه سخته چون واقعا این خستگی تو تن آدم میمونه ....خصوصا بچه هایی که سال دوم بودن و قبول نشدن واقعا ناراحتم براشون ...من سال اولم بود و اونجور که باید تلاش...