وقتی که تنهای تنها می شوی
وقتی که همان کسانی که پشتوانه محسوبشان می کردی را خنجری می بینی
وقتی هیچ تکیه گاهی برایت نمی ماند و
هیچ دستی خالصانه به دوستی گشاده نمی گردد
تنها یک امید برایت می ماند که هیچ حادثه ای نمی تواند او را ازتو بگیرد
حتما می دانی او کیست!
پس چرا در انتها به او برسی
وقتی می توانی از او آغاز کنی؟