تا اینکه ماهی پخته شه (بسته به نوع ماهی فرق میکنه. حدود بیست تا سی دقیقه. مثلا واسه ماهی "شیر" نیم ساعت)
بعد زیرش رو کم میکنیم تا دم بکشه و جا بیافته (حدود ده دقیقه تا ربع ساعت)
در دیگ همچنان نیم باز
قلیه ماهی خیلی زود آماده میشه چون ماهی پخت زیادی نداره
توی خورشت خوری سرو میکنیم ...با کمی آب قلیه
(من به عمرم سر ماهی نخوردم. همیشه سر ماهیه سهمیه مامانی خانم میشه)
گوشتش نرمه و به خاطر پخته شدن توی تمر، حسابی ترش و شور و تنده
قلیه ماهی خیلی خوشمزه است ولی من چون ماهی که میخورم سردی میکنم ؛ زیاد نمیتونم بخورم
حالا پوز! (جُکش رو فعلا نمینویسم! ولی همینقدر بگم که من واقعا بچه که بودم کاسه قلیه رو سر می کشیدم)
معمولا توی کاسه جداگانه آب قلیه رو هم سر سفره میذارن.
توی رستورانها حتی کنار ماهی سرخ شده هم یه کاسه آب قلیه میذارن (قلیه رستورانی رو نمیشه بهش گفت قلیه. من نشده که جایی قلیه خوب دیده باشم)
حالا هر کسی قلیه رو یه جور عمل میاره. من اینجوریش رو دوست دارم. غلظتش و ترشیش باید همین باشه. سبزیش "سه متر سه متر" خورد نشده باشه! سیرش نسوخته باشه (باور کنید از توی کوچه ها که رد میشی بوی سیر سوخته به مشام میرسه! مردم حال ندارن کنار اجاق وایسن که سیرشون نسوزه!!!). روغنش هم زیاد نباشه
البته قلیه های معروف مادربزرگم همیشه روش یه وجب روغن داشت و در حدی تیز بود که آدم مغزش سوت میکشید. این یعنی قلیه!
و اما در پایان چند جمله دیگه به نثر مامانی خانم:
"از قدیم الایام به ما میگفتند اول چلوتان را دم کنید و بعد قلیه بپزید. البته باید مقدمات کار مثل شیره تمر و سیر و فلفلتان آماده باشد. در ضمن، خصوصیت اصلی قلیه ماهی به تند و تیزی آنست پس در فلفل امساک نکنید"
