iran khanom
Member
سلام به همگی.بچه ها برای همه مشکل دارا و شفای بیمارا دعا کنید برای شفای یکی از اعضای خانواده منم خواهش میکنم دعا کنید.خیلی دلم گرفته.
امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء ...
دعای مضطر در فرهنگ قرآنی گاه سخن از «مضطر» است. مضطر کسی است که برای نجات از سختیها و شداید زندگی تمام راههای عادی را بسته می بیند، بیچاره و درمانده می شود، با تمام وجود تنها به یک نقطه توجه می کند و از همان روزنه به صفحه دل خود روشنی می بخشد. در سوره نمل می خوانیم:«...* امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء ... .» چه کسی دعای مضطر را اجابت می کند و ناگواری را برطرف می سازد ... . آن گونه که از ظاهر آیه برمی آید اجابت دعای مضطر از سنتهای الهی و غیر قابل تردید است. اینکه عنوان «مضطر» موضوع کلام واقع شده است، نشان می دهد که اضطرار شخص داعی از پایه ها و ارکان جریان این سنت الهی است; بدون آن انتظار استجابت دعا نادرست است. در واقع خدای بزرگ بطور خالص خوانده نمی شود.
مرحوم علامه طباطبایی(ره) در تفسیر این آیه به همین نکته اشاره فرموده است. در صحیفه ی سجادیه ، حضرت سجاد(ع) با خداوند چنین مناجات می کنند:
«... انت الذی اجبت عند الاضطرار دعوتی ... »خدایا، این تویی که هنگام اضطرار دعایم را اجابت می کنی ...«دعوتک یا رب مسکینا مستکینا مشفقا خائفا و جلا فقیرا مضطرا الیک ... .» پروردگارا، تو را می خوانم در حالی که تهیدست و درمانده ام، هراسناک و ترسانم بی چیز و نیازمندم و به عنایت و کمک تو مضطرم ... بعید نیست که مراد از مضطر خواندن حضرت ولی عصر - ارواحنا له الفدا - نیز همین باشد.
در دعای شریف «ندبه » آمده است: «این المضطر الذی یجاب اذا دعا ... ;» کجاست آن شخص مضطری که هر گاه خدا را بخواهد، خواسته اش به اجابت مقرون است.
«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء* »[/b]
امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء ...
دعای مضطر در فرهنگ قرآنی گاه سخن از «مضطر» است. مضطر کسی است که برای نجات از سختیها و شداید زندگی تمام راههای عادی را بسته می بیند، بیچاره و درمانده می شود، با تمام وجود تنها به یک نقطه توجه می کند و از همان روزنه به صفحه دل خود روشنی می بخشد. در سوره نمل می خوانیم:«...* امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء ... .» چه کسی دعای مضطر را اجابت می کند و ناگواری را برطرف می سازد ... . آن گونه که از ظاهر آیه برمی آید اجابت دعای مضطر از سنتهای الهی و غیر قابل تردید است. اینکه عنوان «مضطر» موضوع کلام واقع شده است، نشان می دهد که اضطرار شخص داعی از پایه ها و ارکان جریان این سنت الهی است; بدون آن انتظار استجابت دعا نادرست است. در واقع خدای بزرگ بطور خالص خوانده نمی شود.
مرحوم علامه طباطبایی(ره) در تفسیر این آیه به همین نکته اشاره فرموده است. در صحیفه ی سجادیه ، حضرت سجاد(ع) با خداوند چنین مناجات می کنند:
«... انت الذی اجبت عند الاضطرار دعوتی ... »خدایا، این تویی که هنگام اضطرار دعایم را اجابت می کنی ...«دعوتک یا رب مسکینا مستکینا مشفقا خائفا و جلا فقیرا مضطرا الیک ... .» پروردگارا، تو را می خوانم در حالی که تهیدست و درمانده ام، هراسناک و ترسانم بی چیز و نیازمندم و به عنایت و کمک تو مضطرم ... بعید نیست که مراد از مضطر خواندن حضرت ولی عصر - ارواحنا له الفدا - نیز همین باشد.
در دعای شریف «ندبه » آمده است: «این المضطر الذی یجاب اذا دعا ... ;» کجاست آن شخص مضطری که هر گاه خدا را بخواهد، خواسته اش به اجابت مقرون است.
«امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء* »[/b]
آخرین ویرایش:
