عوامل ویروسی منتقله توسط انگل ها

Soroush Star

New member
تب خونریزی‌دهندهٔ کریمه-کنگو CCHF :
Crimean-Congo Hemorrhagic Fever

یک بیماری حاد، تب دار و خونریزی دهنده‌ است که از طریق گزش کنه و یا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکرائین شرح داده شد ونام تب خونریزی دهنده برای آن اعلام گردید. در سال ۱۹۶۹ معلوم شد پاتوژن ایجاد کننده تب خونریزی دهنده کریمه کنگو مشابه همان بیماری است، که در سال ۱۹۵۶ در کنگو مشاهده گردیده‌است از اینرو ارتباط این دو مکان و بیماری باعث اسم فعلی شد. CCHF در انسان بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود ۳۰ ٪ ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا می‌باشد.

عامل سبب‌شناختی (اتیولوژی)
عامل بیماری CCHF ویروسی از گروه آربوویروس خانواده بونیاویریده جنس نایروویروس که تحت عنوان ویروسهای بندپا بُرن (arthropod-borne virus) می‌باشد. شایع‌ترین ناقل‌ها، کنه‌ای به نام هیالوما می‌باشد.

همه‌گیرشناسی (اپیدمیولوژی)
ویروس CCHF به وسیله کنه هیالوما منتقل می‌شود. مخزن ویروس در طبیعت اصولا کنه‌ها می‌باشد و گاو، گوسفند، بز وخرگوش نیز به عنوان مخزن مطرح می‌باشند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصابها و سلاخها) سبب ایجاد همه‌گیری‌های ناگهانی می‌گردد. این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاور میانه عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین مشاهده می‌گردد. شیوع بالایی از بیماری در بین پرسنل نظامی کارکنان بیمارستانها، کشاورزان و اشخاصی که با دام سروکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) شیوع پیدا می‌کند. مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار رخ داده‌است. پرندگان به بیماری مقاومند (غیر از شترمرغ) لیکن می‌توانند با پخش کنه‌های آلوده باعث اپیدمی گردند. بیماری در حیوانات بدون علامت می‌باشد.

علائم بالینی
دوره کمون بیماری به طور متوسط چهار روز و حداکثر دوازده روز می‌باشد. معمولاً تا روز چهارم علائم غیر خونریزی مانند تب، سردرد، احساس سرما، خستگی درد عضلانی، پرخونی صورت، پرخونی ملتحمه و چشم، استفراغ و دردهای بالای معده می‌باشد. علائم خونریزی از روز چهارم شروع می‌شود که به صورت پتشی در مخاط دهان و پوست، خونریزی از لثه‌ها، بینی، معده، روده ورحم و زیر پوست ناحیه ساق پا و دستها ظاهر می‌شود. مرگ بیمار ناشی از شوک، کم خونی خونریزی شدید ریوی، عفونت منتشر و اختلال انعقادی داخل عروقی پیش رونده‌است.

مشخصات عامل
عامل بیماری ویروسی از خانواده Bunyaviridae و جنس Nairovirus است. این ویروس دارای پوشش پروتئینی (Envelop) است و قطر ساختمان ویروس nm100 - 85 است و از گروه RNAهای یک رشته‌ای است. (Enveloped Virion 85-100nm – Single Strand – negative Sense RNA) مقاومت ویروس در برابر حرارت کم است و در دمای 56˚C به مدت ۳۰ دقیقه از بین می‌رود. بنابراین پختن گوشت و یا پاستوریزه کردن شیر باعث از بین رفتن ویروس می‌شود، ضمنا ویروس می‌تواند در خون به مدت ۱۰ روز در دمای 40˚C مقاومت کند. ویروس در محیط اسیدی مثلا اسید استیک دو درصد (و یا محیط اسیدی ایجادشده پس از جمود نعشی) از بین می‌رود و همچنین در برابر هیپوکلریت سدیم یک درصد (Hypochlorite) و محلول دو درصد Glutaraldehyde و یا ضدعفونی کننده‌های فنولیک Phenolic 5 تا سه درصد، حساس است. صابون و مایعات یا مواد شستشو دهنده با اینکه ویروس از بین نمی‌برند ولی تا حدی ویروس را غیر فعال می‌کنند. با توجه به اینکه اسیدوزی که پس از چند ساعت از ذبح دام در جسد حیوان پیدا می‌شود، موجب از بین رفتن ویروس می‌شود در کشتارگاههای صنعتی لاشه دام به مدت ۲۴ ساعت در فضای ۴ درجه سانتی گراد نگهداری می‌شود تا ویروس از بین برود. فریز کردن گوشت در منزل در دمای منفی ۱ تا منفی ۴ درجه سانتی گراد نیز ویروس را از بین می‌برد.

روش تشخیص
در هفته اول بیماری و در مرحله تب می‌توان با نمونه گیری از خون ویروس را جدا کرد همچنین می‌توان ویروس را از نمونه‌های بافتی مثل بافت کبد، طحال، کلیه، غدد لنفاوی جدا کرد.
ویروس را می‌توان در کشت سلولی تهیه شده از بافت کلیه میمون کشت داد و یا توسط آزمایش PCR (Polymerase Chain reaction) اثر ویروس را در نسخه برداری معکوس Reverse Transcriptase مشاهده کرد.
به وسیله آزمایشهای سرمی نیز می‌توان به جستجوی آنتی بادی پرداخت از جمله می‌توان از آزمایشهایی نظیرE LISA، IFA (Immunofluerescense Antibody)، خنثی سازی ,Neutralizing ab CFT Compliment fixation test) ثبوت عناصر مکمل) استفاده کرد. معمولا پس از شش روز IgM قابل اندازه گیری است و تا چهار ماه در خون باقی می‌ماند ولی IgG را تا پنج سال می‌توان در خون بررسی کرد اما در حالتهای فوق حاد و مرگ آور در ابتدای بیماری معمولا هیچگونه آنتی بادی در خون (قبل از شش روز) قابل اندازه گیری نیست بنابراین تشخیص بر پایه جداسازی ویروس از خون و بافتها به روش کشت سلولی و یا تشخیص آنتی ژن ویروس بروشهای IFA, EIA و PCR (polymerase chain reaction) است.
همچنین با اندازه‏گیری SGOT و SGPT می‌توان به عفونت ویروس در کبد Viral Hepatitis پی برد معمولا در مبتلایان SGOT بالاتر از SGPT است.

درمان
اساس درمان حمایتی است و شامل تنظیم آب و الکترولیت و درمان اختلال انعقادی درون رگی پیش رونده‌است. توجه کنید که درمانهای اختصاصی توسط پزشک انجام می‌شود.

پیشگیری
بیمار مشکوک به CCHF باید ایزوله شود و با افراد خانواده و پرسنل بیمارستانی در تماس نباشد. کلیه وسایل بیمارستانی مانند ماسک، دستکش، روپوش، پیش بند، لوله‌های خون، سرنگهای استفاده شده و هر وسیله‌ای که با ترشحات بیمار درتماس بوده باید سوزانده شود.
1. سمپاشی منازل و اصطبل‌ها جهت کاهش کنه‌ها
2. مصرف مواد ضد عفونی جهت گندزدایی توالت‌ها، محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار
3. به دلیل اینکه متاسفانه دام بدون علامت است، باید از مصرف گوشت تازه خودداری شود و دام پس از ذبح تا ۲۴ ساعت در دمای منفی ۱ تا ۴ قرار گیرد تا ویروس‌های آن کشته شوند و پس از آن مصرف شود.
4. در هنگامی که پرسنل مراقب بیمار در معرض تماس پوستی یا پوستی مخاطی با خون، مایعات بدن و یا فضولات بیمار قرار می‌گیرند بایستی فوراً سطح آلوده را با آب و صابون بشویند.
5. از خرید گوشتهای بازرسی نشده بدون مهر دامپزشکی (کشتار غیر مجاز) خودداری کنید.
 
آخرین ویرایش:

Hamidvet

New member
مررررررررسی از این تاپیکت سروش جون
البته جا داره بگم:
1- این ویروس تنها برای انسان و نوزاد موش کشنده است وبقیه حیوانات نسبت به بیماری تقریبا مقاوم هستند
2- راههای انتقال بیماری علاوه بر گزش کنه های آلوده شامل :
الف) له کردن کنه در بین انگشتان و وجود زخم در ناحیه
ب) تماس پوست آسیب دیده با خون و ترشحات آلوده حیوان مبتلا در مرحله ویرمی و یا در کشتارگاه
ج) ابتلای بیمارستانی
د) انتقال از طریق مصرف گوشت
 

Soroush Star

New member
تب زرد (Yellow fever)

بیماری تب زرد توسط نوعی پشه که آلوده به ویروس تب زرد است، منتقل می‌شود. این پشه با نیش زدن انسان‌های آلوده به تب زرد، نقش حامل ویروس را ایفا می‌کند و این ویروس را به انسان‌ها و پستانداران سالم منتقل می‌کند. قسمتی از آفریقا و آمریکای جنوبی شایع‌ترین مکان‌ها برای ابتلا به این بیماری می‌باشند.
در آفریقا (آئدس آفریکانوس)

ویروس تب زرد می‌تواند برای مدت‌های طولانی در بدن پشه زندگی کند. این پشه نسبت به تغییرات فصل بسیار مقاوم است.

پشه (آئدس) با نیش زدن انسان یا سایر پستانداران، ویروس را وارد بدن آنها می‌کند. این ویروس از طریق پوست داخل شده و وارد جریان خون می‌شود. این ویروس به محض ورود به بدن انسان، شروع به تکثیر و تولید مثل می‌کند.

[FONT=&quot]عامل بیماری، [/FONT][FONT=&quot]Yellow fever virus[/FONT][FONT=&quot] از خانواده [/FONT][FONT=&quot]Flaviviridae[/FONT][FONT=&quot] است (آربو ویروس ها)
[/FONT]
در میمون: علائم بیماری مشابه انسان است! در میمون های آمریکایی بسیار کشنده است (بیماری زئونوز)

این ویروس بیشتر قلب، کلیه، کبد و غدد فوق کلیوی را درگیر می‌کند، خون را هم آلوده می کند. فرد بیمار میزان بالایی از ویروس تب زرد را در جریان خونش خواهد داشت.

ویروس تب زرد 3 الی 5 روز قبل از بروز علائم ظاهری، تکثیر می‌یابد.


چرخه ویروس تب زرد

پشه‌ای که انسان را نیش زده است، عفونی است و می‌تواند این ویروس را به میزبان‌های بیشتری انتقال دهد. اغلب تب زرد در جنگل‌ها وجود داشته و پستانداران را آلوده می‌کند و در شهرهای کوچک و روستاها، شیوع این بیماری کمتر اتفاق می‌افتد. در شهرهای بزرگ شیوع این ویروس شدید و سخت می‌باشد، زیرا افراد زیادی در تعامل با یکدیگر هستند و این ویروس می‌تواند به راحتی پراکنده شود.

علائم تب زرد

علایم خفیف:

- تب که به سرعت بالا می رود.

- لرز که حتی با وجود افزایش دمای اتاق نیز می‌تواند وجود داشته باشد.

- سردردهای مداوم

- تهوع و استفراغ : بیمار ممکن است میل به غذا نداشته باشد، ولی در عوض باید مقدار زیادی مایعات که سرشار از مواد مغذی و ویتامین هستند را استفاده کند.

- خستگی



علایم شدید:

مشکلات قلبی و کلیوی و کبدی (نارسایی کلیه و کبد)، خونریزی داخل پوستی، تپش قلب، پشت‌درد و یبوست.

مراحل تب‌زرد

علایم این بیماری دو مرحله دارد:

مرحله حاد:

علایمی مانند تب، سردرد، دردهای عضلانی به خصوص در قسمت پشت و ناحیه زانو، استفراغ و تهوع، کم اشتهایی، گیجی، قرمزی چشم و صورت و زبان.



مرحله سمی:

زرد شدن پوست و سفید شدن چشم‌ها (یرقان)

دردهای ناحیه شکم و استفراغ که حتی ممکن است فرد خون بالا بیاورد.

خونریزی بینی و دهان و چشم‌ها

کاهش میزان ادرار

نارسایی کبد و کلیه

اختلالات مغزی شامل توهم، تشنج و یا حتی کما

تشخیص تب زرد

تشخیص این بیماری دشوار است و ممکن است با بیماری‌های دیگر مثلا مالاریا، حصبه و تب دانگ اشتباه شود.

تشخیص پزشک بر اساس مشاهده علایم بیمار، آزمایش خون و شرح حال وی و پرسش از او درباره انجام مسافرت به کشورهای مذکور می‌باشد.
 
آخرین ویرایش:

dazarvid69

New member
مررررررررسی از این تاپیکت سروش جون
البته جا داره بگم:
1- این ویروس تنها برای انسان و نوزاد موش کشنده است وبقیه حیوانات نسبت به بیماری تقریبا مقاوم هستند
2- راههای انتقال بیماری علاوه بر گزش کنه های آلوده شامل :
الف) له کردن کنه در بین انگشتان و وجود زخم در ناحیه
ب) تماس پوست آسیب دیده با خون و ترشحات آلوده حیوان مبتلا در مرحله ویرمی و یا در کشتارگاه
ج) ابتلای بیمارستانی
د) انتقال از طریق مصرف گوشت

احسنت حمید جون.خدا خیر بده دکتر سعادتی رو:a2d3:
 
بالا